ÖRGÜT KURAMI

Örgüt kuramı araştırmalarında örgütsel davranıştan farklı olarak analiz düzeyi örgüt ve örgüt üstü düzeylerdir. Yukarıdaki sorulardan I ve III bu analiz düzeyine yönelirken, II ve IV örgütsel davranış alanı kapsamındadır. Yanıt C’dir. Öğrencinin örgüt kuramı ve örgütsel davranış arasında bir ayrım yapabilmesi amaçlanmaktadır.

Örgüt araştırmalarının ilk dönemi 1800’lü yıllar ile 1950’ler arasında insanı da bir üretim elemanı olarak gören ilk periyottur. Yanıt A’dır.

Yukarıdaki sorular yönetimci- bilimci bakış açısındaki farklılığa odaklanmaktadır. A şıkkında bilimci bakış açısının bir sorusu örnek olarak verilmiştir.

Belirlenimcilik; evrendeki her olay ve olgunun nedensellik zinciri çerçevesinde belirli kanunlar ya da kurallara bağlı olarak meydana geldiğini, doğada bulunan her şeyin birbirine kırılmaz bir neden-sonuç zinciriyle bağlı bulunduğunu kabul eden anlayıştır. Yanıt C’dir.

Yeni kurumsal kuram bilimci sınıfında yer almaktadır. Yanıt E’dir.

Postmodern örgüt kuramı İradeci paradigmaya dayanmaktadır. Yanıt E’dir.

Kaynak bağımlılığı kuramı örgütler arası düzeyi araştırmaktadır.

Analiz noktasında iki önemli konu kendini gösterir: (1) Araştırma
konusunun hangi bağlam içinde inceleneceği ve (2) konunun temel aktörünün
veya aktörlerinin kimler olduğu. Bir bilimsel çalışmada birinci soruya verilen cevap
analiz düzeyini, ikinci soruya verilen cevap ise analiz birimini belirlememizi
sağlar. Analiz düzeyi belirlendiğinde, incelenen konuyu bir bağlam içinde tanımlamak
mümkün olur. Örgüt araştırmalarının odaklandıkları analiz düzeyleri açısından
farklılaştıklarını bilmek önemlidir.

Weber’in bürokrasi modelinin temelinde de etkinlik ve verimlilik arayışı olmakla birlikte, onun görüşlerinin sadece uygulamaya dönük bir bilgi sunduğu söylenemez. Weber, bürokratik örgütlenme biçiminin neden tarihin o döneminde Kuzey Avrupa’da ortaya çıktığını ekonomik, sosyolojik ve politik bağlamı temsil eden modernleşme ve rasyonelleşme süreçleri içinde anlamaya çalışmıştır. Bu yönüyle, örgütleri açıklamak ve anlamak amacı taşıdığı
için bu dönemdeki diğer yaklaşımlardan ayrılır ve -denebilir ki- örgüt kuramı alanının oluşumuna belki de en önemli katkıyı sağlamıştır.

Bu evre birinci evredir.1800 lü yıllardan 1950 lere kadar olan bu evre insan unsurunun önemsenmediği bir evredir.

Her işin bilimsel yöntemlerle yapılması gerektiğini ortaya koyan uygulamacı-kuramcı Frederick Taylor dur.

H.Fayol işletmelerdeki faaliyetleri altı grupta toplamıştır. Bu yaklaşım Yönetim süreci yaklaşımıdır.

İşletme yönetiminde demokrasi ve katılım ilkesi H.Fayol un çalışma alanı dışındadır.

Koşul bağımlılık kuramı örgütsel davranışta psikoloji kadar sosyolojininde önemli olduğunu ortaya koymuştur.

Örgütler için her zaman ve her durum için geçerli "en iyi örgüt" yoktur.Her şey zamanla ve kültürden kültüre değişir.

Toplumsal yaşamın içinde var olan birçok unsur birbirine karşıt ve aynı zamanda birbirini besleyen unsurlardır. Aralarında diyalektik bir ilişki vardır.

İşlevselcilik, sistemi oluşturan her bir unsurun değerinin  ancak sisteme verdiği katkı oranında olabileceğini belirtir.

Bu yaklaşıma göre iradenin her türlü baskı ve zorlamaların üstesinden gelebileceği söylenebilir

Paradigma bilimsel ve inançsal temelli tüm düşünce ve inançların gerektiğinde yenilenebileceğini belirtir.