ÖZEL GÜVENLİK HİZMETLERİNDE GÜVENLİK ÖNLEMLERİ

Akademik kaynaklarda terörizmin tanımı incelendiğinde ilk dikkat çeken konulardan biri de terörizmin kesin bir tanımının olmamasıdır. Terörizmin tanımını yapmak kolaydır, fakat bu tanım herkes için bağlayıcı değildir. Bir ideolojik çatı altında kümeleşmiş grubun eylemlerini dünyanın yarısı terörist etiketi ile bağdaştırırken bir diğer yarısı ise bu eylemleri özgürlük savaşçılarının haklı saldırıları olarak kabul etmektedir. Dolayısıyla, bir terör örgütü mensuplarını bazı kişi ve devletler terörist olarak tanımlarken bazı halklar ve bireyler aynı örgütün mensuplarını teröristten çok daha uzak bir tanımlama ile “özgürlük savaşçısı” olarak görmektedir.

Bu tanımlardan yola çıkarak terörizmin barındırdığı bazı olmazsa olmaz özelliklerden bahsetmek mümkündür. 1. Bir terör eyleminde yasadışı kuvvet kullanımı olması gerekmektedir. Kuvvet kullanımı kanunlar çerçevesinde sadece devlete aittir. Terörizmde meşru olmayan bir şiddet vardır. 2. Terörizmin barındırdığı şiddet, sıradan bir şiddet olmamalıdır. Şiddet, mutlaka politik amaçlar barındırmalıdır. Politik amaç barındırmayan şiddetler, terörün kapsamında değildir. 3. Terörizmde şiddet alışılmadık yöntemleri barındırmaktadır. Bu yöntemlerin içerisinde beklenmedik anlarda saldırıya geçmek de vardır. Beklenmedik anlarda büyük saldırılar, terörizmin yöntemidir. Örneğin, büyük illerin merkezlerinde yapılan bir intihar saldırısı bu maddenin örneğini oluşturmaktadır. 4. Seçilen hedefler sadece devletin organlarını temsil eden meslek kurumları ve memurları değil, aynı zamanda sivil halk da olabilmektedir. 5. Bütün saldırı ve eylemler, bir kitleyi etkileyebilmek için yapılmaktadır.

Devlet terörizmin ilk defa literatüre Fransız İhtilali sonrası rejimi korumak için devletin uyguladığı ölümcül politikalar sonucunda ortaya çıkmıştır

Sanayide çalışan işçilerin kötü şartlarda yaşamalarına ve burjuva tarafından hem ekonomik hem de sosyal anlamda sömürülmelerine neden olmuştur. Bunların sonucunda sanayileşmeye ve burjuvanın sömürülerine karşı terör eylemleri gerçekleşmiştir. Bu eylemler, ilk terör dalgasında değerlendirilmektedir ve ilk dalga hareketi anarşizmi temsil etmektedir. Birinci dalga terörizm de amaç en zayıf yeri bulmak ve buraya bir eylem düzenlemektir. Örneğin, Rus Çarı II. Alexandır’ın suikast ile öldürülmesi bunun bir örneğidir.

Birinci Dünya Savaşının sona ermesiyle ülkelerin kendi kaderlerini tayin etme hakları ortaya çıkmıştır. Bu hak, uzun süre ülkeler arasında krizlere neden olmuştur. Aynı zamanda terörizm açısından da önemlidir çünkü terörizmin ikinci dalga hareketi halkların kendi kaderlerini tayin etme veya sömürge karşıtı hareketlerden oluşmaktadır. Bu dönem terörizmin örneklerinden biri de İsrail devletinin kurulmasıdır.

