MODERN SOSYOLOJİ TARİHİ - Deneme Sınavı - 12

Gerçekliğin inşası, dışsallaştırma ile başlar. Dışsallaştırma sürecinde insanlar bir yandan teknoloji ve teknik araçlar üreterek nesnel kültürü, bir yandan da dil, imaj ve değerler üreterek belirleyici kültürü (anlam ifade eden kültürü) yaratırlar. Dışsallaştırma süreci, insanların kendilerini sürekli olarak çeşitli etkinliklerle ifade ederek maddi ve manevi kültürü yaratmaları, diğer bir deyişle araç gereç üretiminden hukuka, inanç sistemlerinden teknolojiye, toplumsal dünyanın maddi ve kültürel koşullarının üretilmesi sürecidir.

Etnometodoloji, yaşamı sadece bireysel gündelik yaşam etkinliklerinden oluşan bir şekilde ele almakla, savaş ya da işsizlik gibi dış etkenleri, diğer bir deyişle toplumda gücün dağılımıyla ilişkili olan olguları dikkate almamakla ve eğer bireyler bazı olay ve olguların farkında değillerse bunlardan etkilenmeyeceklerini varsaymakla eleştirilmiştir.

Gündelik yaşam sosyolojisi/sosyolojileri alanında yer alan teorilerin çoğu kendilerini bu şekilde sınıflandırmamış, bu terim ilk olarak Jack Douglas ve öğrencileri tarafından kullanılmıştır.

Doğru seçenek A şıkkında verilmiştir.

Doğru seçenek C şıkkında verilmiştir.

Doğru seçenek B şıkkında verilmiştir.

Doğru seçenek E şıkkında verilmiştir.

Doğru seçenek D şıkkında verilmiştir.

Doğru seçenek D şıkkında verilmiştir.

Doğru seçenek E şıkkında verilmiştir.

Doğru seçenek C şıkkında verilmiştir.

Doğru seçenek B şıkkında verilmiştir.

Doğru seçenek C şıkkında verilmiştir.

Etnometodoloji terimini ilk olarak 1950’lerde kullanan Garfinkel’in 1967 yılında yayınladığı “Etnometodolojide çalışmalar” adlı kitabı ile etnometodolojiyi sosyolojinin bir alt dalı olarak kurduğu kabul edilmektedir

Etnometodoloji, pozitivist gelenekte ileri sürülen toplumsal gerçeklik anlayışına karşı çıkar. Etnometodolojiye göre dışarıda keşfedilmeyi bekleyen, kendi gerçekliğine sahip ayrı bir toplumsal gerçeklik yoktur.

Garfinkel’in çalışmalarının ve genel olarak etnometodolojinin en temel kavramları arasında; (i) belgeleme yöntemi, (ii) refleksivite ve (iii) dizinsellik/anlamın bağlama-gönderimliliği önemli bir yere sahiptir

Belgeleme yönteminde herhangi bir durum ya da bağlam içindeki çok sayıda özelliğin belirli yönleri seçilir, bunlar belirli bir şekilde tanımlanır ve temeldeki kalıbın kanıtı olarak görülür, daha sonra bu süreç tersine çevrilir ve temelde bulunan kalıbın belirli özellikleri, kalıbın varlığının kanıtı olarak kullanılır.

Refleksivite, en genel anlamda bir şeyin kendi kendine geri dönmesini ifade eden bir kavramdır. Refleksivite, Türkçe’ye zaman zaman “düşünümsellik” olarak çevrilmektedir.

Dizinsellik veya anlamın bağlama-gönderimliliği, herhangi bir nesnenin ya da etkinliğin anlamının, kendi bağlamından türetildiği, yani belirli bir bağlama endekslendiği (dizinlendiği) anlamına gelir.

1964 yılında “Sosyolojide Yöntem ve Ölçüm” adlı kitabını yayımlayan Cicourel, Schutz’un ve Garfinkel’in düşünceleri çerçevesinde sosyolojik araştırmaların mevcut biçimlerini değerlendirmiş, mevcut sosyolojik araştırma yöntemlerini eleştirmiş ama kendisi özel bir etnometodolojik program önermemiştir.