MÜZECİLİK VE SERGİLEME

Küreselleşme sonucu ortaya çıkan ekomüzelerin amacı yerel ekonomik gelişme,
yerel aitlik duygusunu geliştirme ve yerel kimliği korumaktır. Ekomüzeler, çevresel
eğitim ilkesi olan yerli tarihi, yerel kültürleri, dinsel ve ekolojik çeşitliliği yeniden
ortaya çıkarmak, tanımak, saygı göstermek ve bunlardan yararlanmak konusunda
oldukça uygun mekanlardır.

Genel Müzeler

Arkeoloji Müzeleri

Etnografya Müzeleri

 “Koleksiyonlarına Göre Müze Türleri” arasında yer almaktadır.

Türkiye’deki ilk etnografya müzesi Atatürk’ün girişimleri ile 1930 yılında Ankara’da
açılmıştır. Müzede bugün Türk sanatının Selçuklu Dönemin’den bugüne kadar
devam eden örnekleri sergilenmektedir.

1764 yılında kurulan St. Petersburg Hermitage Müzesi ilk özel sanat müzesi olması açısından önemlidir.

“Bağlı Olduğu İdari Birime Göre Müze Türleri” arasında yer almaktadır.

Tarih içinde insan eliyle yapılmış, yapılı olduğu çevrede boyutları, mimarisi ve tarihî geçmişiyle nadir olma özelliği taşıyan ya da bir kentin sembolü hâline gelmiş kimi yapılar müze olarak değerlendirilir. Örneğin, Dünya’da tek olma özelliğine sahip ve Paris kentinin sembolü hâline gelmiş Eyfel Kulesi, tarihî ve yapısal özellikleriyle tek bir müze binasından oluşmayan Mısır Piramitleri ya da Ankara
kentine hakim bir noktada inşa edilmiş olan Anıtkabir.

Kent müzeleri, kentin kültürel miras envanterini hazırlayarak kent arkeolojisi projelerini üstlenerek ya da bu işle görevli kurumlar varsa onlarla işbirliği yaparak kentsel mirasın korunmasında doğrudan rol almaktadırlar.

Sanal Müze, görüntü aktarma teknikleri ve iletişim teknolojileri yardımıyla gerçek müzenin İnternet ve bilgisayar ortamına taşınmış hâlidir. Yani bir müzenin koleksiyonuna digital olarak kaydedilmiş imge, ses dosyaları, metinler, tarihî, bilimsel ya da kültürel ilgi alanlarına elektronik ortamda ulaşılmasıdır. Dolayısıyla Sanal Müze çeşitli ortamlarda oluşturulmuş digital objelerin birbirleriyle ilintili, mantıklı bir koleksiyondur

Ele aldığı konuyu çeşitli bilim dalları açısından inceleyen müzelerdir. Şarap Müzesi, Kaâğıt Müzesi, Kukla Müzesi, Oyuncak Müzesi, Guguklu Saat Müzesi, Müzik Müzesi, Organik Tarım Müzesi, İşkence Müzesi, Spor Müzesi, Pul Müzesi gibi müzeler bu tür müzelere örnek gösterilebilir.

Endüstriyelleşme karşısında hızla gerileyen geleneksel üretim metotlarının tanıtıldığı, uygulama yoluyla canlı tutulmaya çalışıldığı, koruma, araştırma, sergileme dışında ticari bir eylemin de gerçekleştirildiği müzelere Ekonomüzeler denilmektedir. Bu müzelerde üretimin nasıl yapıldığı sergilenir ve sergilenen ürünler satılır.  Bu müzeler ekmek, peynir yapımı, balıkçılık, mücevher yapımı, cam üretimi, müzik aletleri yapımı, deri işçiliği, maden işleme sanatı ve sabun yapımı gibi bir çok farklı dalda hizmet vermektedir.

Çocuk müzeleri geleneksel müzelerden dört temel farkla ayrılır. 1. Eğitim her objeyi, aktiviteyi ve olayı açıklar. Her bir galeride açıklamak için bir fikir, her bir sergide anlatmak için bir hikaye, her bir gösterinin arkasında bir amaç vardır. 2. Canlı renkler ve şiddetli ışıldıyan efektler çocukların ilgisini yakalamak için kullanılır. Etiketler kolayca anlamaya ve çağdaş dille yazılır. 3. Sergiler daha iyi bir görünümü meydana getirmek için dikkatli bir şekilde düzenlenir. 4. Bu müzelerde çocuk öğrenmenin en önemli kaynağıyla ilişki kurmaktadır.