ÖĞRETİMDE PLANLAMA VE DEĞERLENDİRME

Öğrenme yaklaşımı kavramı ilk defa "Marton ve Saljo" adlı bilim insanları tarafından kullanılmıştır.

"öğrenciler ezberci öğrenmeyi kullanırlar" maddesi, derinlemesine öğrenme yaklaşımının özelliği değildir

Olguları anlama özelliği, "stratejik yaklaşım ve derinlemesine yaklaşım" yaklaşımlarına sahip öğrencilerde gerçekleşir

Nuri öğrenme yaklaşımlarında çok etkin verekabetçi bir yapı sergilemektedir. Bu durum, stratejik ve derinlemesine öğrenme yaklaşımlarına sahip olduğunu düşündürmelidir

Bir öğretmen öğrencilerinin kendileri  kadar diğerlerinin de öğrenmelerini düşünen öğrencilerin bulunduğu ortamlarda daha nitelikli bir biçimde öğreneceklerine inanmaktadır. bu durumda işbirliğine dayalı öğrenmeyaklaşımını savunduğu söylenebilir

Geleneksel sınıflarda öğrenciler, öğretmenleri öğretmenlerini doğru cevabı sağlayan uzmanlar olarak görürüler

Bir öğretmen öğrencilerinin yaşamış oldukları güçlükle başetmek için mücadele ettiklerinde daha nitelikli bir biçimde öğreneceklerine inanmaktadır. Bu durumda probleme dayalı öğrenme yaklaşımını savunduğu söylenebilir

Gardner’a göre “bir şey hatırlatma, anlatma, açıklama ya da bir konu üzerinde konuşma” gibi becerileri öğrenme ortamlarında baskın bir biçimde kullanabilen birinin sözel-dilsel zeka türünün güçlü olduğu söylenebilir?

Gardner’a göre “denge, güç, esneklik, hız, el becerisi, koordinasyon” gibi becerileri öğrenme ortamlarında baskın bir biçimde kullanabilen birinin bedensel-kinestetik zekâ  türünün güçlü olduğu söylenebilir

Öğrenme yaklaşımı kavramını ilk defa Marton ve Saljo (1976) tarafından tanımlanması
ile birlikte konuya ilişkin pek çok araştırma yürütülmüştür.

Ramsden (1979), stratejik yaklaşım olarak adlandırdığı üçüncü bir öğrenme yaklaşımı belirlemiştir.

Yüzeysel öğrenme yaklaşımında öğrenciler (Lublin, 2003);
• Öğrendikleri şeyi tekrarlamak için öğrenmeye çalışırlar,
• Değerlendirmeler yapabilmek için gerekli bilgileri ezberler,
• Ezberci öğrenmeyi kullanırlar,
• Dar bir bakış açısı kullanır ve ayrıntılara yoğunlaşır,
• Örneklerden ilkeler çıkarsamada başarısızdırlar,
• Ders gerekliliklerine çok sıkı bağlıdırlar,
• Başarısızlık korkusu ile motive olurlar

Aktif öğrenmenin temel özellikleri analiz edildiğinde öğrencinin öğrenme sürecinde
iki önemli boyutu ön plana çıkmaktadır. Bunlardan biri öğrenme sürecine eylemsel olarak
katılması diğer boyut ise öğrencinin süreçte metabilişsel olarak yer almasıdır. Metabiliş bir
öğrencinin bir derse hazırlanması için zamanını nasıl planlıyacağını bilmesi, kendi ilerlemesini değerlendirmesi, seçtiği çalışma şekli ile erişeceği başarı düzeyini tahmin edebilmesi gibi kendi bilişsel etkinliklerinin niteliğini ve niceliğini bitmesidir;

İşbirlikli öğrenmeyi diğer öğretim yaklaşımlarında ayıran başlıca özellikler şöyle sıralanabilir (Erden, 1990; Demirel, 1999; Namlu, 1999; Aydın, 2004; Çalışkan,2001, Senemoğlu,2001).
• Öğrenme 4-5 kişilik küçük gruplar içinde gerçekleşir.
• Öğretmenin rolü, öğrencileri yönlendirme ve öğretim materyallerini hazırlamaktır.
• Öğrenmede, öğrenciler arasındaki etkileşim önemli rol oynar.
• Öğrenciler arası yarışma yerine gruplar arası yarışma söz konusudur.
• Öğrencilerin başarı ya da başarısızlığı gruplara aittir.
• Sınıftaki farklı yetenek ve kişilik özelliğine sahip öğrenciler bütünleşir ve dostluk
duyguları artar.
• Öğrencilerin sadece bilişsel yönleri değil duyuşsal ve sosyal yönleri de gelişir

Aşamalar
• Öğretmenin problem durumunu tasarlaması
• Öğrencilerin probleme hazırlanması
• Problemin öğrencilere sunulması
• Problemin analiz edilmesi
• Problemin tanımlanması
• Gerekli bilgilerin toplanması
• Olası çözümlerin üretilmesi
• Çözüm yolunun kararlaştırılması
• Çözümün sunulması
• Değerlendirme

Kişilerarası-Sosyal Zekâ Alanı: Bireylerin sahip oldukları özelliklerin farkında olarak
aralarındaki ayrımları görebilme ve bu doğrultuda başkalarının yararına rehberlik yapma
gibi yeteneklere sahip olan bireyler bu zekâ alanında yer alır.