ÖĞRETİMDE PLANLAMA VE DEĞERLENDİRME

Yukarıda sıralanan maddelerden "Birey sorunu kavrayıncaya kadar düşünür" maddesinde davranışçı bir yaklaşım söz konusu değildir.

Çevredeki uyarıcılar, özellikle Duyusal bellek yoluyla Emelin öğrenmesine hizmet ederler.

Eğitim alanyazınında Yöntem, metot sözcükleri, aynı anlamlar için kullanılmaktadır.

Buluş yoluyla öğrenme stratejisinin en önemli temsilcisi Brunerdir.

Araştırma inceleme yoluyla öğrenme stratejisinin kullanımında denencelerin sınanması için bilgilerin edinilmesi veri toplama aşamasında gerçekleştirilir.

Bir grup öğrencinin belli bir konunun kavranması amacıyla karşılıklı görüşler ve eleştiriler üreterek ayrıntılı inceleme yapması tartışma yöntemiyle gerçekleştirilebilir.

Tartişma tekniklerinden panel ve forum arasında fark, "Panelde görüşler sunulur forumda görüşlere ilişkin sorular alınır"

Eren öğretmen sık sık öğrencilerinin kendi duygu ve düşüncelerinin başkalarının kimliğine girerek ifade etmelerini sağlayan bir teknik kullanmaktadır. Sözü edilen teknik rol oynamadır.

Bir öğretmen adayı olan Ezgi, okulda işleyeceği dersin provasını fakültede yapmış. Bu sırada kayıt altına alınan videoyu izleyerek kendini değerlendirme olanağı bulmuştur. O halde Ezginin "Mikro öğretimden" yararlanarak derse hazırlandığı söylenebilir.

Bazı öğretim teknikleri, konu alanının öğrenilmesinde diğerlerine oranla öne çıkar. Coğrafya dersi öğretim programının öğrenilmesinde "Gezi gözlem" tekniğinin öne çıktığı söylenebilir.

Öğrenmenin temel özellikleri şunlardır:
• Öğrenme sonucunda mutlaka bir davranış değişikliği olur.
• Birey yeni bir davranış kazanır.
• Var olan davranışı değişir.
• Yanlış davranış düzeltilir.
• Öğrenme yaşantı ürünüdür.
• Öğrenme kalıcı izlidir

Davranışcı yaklaşımda öğrenme, uyarıcıyla tepki arasında bağ kurma işlemi olarak
tanımlanmıştır. Birey kendisine sunulan belli uyarıcılara karşı belli tepkiler geliştirir.

Bireylerin zihinsel gelişimi olgunlaşma (fiziksel olgunlaşma), deneyim (yakalama, hareket etme, somut objeler üzerinde düşünme ve onlarla ilgili süreçler doğrultusunda düşünme), sosyal etkileşim (oynama, konuşma ve başka insanlarla iş yapma) ve dengeleme (olgunlaşma, deneyim ve sosyal etkileşim süreçlerini biraraya getirerek zihinsel yapıyı oluşturma) olmak üzere dört etkenden etkilenir (Charles, 2001; Güven, 2004).

Bilgi işleme kuramı öğrenmeyi en sistemli ve kapsamlı biçimde açıklayan kuramdır. Bu kurama dayalı olarak geliştirilen model de bilgi
işleme modeli olarak anılmaktadır.

Bilgi işleme kuramı temel olarak şu dört soruyu yanıtlamaya çalışmaktadır:
• Yeni bilgi dışarıdan nasıl alınmaktadır?
• Alınan yeni bilgi nasıl işlenmektedir?
• Bilgi uzun süreli nasıl depolanmaktadır?
• Depolanan bilgi nasıl geriye getirilip hatırlanmaktadır?

Sunuş yoluyla öğretme stratejisinin taşıdığı kimi özellikler bulunmaktadır (Senemoğlu, 1997; Demirel, 2004; Sözer, 1998 ):
1. Sunuş yoluyla öğretme, öğretmen ve öğrenci arasında yoğun bir etkileşimi gerektirir. Buna göre, öğretmen konuyla ilgili açıklamalar yapar ve onların konuyla ilgili fikirlerini ya da anlayamadıkları noktaları belirlemeye çalışır. Karşılıklı olarak, bilgi alışverişinin ders boyunca sürmesi temeldir. 

2. Sunuş yoluyla öğretme bol örnek vermeyi gerektirir. Ağırlık sözel öğrenmede olmakla birlikte örnekler, resimler, şemalar gibi görsel ve öteki uyarıcıları kapsamaktadır. Konu yeterince anlaşılıncaya kadar örneklerin verilmesine devam edilir. 

3. Sunuş yoluyla öğretme genelden özele doğru aşamalı bir sıra izlemektedir. Bir başka deyişle, tümdengelim yöntemi uygulanır. Daha genel ve kapsamlı kavramlar
önce, bu kavramın kapsamında yer alan daha özel ve dar kavramlar sonra sunulur. 

4. Öğretim adım adım ilerler. Ders ön düzenleyicilerle başlar. Ön düzenleyiciler, derste sunuşu yapılacak bilgi dağarcığının genel bir çerçevesini çizerek konuya ilişkin ayrıntıların yerleştirileceği bir yapı oluşturur. Böylece, her öğrenme basamağında, önce ve yeni öğrenilenler arasında yatay ve dikey ilişkiler kurulur ve öğrencinin, anlamlı öğrenmesi sağlanır.

Araştırma–inceleme yoluyla öğretme stratejisi problem (sorun) çözme yaklaşımında
olduğu gibi dört adımda gerçekleşmektedir. Bunlar şu biçimde açıklanabilir:
1. Problemi tanımlama: Konu ile ilgili problem ya da problemler belirlenir.
2. Denencelerin kurulması: Problemin çözümü için denenceler kurulur. Denenceler
problemin çözümüne yönelik çözüm yolları önerir.
3. Verilerin toplanılması: Denencelerin sınanması için veriler toplanır.
4. Verilerin analizi ve denencelerin sınanması: Bu aşamada da verileri değerlendirerek sonuca ulaşılmaya çalışılır

Programlı öğretim, bireysel öğrenme tekniklerinden birisidir. Gagne, Pressey, Skiner ve Crowder gibi araştırmacılar programlı öğretim yönteminin öncüleri olarak bilinmektedir.

Tartışma yönteminin sınıf içerisinde değişik uygulama biçimler vardır. Bunlar, konunun ve öğrencilerin özellikleri gözönünde bulundurularak tercih edilebilir. Tartışma yönteminde yaygın olarak kullanılan tartışma biçimleri ve özellikleri şunlardır:
Büyük grup tartışması: 
Münazara: 
Panel: 
Forum: 
Seminer: 

Açıkoturum

Gregorc öğrenme stili modeli: Gregorc, bireylerin kişisel özelliklerinin belirlenmesinde
zekânın çok önemli olduğunu ve kişinin öğrenmesi ve öğrenme stilinin oluşmasının algılama yeteneği ile ilgili olduğunu vurgulamaktadır. Gregorc (1979), öğrenme stillerini bireyin
çevresine nasıl uyum sağladığı ve o çevreden nasıl öğrendiğine ilişkin gösterge niteliğindeki
ayırt edici davranışlar olarak tanımlamıştır. Gregorc, bilgiyi alma, işleme, depolama ve kodlama biçimleri üzerinde yoğunlaşan bir öğrenme stili modeli geliştirmiştir.