Yeni Terörizm, devletler ve hedefinde bulunan örgüt ve kişilere eylem yaparken şu şekilde hareket etmektedir: 1. Minimum emir komuta gözeterek, hücre tabanlı ağlar kurmaktadır, 2. Gerek duyulduğu vakit asimetrik savaş için kitle imha silahları satın alma ve kullanma isteği, 3. Motivasyon kaynağı olarak siyasi amaçlar değil, daha çok dini ve mistik amaçların tercih edilmesi, 4. Kitle imha silahları gibi yüksek yoğunluklu silahlar ile tek saldırıda çok sayıda insan ve mülk kaybı hedeflemek, 5. Teknolojinin üst düzey kullanımı, internet ve medya ile olayların manipüle edilmesi (Martin, 2017: 65). Geleneksel terörizm ise eylemlerinde şu maddeleri göz etmektedir: 1. Örgüt ve hedefler genel olarak tanımlanabilirdir, 2. Küçük silah ve patlayıcılar ile eylemler tercih edilmektedir, 3. Motivasyon kaynakları genellikle etnik milliyetçilik gibi ideolojik kaynaklardır.

Bu durum teröristlerin psikolojik sorunları olan kişiler olduğunu göstermemektedir. Onların geçmişlerinde yaşadığı sorunlar terör örgütlerine katılması için sadece ufak bir gerekçe oluşturabilmektedir. Günümüzde yapılan çalışmalar hali hazırda terörizmin mantıksızlık hâlini değil, rasyonel bir tercih olduğunu göstermektedir. Terörizmin neden rasyonel bir tercih olduğu bu bir sonraki konuda daha detaylı incelenecektir.

Bu bölümde dikkat edilmesi gereken bir bireyin örgüte katılım nedeni olarak dışlanmışlık veya kendini yetersiz görmesi sonucunda ortaya çıkan durumlardır. Bireyler bu gibi durumlarda bir gruba aitlik olma ihtiyacı hissetmektedir. Bu şekilde kendini önemli görme, yaşam amacı ve toplumda yer edinme gibi ihtiyaçları karşılayacağını düşünmektedir.

Yıldırmayı kullanan teröristler, halka itaatsizliği cezalandırma gücüne sahip olduklarını ve hükümetin onları durdurmak için yeterince güçlü olmadığına inandırırlar, bu sayede de insanları kendi istekleri doğrultusunda davranmaya yöneltirler. Bu stratejide terör örgütleri intihar bombacılığı gibi şok edici eylem türlerini tercih etmektedirler. Bu sayede amaçlanan devletin hedeflenen bölgede ya da politikada yetersiz kaldığını ve devletin istenilen bölgeden ya da politikadan çekilmesini sağlamaktır (Kydd ve Walter, 2006: 60). İsrail’in bağımsızlık mücadelesi, Filistin’de Hamas ve Hizbullah’ın İkinci İntifada süreci, Sri Lanka’da Tamil kaplanların bombalı eylemleri, ABD’nin Lübnan’dan çekilmesi amacıyla 1983’de Hizbullah tarafından yapılan bombalı eylemler yıldırma ve devletlerin politikalarına örgütler tarafından şekil verilmesinin birer örneğidir.

Bombalı terör eylemlerinin geçmişini 19. Yüzyıla kadar götürmek mümkündür. 1881 – 1885 yılları arasında İrlanda Cumhuriyetçileri, Büyük Britanya’dan ayrılmak ve bağımsız bir yönetim sistemi kurmak üzere terör eylemleri gerçekleştirmiştir. Bu eylemler sürecinde bombalı saldırılar kullanılan stratejilerden biri olarak tarihe geçmiştir. 1881 – 1885 yılları arasında “Fenian Dynamite Campaign” (Asi Dinamit Kampanyası) adı altında birleşen ve saldırılarda bulunan örgüt, hedef olarak çoğunlukla devlet kurumları ve yöneticilerini seçmiştir

Terör örgütlerinin amaçları genellikle siyasi temelli olmaktadır. Etnik, ideolojik ya da dini nedenler siyasi amaçların alt temalarını oluşturmaktadır. Bu amaçlarına ulaşmak isteyen gruplar, legal yolları seçtiklerinde hedeflerine ya ulaşamayacaklarını düşünmekte ya da amaçlarına ulaşmak için çok uzun süre gerektiği düşüncesini saplantı hâline getirmektedir. Bundan dolayı, kısa sürede politik amaçlarını gerçekleştirebilmek ve bu süre zarfında kendilerine daha çok taraftar toplayabilmek, ulusal ve uluslararası kamuoyu oluşturabilmek için terör eylemlerini bir araç olarak seçmektedir.