ORTOPEDİK REHABİLİTASYON

Kabızlığı önleme, Serebral Palsi'li çocuklarda pozisyonlama amaçlarından değildir. Doğru seçenek (B)dir.

Günümüzde, SP’nin en önemli nedenleri arasında erken doğumlar (prematüre doğum) ve düşük doğum ağırlığı yer almaktadır.

Spastik tip, en sık görülen SP tipidir. Tüm SP tiplerinin %75’ini (%77-93) oluşturur.

Serebral palsi rehabilitasyonu, ekip çalışması ile gerçekleştirilmektedir. Rehabilitasyon ekibinde; çocuk nöroloğu, çocuk doktoru, fizyoterapist, ortopedist, konuşma terapisti, ergopterapist, sosyal hizmet uzmanı, psikolog, diyetisyen, hemşire ve aile önemli yer tutmaktadır. Bunun yanı sıra nörocerrah, gastroenterelog, diş hekimi, özel eğitimci, fizyolog da eşlik eden ikincil problemler doğrultusunda ekibe dahil olabilmektedir. Sınıf öğretmeni rehabilitasyon ekibinde yer almaz. Doğru seçenek (C)dir.

Rehabilitasyon uygulamlarında postür ve hareket bozukluklarını düzenlemek, tonusu düzenlemek, üst ekstremite kullanımını sağlamak, fonksiyonel yürümeyi desteklemek veya artırmak, gelişebilecek ikincil problemlerle mücadele etmek amaçlanır. İlkel reflekslerle mücadele etmek, rehabilitasyon uygulamalarının temel hedeflerinden biri değildir. Doğru seçenek (E)dir.

Bağımsız bir şekilde pozisyon değişikliği yapamayan çocuklarda 30 dk. da bir pozisyon değişikliğinin yapılması gerekmektedir

Aşırı kasılmaları olan ve baş ve boynunu sürekli geriye atma eğiliminde olan çocuklarda hamak pozisyonu verilebilecek en uygun pozisyonlama örneğidi

Monopleji terimi tek ekstremite tutulumu'nu tanımlar.

Diskinetik tip SP’de sıklıkla görülen hareket bozuklukları, atetoz, distoni, korea, rijidite, tremor, distoni şeklindedir.

SP'li çocuklarda kronik böbrek yetmezliği görülmez. Daha sıklıkla görülen kronik akciğer hastalıklarıdır.

Serebral palsi (SP) çocukluk çağı kronik hastalıkları içerisinde en sık karşılaşılan klinik tablodur. SP, gelişmekte olan bebek beyninin doğum öncesi, doğum sırası veya doğum sonrasında herhangi bir nedenden kaynaklanan kalıcı lezyonuna bağlı olarak gelişen, ilerleyici olmayan, aktivite ve katılım limitasyonlarına neden olan hareket ve postür bozukluğu ile karakterize kas iskelet sistemi bozukluğudur.

SP, Spastik tip (kas sertliği), Diskinetik tip, Ataksik tip, Hipotonik tip, Mikst (karma) tip olarak beş tipi bulunmaktadır. Sngle (tek) tip bu sınıflandırma içerisinde yer almaz.

Spastik tip, tüm SP tiplerinin %75’ini (%77-93) oluşturur,

Diskinetik tip serebral palsi SP’li çocukların %2- 15’ini oluşturur

Ataksik tip SP  tüm SP’li vakaların %2-8’ini oluşturur

Hipotonik tip SP, SP’li vakaların %0,7-2,6’sını oluşturur.

Bu nedenle doğru yanıt %75 oranı ile Spastik tip olarak bilinmekedir.

Mikst (karma) tip, atetoid ve distonik hareketlerin birlikte görüldüğü klinik tablodur.

SP’nin en ağır formlarından birisidir.

Sp'li çocuklarda zayıf emme, irritabilite, tiz sesli ağlama, asimetrik postür söz konusu ise bu bebeklerin mutlaka nörolojik açıdan detaylı değerlendirilmesi istenmelidir.

Daha büyük çocuklarda, kalça çıkığı, omurga eğrilikleri (skolyoz, kifoz veya lordoz) gözlenebilir.

Bağımsız bir şekilde pozisyon değişikliği yapamayan çocuklarda 30 dk. da bir pozisyon değişikliğinin yapılması gerekmektedir.

Günlük yaşam aktiviteleri, temel olarak

beş kategoride ele alınabilir: Kişisel hijyen aktiviteleri (banyo, diş fırçalama gibi), giyinme aktiviteleri

(kıyafete karar verme ve giyinme), yemek yeme (yiyeceği hazırlamak zorunda değil), odasını kullanabilme

becerisi, transfer becerileri (yatağa veya sandalyeye).

Hemiplejik SP tipi vücudun bir yarısının etkilendiği klinik tablodur. Sıklıkla, üst ekstremite alt ekstremiteye göre daha fazla etkilenir.

Monoplejik Tip SP tek bir ekstremitenin etkilendiği klinik SP tablosudur.