MODERN SOSYOLOJİ TARİHİ

Etnometodoloji terimini ilk olarak 1950’lerde kullanan Garfinkel’in 1967 yılında yayınladığı “Etnometodolojide çalışmalar” adlı kitabı ile etnometodolojiyi sosyolojinin bir alt dalı olarak kurduğu kabul edilmektedir

Etnometodoloji kendi başına bir yöntem olarak görülmemelidir. Etnometodoloji, önceki sosyoloji terorilerinin ortaya koydukları problemleri çözmeye yarayacak bir yöntem değildir.

Toplumu bir arada tutan şey, gündelik yaşamın gerçekliğidir, yani görüş birlikleri, karşılıklı beklentilerdir.

Garfinkel’e göre üyelerin toplumsal dünyayı anlamlandırmak ve açıklamak için kullandıkları yöntemlerden biri belgeleme yöntemidir. Bu yöntem, mevcut bir görünümü, altta yatan kalıbın ‘belgesi’ ya da ‘işareti’ olarak görmeyi içerir. Bir başka şekilde tanımlayacak olursak belgeleme yöntemi bir durum ya da bağlamın özelliklerinden bazılarının seçilip belirli bir şekilde tanımlanarak ilgili durumun ya da bağlamın altında yatan bir kalıbın kanıtı olarak kabul edilmesi ve sonra bu sürecin tersine çevrilerek kalıbın özelliklerinin kalıbın varlığı olarak kullanılmasıdır

Refleksivite, neden sonuç ilişkisi açısından kendisine geri dönen olguların niteliği ya da neden ve sonuç arasındaki döngüsel bir hareket olarak tanımlanabilir. Bu durumda neden ve sonuç karşılıklı olarak birbirlerini etkilerler.

Dizinsellik veya anlamın bağlama-gönderimliliği, herhangi bir nesnenin ya da etkinliğin anlamının, kendi bağlamından türetildiği, yani belirli bir bağlama endekslendiği (dizinlendiği) anlamına gelir.

Etnometodoloji çok küçük toplumsal süreçlerle ilgilenmekle, “önemsiz” görünen konulara odaklanmakla eleştirilmiş, buna karşılık etnometodologlar bu eleştirilerin önyargılı olduğunu ve “güç” ya da “tabakalaşma” gibi olguların da gündelik yaşamdaki etkinliklerde üretildiğini ileri sürerek kendilerini savunmuşlardır

“Toplumsal İnşacılık” fenomenolojik düşüncelerden etkilenen Peter Berger ve Thomas Luckmann tarafından geliştirilen bir teoridir.

Diğer bir deyişle Berger ve Luckmann bir yandan Durkheim’ın kabul ettiği anlamda bireysel bilincin ötesinde bir toplumsal gerçeklik düşüncesini kabul etmekte, diğer yandan da Weber gibi bu gerçekliğin bireylere özgü olan öznel yönünü vurgulamaktadırlar.

Gündelik yaşam sosyolojisi, çok sayıda alt alana sahip olan ve bu kitapta ele alınan sembolik etkileşimcilik, fenomenoloji, etnometodoloji dışında varoluşçu sosyoloji, dramaturji, konuşma analizi, duygu sosyolojisi, etiketleme teorisi, postmodern sosyoloji gibi birbirinden ayrı ama ilişkili bir dizi teorik yaklaşımdan oluşan bir alanı ifade etmek için kullanılan bir terimdir.

Zimmerman’ın çalışması bürokratik kurumlardaki kurallarla ilgilidir

Sacks, dizinsel ifadelerle kurulan iletişim sırasında üyelerin, bağlamın ne olduğunu nasıl anlaya- bildikleri, yani konuşmanın neye gönderme yaptığını, ne anlam ifade ettiğini nasıl bilebildikleri sorusunu yanıtlamaya çalışmaktadır

Michael Lynch, bilginin toplumsal olarak inşa edilen doğasına dikkat çekmiş ve bu inşanın empirik çalışmalarla detaylı bir şekilde açıklanması ve bilimin inşa edici yorumlamalarını ortaya koyacak çalışmalar yapılması gerektiğini savunmuştur.

Cicourel, sosyologların uzun zaman tahrif edilmiş bürokratik kayıtlardan şikayet ettiklerini, ancak bu tahrifatı, yani kötü verileri yaratan prosedürleri dikkate alıp incelemediklerini belirtir, ona göre resmi belgelere ve sayımlara veri kaynağı olarak güvenmek yerine bunların da toplumsal olarak üretilen ürünler olarak incelenmesi gerekmektedir.

Doğru cevap A şıkkıdır.