I. ve III. ifadeler takı öbekleri için uygundur. Doğru cevap E'dir.

Ne zaman sorusunun yanıtı"akşam üstü" şeklindedir. Doğru cevap D'dir

"ﺏ ج ح خ ﻉ ﻍ ف ق ك م و " harfleri hurûfü'l-kameriyyedendir. Doğru cevap A'dır.

"İle" takısı çeşitli durumlarda kendinden önceki sözcük ile bitişik yazılabilir. Doğru cevap B'dir.

C seçeneğindeki manend, misâl ve gibi takıları, benzer şekilde anlamında kullanılıp, eş anlamlıdır. Doğru cevap C'dir.

B seçeneğinde "Ana(ona)göre hareket eyleyesiz cümlesinde "göre" kelimesi yönelme durumunda bir addır. Doğru cevap B'dir.

E seçeneğindeki "der" ön takısı Farsça'dır. Doğru cevap E'dir.

A seçeneğindeki "Aman" sözcüğü ünlemdir. Doğru cevap A'dır.

Ale't-tafsîl, "ayrıntılı olarak" anlamındadır. Doğru cevap C'dir.

"Alarga", savulun, çekilin anlamlarındadır. Doğru cevap B'dir.

TAKILAR
Başlı başına kavramları olmayan, isim sınıfından kelimelerden sonra gelerek onları söz
içinde başka unsurlarla ilişkilendiren kelimelerdir.

ağa ile

en bu takılardan biri değildir.

bi- :
Türkçe’de karşılığı çoğu kez bulunma (-de) eki ve ile, için, yanında takılarıdır. Yeminde
“için, adına” anlamını verir:

ba‘d “sonra”:
Türkçe’de karşılığı ayrılma durumu isteyen soñra takısıdır:
الالزو بعد ba‘de'z-zevâl “güneş battıktan sonra”, بعد السلام ba‘de's-selâm “selâmdan sonra”,
من بعد min ba‘d “sonra, artık”.
وق ف fevḳ “üst”:
Türkçe'nin bir tür takı öbeğindeki ῾üstünde, üzerinde, üstünden’ takılarına karşılıktır:
وق العاده ف fevḳa'l-âde “olağanın üzerinde, alışılagelenin dışında”.
تحت taht “alt”:
Anlamca Türkçe’nin belirsiz adtakımı kalıbındaki takı öbeklerindeki altı, altında, altından
takılarına eştir:
تحت القلعه tahte'l-ḳal‘a “kale altı, kale altında”.
قبل ḳabl “ön”:
Karşılığı +den durumunu isteyen öñce takısıdır:
لالددخو قبل ḳable’d-duhûl “girmezden önce”, يخ التار قبل ḳable't-târîh “tarihten önce”
عند ind “yan, kat”:
Türkçe’deki yanında, ḳatında, nezdinde gibi takılara karşılıktır:
عند الله inda'łłâh “Allah katında”.
لدی ledâ “yan, kat”:
Türkçe’nin -de ekine, ayrıca yanında, katında takılarına karşılıktır:
لالوصو لدی lede'l-vusûl “vardıkta, ulaştıkta”.

اب bâ- ( = ile, -e, -li):
صخصو با bâ-husûs “özellikle, bilhassa”, ر وقا با bâ-vaḳâr “vakarlı, oturaklı, ağır başlı”,
تتحريرا با bâ-tahrîrât “yazıyla”.
ب be- ( = ile, -e ): Bitişik yazılır:
بنام be-nâm “namlı, ünlü”, بجد be-cidd “gayretli”.
رب ber- ( = üzre, üzere, üzerine, üzerinde, üstünde):
حمشرو ال منو بر ber-minvâl-i meşrûh “açıklandığı üzere”.
بی bî- (= -sız): Bitişik yazılır:
هبيچار bî-çâre “çaresiz, zavallı”, بيكناه bî-günâh “günahsız”.
رد der- ( = içinde, içine, -de):
درآن der-ân “o anda, hemen”, كنار در der-kenâr “kenar yazısı; kucaklama”, نيام در der-niyâm
“kınında, kın içinde”.
زا ez- ( = -den):
از ez-cân ü dil “canıgönülden”, از هر جهت ez-her cihet “her yönden”, از بر ez-ber “göğüsten,
içten; bellemiş olarak, okuyarak değil de zihinden”.
ن / نا ne-nâ- ( = -siz):
نادان nâ-dân “bilgisiz, kaba”, نامتناهی nâ-mütenâhî “sınırsız, uçsuz bucaksız”, ميد نو nevmîd
( < ne+ümîd) “umutsuz” gibi.

derûnن , اندرو enderûn ( = içinde):
ن خانه درو derûn-i hâne “ev içi”, (ez- “-den” ile birlikte:) ن خانه درو از ez derûn-i hâne “evden”.
ون بير bîrûn ( = dışında, dışarıya):
غبا ون بير bîrûn-i bâğ “bağ dışında.”
پس pes ( = arkasında, arkasından, ardında, ardından):
ده پر پس pes-i perde “perde arkasında, perde ardından.”
پيش pîş ( = önünde, -de):
پيش پادشاه pîş-i pâdişâh “padişah önünde”, پيش در der-pîş “önde, önce”.
رزي zîr ( = altına, altında):
مين زير ز zîr-i zemîn “yer altı, yer altında”.

bâb “kapı” (= konu, husus):
باب در der-bâb “hakkında”, ين باب در der-în bâb “bu konuda”.
یبرا berây “için” (=yüzünden, sebebiyle. Farsça tamlama kalıbında tamlanan olarak):
ای خدا بر berây-i Hudâ “Allah için”, ای مصلحت بر berây-i masłahat “iş sebebiyle”.
جهت cihet “yön, taraf” ( = için. +den anlatımında ez- ile birlikte tamlanan olarak):
از جهت ez-cihet-i “… yüzünden, sebebinden”.
حق haḳḳ ( der- ile birlikte adtakımında tamlanan olarak):
حق در der haḳḳ-ı “… hakkında”.

ancaḳ,
يری غ اندن andan ayrı,
نايچو انك anıñ içün/için,
اندن ماعدا andan mâ‘adâ,
یاوتور اندن andan ötürü,
بله bile,
ليكی بو , bolay ki “umulur ki, olur ki, ola ki”,
نكم چو çün kim,
بو حالده كه bu hâlde ki “halbuki”,
ده de, ده … ده de … de
كم اكر eğer kim,
ايله ile,
كرك… كرك gerek … gerek, كسه كر … كرك gerek … gerekseكسه , كر كسه … كر gerekse … gerekse,
ها … ها ha … ha,
خاچان haçanخاچان كم , haçan kim,
كی حالبو hâl bu ki,
همان كم hemân kim “ne zaman ki, … -diğinde”,
همان تك hemân tek “yeter ki”,
هر نه قدر her ne ḳadar,
امدی imdi,
ايستر … ايستر ister … ister,
ايسه ise,
قاچان ḳaçan, قاچان كم ḳaçan kim,
كم kim,
ناصلكه nasıl ki,
قتين نه و ne vaḳtın
كه وقت نه ne vaḳt ki,
نته كه nite ki,

belki Türkçe asıllı bir bağlam değildir.