OSMANLI TÜRKÇESİ I

Med elif harfinin üstüne konur ve uzun â sesi verir. Bu işaret ilk sesi a olan Türkçe kelimelerde de kullanılmıştır.

ض harfinin okunuşu "dat"dır.

Kelimenin son harfini /un/ün/ şeklinde okunabilmesi için ötreli tenvin gereklidir.

Hareke kuralları gereğince كفر sözcüğünün "küfr" şeklinde okunabilmesi için  كُفْرْ şeklinde yazılması gerekir.

Harekeleri dikkate alındığında جَنّتْ sözcüğünün doğru okunuşu "cennet"tir.

Osmanlı Türkçesinde kelime sonundaki ünsüzler sakin (cezm) okunur ve birleşim kurallarına göre doğru yazılış مات 'tır.

ل harfi bitişen harflerden biridir. Diğerleriyse; ى ن م ك ق ف ع غ ط ظ ص ض ش س ج ح خ ث ت ب

ولر - var; sözcüğünde elif birleştirilmez, doğrusu; وار şeklindedir.

بعظاً sözcüğünün doğru okunuşu üstünlü tenvinden dolayı "bazen"dir.

Med ( ~ ) elif harfinin üstüne konur ve uzun â sesi verir. Üstün işaretine benzer, fakat yatay ve yivlidir. Buna göre doğru seçenek آكِلْ (âkil)'dir.

Reddiye sözcüğünün doğru yazılışı,رَدّيه 'dir.

Oğuz Türklerinin Anadolu’da oluşturdukları dil “Batı Türkçesi”, “Batı Oğuzcası”, “Türkiye Türkçesi” gibi adlarla anılmaktadır. Batı Türkçesinin 13. yüzyıldan 20. yüzyılın başlarına kadar süren uzunca bir dönemde Anadolu’da gelişen yazı diline “Osmanlı Türkçesi” denir. Doğru yanıt “D” şıkkıdır.

Üç döneme ayrılan Batı Türkçesinin ilk dönemine Eski Osmanlıca, Eski Türkiye Türkçesi veya Eski Anadolu Türkçesi adları verilir. İkinci dönem, Klâsik Osmanlı Türkçesi adıyla anılır. Üçüncü dönem ise “Yeni Osmanlı Türkçesi” adıyla anılmakta olup Tanzimat’tan 1908’e yani ikinci meşrutiyete kadar gelir. Doğru yanıt “B” şıkkıdır.

1908’den sonraki dönem “Yeni Türkiye Türkçesi” olarak adlandırılır.

Arap alfabesine İranlılar pe ژ ve je چ çe , پ harflerini ilâve etmişlerdir. Türkçeye mahsus olan nazal ñ (kâf-ı nûnî) için ڭ harfi, Farsçaya mahsus olan yumuşak g’nin ince sesli kelimelerle gösterilmesi için kâf-ı fârisî گ harfi de Osmanlı Türkçesi alfabesinde yer alır. Doğru yanıt “D” şıkkıdır.

ژ harfinin okunuşu “je” şeklindedir. Doğru yanıt “E” şıkkıdır.

Üstün: (Arapçası fetha) َـــ harfin üstüne konur ve harfi /a/e/ okutur. Doğur yanıt “A” şıkkıdır.

Ötreli tenvin ـــٌـ kelimenin son harfini /un/ün/ okutur. Doğur yanıt “D” şıkkıdır.

ٍEsreli tenvin kelimenin son harfini /ın/in/ okutur. Doğur yanıt “E” şıkkıdır.

Ötre : (Arapçası damme) ُـــ harfin üstüne konur ve harfi /o/ö/u/ü/ okutur. Doğur yanıt “C” şıkkıdır.