ORTAÇAĞ FELSEFESİ I

Yunan felsefesinin etkili oldu¤u ve genellikle pagan düşüncesini resmeden anlayış yaklaşık olarak üçüncü yüzyılda sona erdi. Başka türlü ifade edilecek olursa, Platon gibi bir büyük ustanın büyük ölçüde etkisi altında bıraktığı bir dönem, bu sefer onun adıyla anılan ve Plotinos’un kurucusu olduğu düşünülen Yeniplatoncuğa yerini bıraktı.

204 veya 205 y›l›nda Mısır’da, büyük bir olas›l›kla Lycopolis’te dünyaya gelenPlotinos’un en önemli kazanımlarından biri, onun Ammonius Saccas’tan dersler almasıd›ır. Kendisinden sonraki bütün felsefe tarihini derinden etkilemeyi başarmış olan Plotinos, bir taraftan Yunan spekülatif düflüncesini diğer taraftan da Hıristiyanlığın temel ilkelerini bir araya getirmeye çalışmış ve bu alanda ciddi bir başarı elde etmiştir.

Daha önceleri Yunan felsefesinde yer almayan “yaratılış” (creatio) düşüncesi, Platoncu terminolojinin de yardımıyla ve bu sefer mutlak güç sahibi sıfatıyla Tanrı şeklinde metinlerdeki yerini almaktadır.

Descartes’in, bir Ortaçağ kurumunda eğitilmitir. Cizvitlerin kurmuş olduğu La Fleche’te okuyan Descartes, analitik geometriyi keşfetmiş, buradan hareketle spekülatif felsefeyi yeniden inşa etmeyi denemiştir. Descartes’ın Ortaçağ felsefesinin yetersizliklerinden şikayetleri olduğu gibi, bazıları onun Ortaçağ felsefesini yeterince iyi bilmediğini ileri sürmektedir.

Aslen Mısırlı (Lycopolis) olan Plotinos, 244 yılı dolaylarında Roma’da bir felsefe akademisi kurmuş ve burada yirmi beş yıl boyunca ders vermiştir. Kaleme aldığı Enneades isimli kitap, kendisinden sonraki neredeyse tüm Ortaçağ filozofları için vazgeçilmez bir başvuru kaynağı olmuştur.

Augustinus’un bir diyalog hâlinde kaleme aldığı eseri Soliloquia’da iki temel karakter bulunmaktad›r: Augustinus ve akıl

Yaratılış konusunda Yeniplatonculuğun kurucusu olan Plotinos’la anlaşamaz. Zira Plotinos, evrenin zorunlulukla Bir’den türediğini (emanatio=türüm) söylemektedir. Oysa Augustinus için böyle bir zorunluluk söz konusu bile olamaz.

YapItlarına bakıldığında bütün bir ömrün vakfedildiği büyük bir çalışma yükü görülmektedir. Özellikle Grekçeden yapmış olduğu çeviriler Latince yazanların dünyasına paha biçilmez bir katkı sağlamıştır.

Boethius’un en önemli felsefe eseri Consolatio Philosophiae’dir. Eser, esas itibarıyla Sokrates’in idamını beklerkenki durumuna benzer bir görüntü oluşturmaktadı.r

Boethius’un temel amaçlarından birisi, Platon ile Aristoteles’i uzlaştırmaktır. Bu deneme, kendisinden sonraki felsefe anlayışlarında da, ister üstü açık ister üstü kapalı bir şekilde devam etmiştir.

Hıristiyanlıkla birlikte felsefeye giren en önemli kavram Yaratılış kavramıdır

Ortaçağ Felsefesi esas olarak Augustinus ile başlayan bir felsefedir

Augustinus Cicero'nun, bugün kayıp olan Hortensius isimli eserini okuduktan sonra hakikat arayışına girişti.

Augustinus'un "aklı arayan iman" şeklinde ifade ettiği düşünce imanla akıl arasındaki ilişkiye dair görüşünü iletir.

Ipsum esse, Tanrı'nın varlık ile aynı şey olduğunu, bizzatihi varlık olduğunu ifade eder

Emanatio ya da südur olarak bilinen türüm öğretisi, alemin Tanrı'dan zorunlulukla çıktığı esasına dayalı bir öğretidir

Augustinus'a göre ilahi bir eylem olan aydınlanma zihnin en yüksek hakikatleri kendi içinde bulmasını sağlayan güçtür

Augustinus'a göre imgelerin toplandığı yer memoriadır

Bu sınıflama Stoavari bir sınıflamadır.

Boethius'a göre varlık ile öz arasındaki ayrım Tanrı ile varolanlar arasındaki en temel ayrımdır.