OSMANLI MUTFAĞI - Deneme Sınavı - 9

Şeker taşımada kullanılan kafes ve gazavi gibi kapların istiap haddini tespit edebiliyoruz. Buna göre, bir kafes yaklaşık 3 Mısır kantarı, 2,5 İstanbul kantarı veya 110 İstanbul kıyyesi (141 kg.) şeker alıyordu.

Saray mutfağında gıda ihtiyacının büyük kısmı İstanbul'dan karşılanmaktaydı.

Matbah-ı Amire: Osmanlı saraylarında bulunan mutfakların
genel adıdır.

Saray mutfağına bağlı bir birim olan “kalayhane” (kârhâne-i kal’îgerân) 16. yüzyılda kurulmuştu.

Sarayda kullanılan sofra örtüleri, “bulgarî” isminde yuvarlak bir deriydi.

Altın ve gümüş kaplar değerli ve bu nedenle pahalı olduğu için Enderun Hazinesinde muhafaza edilmekteydi.

Eflak,Macar,Engürüs ismiyle anılan mutfak malzemesi bıçaktır.

Ramazan’ın 15. günü yeniçerilere baklava ikram edilirdi.

Avrupa usulü sofrada yemek yeme şekli  Osmanlı Sultanı II. Mahmud tarafından tanınmaya başlanmıştır.

Fırın ve Ocak Aletleri;Alev-i maşa - Ateş küreği - Balta - Demir kürek - Izgara - Kalbur-ı kömür - Kebab ayağı - Kebab-ı şiş - Kefgir-i ateş - Kiremid kürek - Kürek-i külhan - Mangal - Nuhass kahve mangalı - Nuhass mangal - Saç ayağı - Sac mangaldır.

Bu durumda doğru cevap "d" seçeneği yani lenger'dir.

Cameşuy, Temizlik araç ve gereçlerinden birisidir.

Çoğunluğu Batı Anadolu’dan tedarik edilen kuru meyveler, kilim, hasır, çul, kelter ve büyük çuvallarla (garar) taşınıyordu.  Gazavi, pirinç, nohut ve mercimek gibi Mısır zahiresi ile Batı Anadolu’dan yapılan zerdali transferinde; zembil ve küfe kar taşımakta, küfe aynı zamanda bal kavanozlarını koymada; varil, sıvı gıdaların nakliyesinde; tulum ise sadeyağ, bal ve zeytinyağı taşımada tercih edilmiştir.

Tıpkı siniler gibi sofralarda yer alan kap kacakların büyük kısmı da bakırdandı. Bununla birlikte seramik, porselen, gümüş ve altından kaplar da mevcuttu.

Busbecq’in verdiği bilgiler doğruysa, padişahların kıymetli kaplarda yemek yeme alışkanlığına Kanuni' nin ara verdiği anlaşılmaktadır. Yazarın belirttiğine göre, Sultan, bir ihtiyarın nasihati üzerine değerli madenlerden yapılan ve kıymetli taşlarla süslü malzemeleri kullanmaktan vazgeçmişti.

Osmanlı Mutfağındaki Sofralar ve tabaklarla ilgili A, B, C, D şıklarının hepsi doğrudur.

Saray mutfağına bağlı bir birim olan “kalayhane” (kârhâne-i kal’îgerân) 16. yüzyılda kurulmuştu. Bu tarihten önce saray kap kacakları şehir kalaycılarına ücretle kalaylatılıyordu.

Osmanlı Sarayında Kaşıkların en pahalısı, yapımında “şîr-mâhî” kullanılanıydı.  Şîr­-mâhî, aslan balığına verilen isimdir. Kemiklerinden kaşık sapının yanında bıçak sapı da yapılmaktaydı.

Saray mutfağı kayıtlarında, kökleri Orta Asya’ya kadar uzanan ve Osmanlılarca da yaşatılan yağma geleneği için alınan eşyalar da kayıtlıdır. Belgelerde dört tür yağma malzemesi mevcuttur: Yağma çanağı, yağma kâsesi, yağma testisi (sebu) ve yağma sofrası.

Heybe: Su kaplarını taşımak için ­ Kebe: Saka beygirleri için ­ Kova (koğa; delv­i saka) ­ Musluk ayağı (demir ve ağaçtan; çûb pây­ı musluk ma’a âhen) ­ Meşk (deri su kabı) ­ Örtü ­ Râviye (büyük su kovası): Beygirlerle su taşımak için anlamında kullanılır.

A, B, C, D şıklarının hepsi 19. yy' da kullanılan Elemek, Ezmek ve Karıştırmak İçin Kullanılan Mutfak Aletleri' nden biridir.