ÖZEL EĞİTİM

Öğretimsel düzenlemelerde yer alan planlamalar; çocuğun içinde yer alacağı programın özelliğini, bu programdaki yetişkin ya da eğitimcilerin rolünü, çocuğun rolünü, programın odaklandığı bilgi ve becerileri, programın işleyişini ve programın felsefesini ya da kuramsal temellerini içerir.

Eklektik model, özel gereksinimi olan çocukların eğitimsel ve gelişimsel gereksinimlerini ne informal ne de formal yaklaşımların tek başına karşılayamayacağını vurgulayarak hem bilişsel hem de davranışçı yaklaşımların ilkelerinden yararlanmaktadır.

Çocuk merkezli yaklaşımda çocuğun rolü “kendi ilgisine göre etkileşimler başlatma” şeklindedir.

Eğitim programı, çocuğun motive olabileceği ve eğlenceli bağlamlarda pek çok amacı gerçekleştirmeye hizmet eden “etkinlik temelli” olmalıdır.

Küçük kas köşesi: Bu köşe, önemli bilişsel ve küçük kas becerilerini geliştirici masaüstü araç gereçleri ve etkinlikleri içerir. Oyun hamuru, bloklar, basit yapbozlar, iç içe konan oyuncaklar bu köşede yer alabilecek araç gereçlerden bazılarıdır. Bu araç gereçler özellikle neden-sonuç ilişkisi oluşturma, nesneleri diğer nesneler ile birleştirme, gruplama, dizme ve sınıflandırma becerilerini destekleyici deneyimler sağlar.

Çocuğu öğrenmeye ya da araştırmaya teşvik edici; yani dışsal motivasyon etmenlerine su, yiyecek, sözel övgü ya da nesneler gibi durumlar örnek olarak verilebilir. Oyun oynama içsel motivasyona örnek verilebilir.

Doğal öğretim ilkeleri arasında öğretim fırsatları yaratma ve kullanma, yardım Sunma/İpucu türleri, fırsat öğretimi yer almaktadır. Ayrık denemelerle öğretim ve yanlışsız öğretim yöntemleri davranışçı öğretim yöntemleri arasında gösterilmektedir.

Günlük rutinlerde yetişkinlerin kullanabileceği öğretim fırsatları yaratan bazı doğal öğretim teknikleri bulunmaktadır. Bunlar; talep etme, seçenek sunma, ulaşılamaz hale getirme, az miktarda (sınırlı oranda) verme, etkinlikleri eksik bırakma, şaşırtıcı beklenmedik durumlar yaratma, paralel ve kendi kendine konuşma ve genişletmedir.

Kısmi model olma: Kısmi model olma, yapılması istenen davranışı ya da beceriyi tam olarak yerine getirmeksizin bir bölümünün çocuğa gösterilerek ya da söylenilerek yapılmasını içerir.

Çocuğun ilgisini göstererek başlattığı etkileşime yetişkinin katılması, fırsat öğretiminin ikinci adımıdır. Bu aşamada çocuğun baktığı şeye bakarak, baktığı şeyin adını söyleyerek, soru sorarak ya da yorum yaparak çocuğun başlattığı etkileşime ya da iletişim girişimine katılmak önemlidir. Bu aşamada yetişkin, çocuğun etkileşimine katılarak çocuğun daha üst düzey bir beceri ya da davranışı göstermesine olanak sağlar.