OKULÖNCESİNDE ÖĞRETİM TEKNOLOJİLERİ VE MATERYAL TASARIMI

Eğitim teknolojisi; öğrenme ile ilgili sorunların analizinde ve çözümünde insanları, yöntemleri, düşünceleri, araç-gereçleri ve organizasyonu içeren karmaşık ve tümleşik bir süreç olarak tanımanmaktadır.

Öğretim teknolojisi, özel amaçların gerçekleştirilmesinde etkili öğrenme sağlamak için iletişim ve öğrenmeyle ilgili araştırmalardan hareketle, insan gücü ve insan gücü dışı kaynaklar kullanılarak öğretme-öğrenme sürecinin tasarımlanması, yürütülmesi ve değerlendirilmesinde sistematik bir yaklaşım olarak tanımlanmaktadır.

İletişim: Davranış değişikliği meydana getirmek üzere haber, bilgi, düşünce, duygu, tutum ve becerilerin paylaşılması sürecidir.

Davranış: Organizmanın doğrudan ya da dolaylı olarak gözlenebilen tüm etkinliklerdir.

Psikomotor alan koşma, yazma, konuşma, bir müzik aleti çalma gibi vücut organlarından birisi tarafından yapılan ya da yapılması birden çok organın koordinasyonunu gerektiren hareketlerle becerileri kapsar.

Davranış, organizmanın doğrudan ya da dolaylı olarak gözlenebilen tüm etkinlikleridir. Bu tanıma göre bireyin zihninde, duygularında, tutumlarında, hareketlerinde doğrudan ya da dolaylı olarak gözlenebilen değişiklikler davranış değişikliği olarak yorumlanabilir.

Öğrenme günümüzde, Yaşantı ürünü ve nispeten kalıcı izli davranış değişmesi olarak tanımlanmanktadır..

İletişim sürecinin temel ögeleri olan kaynak, mesaj, kanal, alıcı ve dönüttür.

Dile dayalı iletişimde gerekli beş beceri vardır. Bunlardan ikisi kodlama becerileri diyebileceğimiz konuşma ve yazma becerileridir. Kodlama, kafam›ıdaki fikir ya da anlamları karşımızdakinin anlayabileceğini düşündüğümüz sembollere dönüştürmedir. Öteki ikisi, kod çözme becerileri diyebileceğimiz dinleme ve okuma becerileridir. Beşincisi ise her iki grup beceri için çok önemli olan düşünme becerisidir.

Mesaj: Bir ya da birden fazla kişinin bilişsel, duyuşsal ya da psikomotor davranışlarında değişiklik yapmak amacıyla düzenlenen işaretler örüntüsüdür.

İletişim sürecinde hedeflediği kişi ya da grupta davranış değişikliği oluşturmak üzere iletişim sürecini başlatan kişi kaynaktır.

En iyi öğretim somuttan soyuta, basitten karmaşığa ve bilinenden bilinmeyene doğru gidendir.

İletişim sürecinde kaynak, alıcısına gönderdiği mesajların alınıp alınmadığını, alındıysa anlaşılıp anlaşılmadığını ya da ne denli anlaşıldığını alıcıdan kendisine yönelecek tepkilerden anlayacaktır. İşte alıcıdan kaynağa yönelen bu tepkilere dönüt denilmektedir.

Organizmanın doğrudan ya da dolaylı olarak gözlenebilen tüm etkinliklerine davranış denir.

Bir ders aracı olarak akıllı tahtayı tanımayan bir öğretmenin bu araca ilişkin bilgiler edinmesiyle zihninde yani bilişsel alanda değişiklik olduğunu söyleyebiliriz.

Duyuşsal alanda ilgi, tutum ve değer vermeyle ilgili davranışlar yer alır.

Sınıf içindeki iletişim sürecinin fotoğrafı çekildiği anda öğretmen kaynağı; öğrenciler ise alıcıyı; öğretmenin öğrencileri ile paylaşmak istediği düşünce, duygu ve becerilerin yer aldığı içerik mesajı; öğretim araç ve yöntemleri kanalı; öğrenci tepkileri ise dönütü yansıtmaktadır.

Aynı yerleşim biriminde büyümüş, benzer eğitim öğretim çevrelerinden geçmiş iki birey arasındaki ortak yaşantı alanı doğal olarak daha fazladır.

Dile dayalı iletişimde gerekli beş beceri vardır. Bunlardan ikisi kodlama becerileri diyebileceğimiz konuşma ve yazma becerileridir. Kodlama, kafamızdaki fikir ya da anlamları karşımızdakinin anlayabileceğini düşündüğümüz sembollere dönüştürmedir. Öteki ikisi, kod çözme becerileri diyebileceğimiz dinleme ve okuma becerileridir. Beşincisi ise her iki grup beceri için çok önemli olan düşünme becerisidir.

Mesaj bir ya da birden fazla kişinin bilişsel, duyuşsal ya da psikomotor davranışlarında değişiklik yapmak amacıyla düzenlenen işaretler örüntüsüdür.