OSMANLI TÜRKÇESİ METİNLERİ II - Deneme Sınavı - 2

Fermân: Padişahın herhangi bir konuya olan resmi emrinin yazılı hali.

Nişân-ı âlî: Padişah fermanı veya tuğrasının diğer adı

Bâb-ı âlî: Sadrazamların divan-ı hümayundan bağımsız bir yönetim merkezine kavuşmaları üzerine 18. yüzyıl sonlarından itibaren sadrazamlık dairesine veya paşa kapısına verilen ad.

Varaka tek yaprak hâlindeki kâğıt anlamına gelmektedir.

Hüsn: Güzellik, iyilik, eksiksizlik

Savt: Ses, bağırmak

Sicil Müdüriyeti: Şeyhülislamlık dairesi içinde memurların özlük kayıtlarının tutulduğu yer.

Emtia ticaret malları anlamına gelmektedir.

Gurre: Hicri takvimde ayın ilk günü.

Taannüd: İnat etme, ayak direme.

Osmanlı devlet teşkilatında iki önemli ilmiye makamından biri şeyhülislamlıktır. Devletin kuruluşundan 125 yıl sonra II. Murat’ın saltanatında 1425 yılında Molla Şemseddin Fenârî’nin tayini ile bir fetva makamı olarak ortaya çıkmış, son Osmanlı hükümetinin 1922’de istifası ile kabinedeki Mehmet Nuri Efendi son Osmanlı şeyhülislamı olmuştur. Böylece şeyhülislamlık 1425’ten 1922’ye kadar 497 sene devam etmiş ve bu süre içinde 129 şeyhülislamdan bazıları birkaç defa olmak 185 meşihat değişikliği olmuştur.

 

Huzûr-ı âlî-i cenâb-ı meşîhat-penâhîye

Aded: 260  

müsbit: İspat eden, tespit eden.

Eminü’l-Fetvâ: Şeyhülislam dairesinde bulunan ve şeyhülislamlara sorulan dini meselelerin cevabını hazırlamakla ve mahkemelerce verilmiş ilamları incelemekle görevli memur.

 

Dâ’ire-i Meşîhat

eşrâf: Şerefliler. İleri gelen büyükler.

 

Hiç bir sebeb-i kânûnîye müstenid olmayarak

müseccel: Kaydedilmiş, sicilli. Mahkeme defterine geçirilmiş.

Mevleviyet: Osmanlı ilmiye teşkilatında yüksek dereceli ve vilayet kadılıkları için kullanılan terim.