OSMANLI TÜRKÇESİNE GİRİŞ I

XV. yüzyılın ikinci yarısından başlayarak özellikle büyük medreselerin bulunduğu, bu yüzden de birer bilim ve kültür merkezi olma yolundaki İstanbul, Bursa ve Edirne gibi şehirlerde söz konusu gelişme daha hızlı seyretmiştir. İşte bu hızlı gelişmenin etkisiyle giderek farklılaşan halk dili Osmanlı Türkçesi döneminde, “şehirli dili” denebilecek bir okumuş kesim dili niteliği kazanmış, özellikle İstanbul’da eğitimli, aydın kimselerin konuştukları bu dil “İstanbul Türkçesi” adını almıştır.

Sözün/bir kelimenin sesçe nitelikleri özenle gözetilip korunarak; akıcı, pürüzsüz, açık, anlaşılır biçimde söylenmesi ve kullanılmasına Fesahat adı verilir.

Osmanlı Türkçesi alfabesi Arap alfabesine dayanır. 28 harften oluşan Arap alfabesine Farslar kendi dillerindeki farklı üç ses için küçük değişikliklerle 3 işaret eklemişler ve harf sayısını 31’e çıkarmışlardır.

Osmanlı Türkçesi alfabesi Arap alfabesine dayanır. 28 harften oluşan Arap alfabesine Farslar kendi dillerindeki farklı üç ses için küçük değişikliklerle 3 işaret eklemişler ve harf sayısını 31’e çıkarmışlardır. Farsça’nın bu sesleri Türkçe’de de bulunduğu için, bu 31 harflik alfabe Türkler tarafından da aynen alınıp benimsenmiştir.

Je harfi Osmanlı Türkçesi alfabesinde Arap alfabesinin haricinde yer alan üç harfden (pe, je, çim) birisidir.

Harflerin Bitişme Biçimleri, sayfa 9: Bitişmeyen harfler kendilerinden önceki harflerle bitişirler. Bunlar önceki harfe bitişir, ancak sonraki harfle bitişmez. Bunların bitişme biçimleri ortaktır.

ذ zel : ‘Peltek ze’ diye adlandırılır. Türkçede karşılığı yoktur. Bununla birlikte XIV.-XV. yüzyıl metinlerinde kimi Farsça kelimelerde de geçer.

Şedde Arapça’da kelime içinde yan yana gelen ve tek harf olarak yazılan bir ünsüz sesi iki kez okutmak için kullanılmış bir işarettir. Türkçe, kelimelerin yazımında bu işaret kullanılmamış, harf iki kez yazılmıştır.

Günlük dil dir

Osmanlı Türkçesi'nde 31 adet harf bulunmaktadır.

Se, Pe, Be, Elif isimleri ile okunan ilk dört harftir.

Hem kendileriyle, hem kendilerinden önce ve sonra gelen öteki bütün harflerle bitişirler. Bunlara "bitişen harf" adı verilir

Ulanmış biçimdir.

Osmanlı alfabesinin, tanıdığımız harfler dışında, yardımcı işaretleri de vardır. İşte bu işaretlere verilen isimler esre, üstün gibi isimler almaktadır.

Osmanlı Türkçesi'nde yer alan yardımcı işaretlerin genel adı "hareke" ismi ile anılmaktadır

Bugünkü Latin asıllı alfabenin kabulüne kadar yüzyıllarca kullanılmış olan yazımız, Arap alfabesine dayanır. Araplar, İranlılar ve Türkler tarafından kullanılmış olan bu alfabenin işaretleriyle şekillenen yazı, tarih içinde işlenmiş, geliştirilmiş ve çeşitlenerek çok sayıda yazı türü ortaya çıkmıştır. Bu yazı türleri Nesih, Rık'a, Sülüs gibi isimlendirilirler.

Ünsüzlerin yazılışları bakımından değerlendirildiğinde "doğru" olarak okunmaktadır.

Ünsüzlerin yazılışları anlamında değerlendirildiğinde "sıcak" ve "soğuk" olarak okunmaları gerekmektedir.