OSMANLI DİPLOMASİSİ

Babası III. Murad’ın yerine Manisa’dan İstanbul’a
gelerek Osmanlı tahtına oturmuştu.

Bu antlaşmanın 17 maddesinin en önemlileri kısaca şöyle özetlenebilir: Avusturya imparatoruna artık ‘kral’ olarak değil ‘Roma Çasarı’ diye hitap edilecek; her iki taraf birbirine zarar vermeyecek; çetecilik faaliyetleri karşılıklı olarak engellenecek; esirler karşılıklı olarak bedelleri ödenmek suretiyle değiş tokuş edilecek; padişaha gönderilmesi kararlaştırılan pişkeşten sonra 20 yıl içinde üç yıl süreyle bir şey gönderilmeyecek ve daha sonraki pişkeşin mahiyeti de tayin olunmayacak; sınır kaleleri tamir edilecek ama yeni kaleler inşa edilmeyecek; sınır boylarındaki
köylerin barıştan önceki fiilî durumu devam edecektir.

“Kanun-ı Elçiyan” olarak da adlandırılan 1657 tarihli Tevkii Abdurrahman Paşa Kanunnamesi’nde yabancı elçilere uygulanacak protokol ayrıntılı biçimde düzenlenmiştir. Daha önce teamüller çerçevesinde yürütülen teşrifat
işleri, ilk defa çok açık bir biçimde kurallara bağlanmıştır.

IV. Mehmed devrinde İstanbul’a gelen ilk İsveç elçisi Ralamb olmuştur.

Osmanlılar 1612 antlaşması ile Azerbaycan ve Kafkas topraklarını kaybetmişlerdir.

Osmanlı Devleti XVII. yüzyılda Papalık, Venedik, Ceneviz, Floransa, Avusturya,
Fransa, Felemenk, ingiltere, Lehistan, isveç, Rusya, ispanya ve Portekiz gibi ülkeler
ile çeşitli münasebetleri olmuştur

İstanbul’da XVII. yüzyılda, 1622-1631 arasında  elçilik yapan Sir Thomas Roe İstanbul’daki
elçilerin en itibarlısı idi.

1672’de, IV. Mehmed ordunun bizzat başında olmak üzere Polonya’ya yürüyen Osmanlılar hangi şehri Kamaniçe’yi aldılar.

1672 yılında imzalana Bucaş Antlaşması’na göre, Lehistan Osmanlılara yıllık pişkeş olarak 20 bin altın ödeyecektir.

Rusya ile barışın hangi esaslar dahilinde yapılacağı  27 Ocak 1698 tarihinde yapılan Edirne Protokolü ile karar bağlanmıştır.

Kasr-ı Şirin Antlaşması 1639 yılında İran ile imzalanmıştır.

III. Mehmed 1595 yılında, Osmanlı Devleti’nin Habsburg imparatorluğu’na karşı çetin bir savaşı sürdürdüğü ve Anadolu’da Celâlî karışıklıklarının giderek şiddetini arttırmakta olduğu bir dönemde babası III. Murad’ın yerine Manisa’dan İstanbul’a gelerek Osmanlı tahtına oturmuştu.

bir anlamda Orta Avrupa’daki Osmanlı yayılmasının sona erdiğini de ilân eden Zitvatorok Antlaşması 1606 yılında imzalanmıştır.

yabancı elçilerle ilgili düzenlemeleri içeren bir kanunnamenin çıkarılması da diplomasinin kurumsal ve kuramsal yönlerine verilen önemin artışının bir göstergesidir. “Kanun-i Elçiyan” olarak da adlandırılan 1657 tarihli Tevkii Abdurrahman Paşa Kanunnamesi’nde yabancı elçilere uygulanacak protokol ayrıntılı biçimde düzenlenmiştir.

Lehistan, III. Murad döneminde samur vergisine bağlanmıştır.

Bucaş Antlaşması Osmanlı ile Lehistan arasında yapılmıştır.

Girit savaşı 1645 yılında Venedik ile yapılmıştır.

Edirne Protokolü 27 Ocak 1698 yılında imzalanmıştır.

İnebahtı savaşı 1571 yılında yapılmış ve Osmanlı Devlet savaşı kaybetmiştir.

Ferhad Paşa Anlaşması 1590 yılında Şah Abbas ile yapılmıştır.