OTEL YÖNETİMİ - Deneme Sınavı - 8

Yönetim ve organizasyon konularını postmodern yönetim düşüncesi ile ele alan ve otel işletmelerinde uygulama kolaylığı olan teknikler arasında şunlar yer alır:
• Çatışma yönetimi,
• Dış kaynaklardan yararlanma,
• Ekip çalışması,
• Farklı kültürlerin yönetimi,
• Kıyaslama,
• Kriz yönetimi,
• Küçülme,
• Müşteri ilişkileri yönetimi,
• Öğrenen organizasyonlar,
• Öğrenilmiş ihtiyaçlar hiyerarşisi yaklaşımı,
• Personeli güçlendirme,
• Stres yönetimi,
• Tam zamanında üretim,
• Toplam kalite yönetimi,
• Yalın organizasyonlar,
• Yenilik yönetimi,
• Zaman yönetimi.

Doğru yanıt A'dır.

Neoklasik yönetim teorisine katkı sağlayan önemli bilim adamlarından biri de McGregor’dur. X Kuramı’nın temel özellikleri şunlardır:

b şıkkı bürokrasi yaklaşımı, c şıkkı, bilimsel yönetim yaklaşımı, d şıkkı hawthorne çalışmaları, e şıkkı neoklasik yönetim yaklaşımında adı geçen isimlerdir. Cevap A şıkkıdır.

A şıkkındaki ilkeleri temel alır. Cevap A şıkkıdr.

Sistem ve Durumsallık yaklaşımları modern Yönetimin içinde yer alır.  Cevap a şıkkıdr.

X ve Y kuramı Neoklasik Yönetim düşüncesi çinde yer alır. Cevap A şıkkıdır.

Neolasik Yönetim DÜşüncesi içinde yer alan  bu yaklaşım MAslow'a aittir. Cevap A şıkkıdır.

ABD'de Chicaco kenti yakınlarındaki Hawthorne kasabasında bulunan Western Elektrik Şirketinde yapılan ve uzun yıllar süren deneyler sonucunda  Davranışsal Yaklaşım ortaya çıkmıştır. Cevap A şıkkıdır.

Dış kaynaklardan yararlanma merkezi rezervasyon sistemlerinde sık kullanılan bir durumdur. Cevap a şıkkıdır.

Diğerleri yanlıştır. Cevap A şıkkıdır.

III ve IV Neoklasik Yönetim ile ilgilidir. Cevap A şıkkıdır.

Üretimi arttırmaktan çok yönetime odaklanılmıştır. Cevap a şıkkıdır.

Çevre; sosyolojide, hayatın gelişmesine etki yapan doğal, toplumsal ve kültürel tüm etmenlerin oluşturduğu bir bütün olarak tanımlanmaktadır. Örgütler açısından ise çevre, örgütün girdilerini aldığı, çıktılarını verdiği bütün sistemleri ve içinde yaşadığı toplumu, kültürü ve doğayı kapsayan bir bütündür.

Genel olarak dış çevre, “bir sistemle ilgili olan ve o sistemin dışında kalan her şey”, olarak tanımlanabilir. Otel işletmesinin dış çevresi ile ifade edilmek istenen de otelle ilgili ve onun sınırları dışında olup onu etkileyebilen fiziksel ve sosyal tüm unsurlardır.

Genel (makro) çevre, bir otel işletmesini en geniş anlamda kapsamına alan ve onun amaçlarını, yapı ve işleyişini, büyüklüğünü, planlarını, prosedürlerini, faaliyetlerini, girdi-çıktı ve insan ilişkilerini genellikle dolaylı olarak etkileyen tüm unsurlardır. Bunlar, çoğunlukla -sektör farkı gözetmeksizin- tüm işletmeleri etkileyen, ekonomik, politik ve yasal, sosyokültürel, demografik, teknolojik ve ekolojik unsurlar olarak sıralanabilir. Yakın (iş/görev çevresi) çevre ise rakipler, müşteriler, tedarikçiler ve pazarda meydana gelen belirli oluşum veya değişimler, olarak açıklanabilir.

Bir otel işletmesinin dış çevre unsurlarını iyi analiz edebilmesi, onun değişen dış çevre koşullarına hızlı bir şekilde ayak uydurabilmesini kolaylaştırarak aşağıdaki faydaları sağlayacaktır:

Bir otel işletmesinin iç çevre unsurlarını iyi analiz edebilmesi, onun rekabetçi gücünü ortaya koyarak şu faydaları sağlayacaktır:

Kaynaklar; üretim sürecine katılan girdiler, örgütün sahip olduğu veya kontrol ettiği mevcut faktörler stoku ya da örgütün strateji geliştirmek ve uygulamak için kullandığı varlıklar olarak tanımlanabilir. Başka bir tanımla kaynaklar, bir örgütün güçlü veya zayıf tarafı olarak düşünülebilecek her şeyi kapsayabilir veya örgüte kısmen bağlı olan maddi (somut) ve maddi olmayan (soyut) varlıkları ifade eder.

Maddi kaynaklar; işletmenin sahip olduğu, görülebilen, elle tutulabilen ve/ veya hissedilebilen ve bir şekilde ölçülebilen varlıklardır. Bir otel işletmesinin maddi kaynakları; fiziksel kaynaklar, teknolojik kaynaklar, finansal kaynaklar ve örgütsel ve beşeri kaynaklar olmak üzere dört başlık altında  incelenebilir.

Bir otel işletmesinde örgüt yapısı, örgütsel amaçlara ulaşabilmek için yerine getirilmesi gereken faaliyetlerin belirlenip gruplandırıldığı ve bu grupların aralarında hiyerarşik ilişkiler olan kademeler ve pozisyonlara dağıtıldığı yapıyı ifade eder. Bu yapıyı oluşturan unsurlar ise; iş bölümü ve uzmanlaşma derecesi, biçimsellik derecesi, denetim alanı ve kademe sayısı, merkezileşme derecesi, karmaşıklık derecesi, bölümleşme şekli, yetki kullandırma biçimleri, komite ve karar gruplarının varlığı ve iletişim kanallarıdır. Örgütte yapılan işlerin ne ölçüde çeşitlilik gösterdiği, örgütsel pozisyonlar belirlenirken yüksek düzeyde uzmanlaşmaya mı gidildiği yoksa genel içerikli işlerin mi dağıtıldığı, iş bölümü ve uzmanlaşma kapsamına girer.