ÖĞRETİM İLKE VE YÖNTEMLERİ

• Öğrenme, edilgin bir alma süreci değil, etkin bir anlam oluşturma sürecidir.
• Öğrenme özneldir.
• Öğrenme, durumsal olup çevresel olanaklara göre biçimlenir.
• Öğrenme sosyaldir.
• Öğrenme duygusaldır.
• Öğrenenin nasıl öğrendiğini dikkate alır.
• Öğrenme gelişimseldir.
• Öğrenme öğrenci merkezlidir.
• Öğrenme süreklidir.

• Öğrenme ortamında etkindirler.
• Öğrenme sürecinde sorumluluk üstlenirler.
•  Zihinsel yapılarının gelişmesine katkıda bulunacağı düşüncesiyle çevredeki
  her türlü olanaktan yararlanırlar.
•  Birlikte çalıştıkları grubun üyelerini ve kendilerini nesnel olarak değerlendirirler.
•  Grupta kendilerine yönelik her türlü eleştiriyi hoşgörüyle karşılarlar.
•  Öğrendiklerini yeni ortamlarda kullanırlar.

•İşbirliğine Dayalı Öğrenme
• Probleme Dayalı Öğrenme
• Proje Tabanlı Öğrenme
• Örnek Olaya Dayalı Öğrenme
• Sorgulamaya Dayalı Öğrenme

• Problemin farkına varılması ve tanımlanması
• Problemin tam ve doğru olarak açıklanması
• Problemi çözmek için gerekli olan bilginin belirlenmesi
• Bilgi toplamak için gerekli olan kaynakların belirlenmesi
• Olası çözümlerin oluşturulması                                                                               • Çözümlerin gözden geçirilmesi
• Çözümün sözlü ya da yazılı rapor biçiminde sunulması

Yapılandırmacı Yaklaşım Türler

Bilişsel Yapılandırmacılık

Sosyal Yapılandırmacılık

Radikal Yapılandırmacılık

Yapılandırmacılık, öğrencinin önceki öğrenmelerinden de yararlanarak öğretmen rehberliğinde karşılaştığı yeni bilgiyi anlamlandırması ve yorumlaması sürecidir. Bu sürecin temel ilkeleri şöyle sıralanabilir (Saban, 2002, ss.171-172):

Yapılandırmacı anlayışın uygulandığı eğitim ortamları, bireylerin öğrenme sürecinde daha fazla sorumluluk almalarını ve etkin olmalarını gerektirir. Çünkü öğrenilecek ögelerle ilgili zihinsel yapılandırmalar, daha önce de belirtildiği gibi, bireyin bizzat kendisi tarafından gerçekleştirilir. Bu nedenle, yapılandırmacı eğitim ortamları, bireylerin çevreleriyle daha fazla etkileşimde bulunmalarına, dolayısıyla, zengin öğrenme yaşantıları geçirmelerine olanak sağlayacak bir biçimde düzenlenir. Bu tür eğitsel ortamlar sayesinde bireyler, zihinlerinde daha önce yapılandırdıkları bilgilerin doğruluğunu sınama, yanlışlarını düzeltme ve hatta önceki bilgilerinden vazgeçerek yerine yenilerini koyma olanağı elde ederler (Yaşar, 1998, s.70). Yapılandırmacı eğitim ortamlarının temel özellikleri şöyle sıralanabilir (Koç, 2002, s.34; Yapıcı, 2007, ss.40-41):

Yapılandırmacı anlayışa sahip bir öğretmen; çocuklarla iyi iletişim kurabilen, çocuk psikolojisi ve öğrenme kuramlarına egemen, çağdaş, açık fikirli, kendisini yenileyebilen, bireysel farklılıkları dikkate alan ve öğrencileriyle birlikte öğrenen kişidir (Kılıç-Bağcı, 2001, s.17; Şahan, 2002, s.51). Yapılandırmacı öğretmen, sınıfta dinamik bir öğrenme ortamı yaratan ve bu ortamı yönlendirebilen bir rehber olması itibariyle bir kutup yıldızı gibidir. Kesinlikle öğrenciye nereye gideceğini söylemez; ancak, onun yolunu bizzat kendisinin bulmasına yardımcı olur (Brooks and Brooks, 1999, s.23). Bir başka deyişle, yapılandırmacı öğretmen öğrenmeyi kolaylaştırıcı bir yardımcı, dost ya da herhangi bir gereksinme anında kendisine başvurulabilecek bir danışmandır. Yapılandırmacı anlayışı benimseyen ve sınıfında uygulayan bir öğretmenin sergilemesi beklenen davranışlar şöyle sıralanabilir (Akpınar ve Ergin, 2005, ss.57-61; Yager, 1991, ss.55-56):

İşbirliğine Dayalı Öğrenme

İşbirliğine dayalı öğrenme, farklı düzeyde yeteneklere sahip öğrencilerin oluşturduğu küçük gruplarla, onların bir konuyu anlamalarını sağlamak için değişik öğrenme etkinliklerinin kullanıldığı öğrenme sürecidir.

Yapılandırmacı öğrenme süreci açısından öğrencilerin yetenekleri, güdüleri, inançları, tutumları ve deneyimleri çok önemlidir. Çünkü, öğrencilerin bu özellikleri onların öğrenmelerini yönlendirir (Şahan, 2002, s.51). Yapılandırmacı eğitim ortamında öğrenciler genelde şu davranışları sergilerler (Yaşar, 1998, s.73):

Yapılandırmacılığın benimsendiği eğitim ortamlarında, genelde, öğrencilerin öğrenme sürecinde daha fazla sorumluluk almalarına ve etkin olmalarına olanak sağlayan öğrenme uygulamalarından yararlanılır. Bu öğrenme uygulamaları

1- İşbirliğine Dayalı Öğrenme,

2- Probleme Dayalı Öğrenme,

3- Proje Tabanlı Öğrenme,

4- Örnek Olaya Dayalı Öğrenme,

5- Sorgulamaya Dayalı Öğrenme

başlıkları altında ele alınıp temel özellikleri itibariyle açıklanmıştır.

Gerçek yaşamda karşılaşılan problem, durum ya da olayların senaryolaştırılarak metne dökülmesi ve bu sorunun sınıf ortamında tartışılarak çözüme ulaştırılması süreci.

Sosyal yapılandırmacılık, Lev Semenovich Vygotsky’nin “sosyo-kültürel gelişim kuramı” üzerine temellendirilmiştir. Sosyal yapılandırmacılığı savunanlar, öğrenmede kültürün ve dilin önemli bir etkiye sahip olduğunu ve bilginin sosyal etkileşimlerle oluştuğunu ileri sürmektedirler. Vygotsky’e göre çocuğun öğrenme potansiyeli, “diğer bilgili bireylerle” birlikte ortaya çıkmaktadır. Birey, sosyal çevresi içerisinde diğerleriyle etkileşir ve bu etkileşim sonucunda zihninde birtakım düzenlemeler yaparak öğrenir (Applefield ve diğerleri, 2000, ss.19-35).