MODERN SOSYOLOJİ TARİHİ

Sembol, basitçe bir nesne ya da olayın simgelenmesi olarak görülmemelidir. Sembol, nesne ya da olayları özel bir biçimde tanımlamaktadır.

Thomas, sembolik etkileşimci yaklaşıma önemli teorik katkılarda bulunmuştur. Thomas’ın katkıları arasında yetişkinlerin toplumsallaşması ve durum tanımlaması (definition of the situation) kavramlarını oluşturması yer almaktadır. Sembolik etkileşimcilikte yetişkinlerin toplumsallaşması, toplumsallaşma süreci içerisinde bir aşama olarak ele alınmaktadır.

Birey diğer insanların kendine yönelik davranışlarını bir çeşit ayna olarak kullanmaktadır. Bu ayna, bireyin imgesini yansıtmaktadır. Bu durumu Cooley, ayna benlik kuramı ile açıklamaktadır

Mead’in yaklaşımında rol alma süreci, bireyin kendini diğerlerinin yerine koyması olarak tanımlanmaktadır. Örneğin bir bireyin, bir diğer kişinin gülmesi, ağlaması ya da el sallamasındaki anlamı ve amacı anlayabilmesi için, kendini bu kişinin yerine koyması gerekmektedir

Hazırlık Aşaması (Preparatory Stage): Bu aşamada kendi davranışını değerlendirme yeteneğine sahip olmayan bebek, anlamsız taklitler yapar.

İnsanlar, kendileri dışındaki nesneleri tanımanın yanı sıra, kendilerini de nesne olarak görebilme yeteneğine sahiptirler

Blumer, sosyolojide pozitivist yöntemi tanımlayan nedensel ilişkiler kurma yöntemini basit olarak görmekte ve reddetmektedir. Blumer’a göre, çoğu sosyolog, araştırmalarını uyguladıkları alanlarda yaşam hakkında çok yüzeysel bilgilere sahip olmalarına rağmen araştırmalarını yürütmektedirler. Sosyologlar, araştırmalarını yürüttükleri bu süreç içerisinde, doğa bilimcilerin kullandıkları araştırma yöntemlerini kullanmaktadırlar.

Genelleştirilmiş öteki (generalized other), bireyin psikolojisinin önemli bir unsurudur. Çocuğun içinde yetiştiği topluluğa ilişkin ve bu topluluk içinde paylaşılan tutumların her bireyin kişiliğinin bir parçasını oluşturduğu standart bakış açısını göstermektedir

Yanıt E. Sembolik etkileşimcilik, yapısalcı ve sistem yaklaşımlarının sosyolojik çözümlemede ihmal ettiği insan davranışının öznel ve yorumlayıcı yönlerine önem vererek, onları ön plana çıkarmaya çalışmıştır. Sembolik etkileşimcilere göre, bireyin davranışı tamamen yapılar tarafından belirlenmemektedir. Birey, bulunduğu eylemlerde kısmen özgürlüğe ve seçme şansına sahip bulunmaktadır. Böylece sembolik etkileşimciler, bireyin nesnel yapılar tarafından belirlenen pasif varlıklar olarak ele alınmasını reddederek onu daha özgür ve aktif bir konumda ifade etmişlerdir.