MODA TASARIM - Deneme Sınavı - 8

Doğru yanıt C seçeneğidir.

Renk işaretleri bir şablonda beklenen işaretlerden değilidir.

Yeniçağda endüstrideki yenilikler ve artan üretim giysilerde kullanılan kumaş ve aksesuarların çeşitlenmesini sağlamıştır. Venedik cam boncuklarıyla, Cenova
kadifesiyle ünlü olmuştur. Kadın giysileri yüksek bel çizgisiyle belirginleşmiş kısa korsajları geniş etekler tamamlamış ve dekolte daha da derinleşmiştir. Toplumun giyime verdiği önemin artmasıyla birlikte moda tasarımcılığı gelişme göstermeye başlamıştır. Pisanello, Holbeyn ve Leonardo da Vinci bu dönemin ünlü moda öğreticileri olmuştur. Doğru yanıt D'dir.

Yunan giyiminin temelini dökümlü kumaşlar ve bu kumaşların oluşturduğu bol çizgiler oluşturmuştur. Yunan Medeniyetinde kadın ve erkek giysileri iki gruptan oluşmaktadır. Alt giysilerin en önemlilerinden biri “chiton” denilen giysidir. Bunlar “dor” ve “iyon” chiton’u olmak üzere ikiye ayrılmıştır. “Dor chiton” u dörtgen bir parça olup ortasından açılan boyun oyuntusundan giyilmiştir. Bu giysi bir kemer ile belden veya göğüs altından sıkılarak bol dökümlü olarak kullanılmıştır. “İyon chiton” u ise iki parçadan oluşmuştur. Bağcıklarla omuz ve kol altlarından tutturulan giysi daha uzun bırakılmış ve bu uzun kısım kemerle bağlanmıştır. Chiton omuzlardan bağcık yerine zaman zaman toka, iğne ve değerli taşlarla tutturularak da kullanılmıştır

Tasarım Ögeleri

Çizgi: Çizgiler düz, kıvrımlı, sürekli kesik, grenli ya da keskin özelliklere sahip olabilmektedir.

Ton: Tonlar genellikle, görsel imgenin yarım ton reprodüksiyon tekniği ile ayarlanması yoluyla elde edilir.

Yön: Bir tasarım üzerinde çizgiler ve noktalar, değişik noktalara yönelerek bir hareket oluştur- maktadır.

Ölçü: Ölçü iki büyüklük arasındaki birimsel ilişkidir.

Doku: Doku bir yüzey üzerinde tekrarlardan oluşan biçimsel bir düzendir.

“Tasarım, görsel öğeleri belirli yöntemlerle, bir araya getirerek, bir düzen kurma ve bir bütün oluşturmadır. Bir başka deyişle bir fikirden estetik bir ürün yaratma sürecidir”

Dokunma duyumuza hitap eden dokulara doğal (gerçek) dokular denilmektedir. Tabiatta her şey bir doku meydana getirmektedir  Örneğin; buğday tarlaları, bulutlar, ağaç kabukları, çiçekler, arılar ve insan toplulukları hep aynı cins varlıkların bir araya gelmelerine birer örnektir.

Siluet, tasarımcının iki boyutlu kumaşı insan bedeniyle birlikte biçimlendirip kişinin hareketlerine uygun bir şekilde üç boyutlu forma dönüştürülmesidir.

Newton tüm renkleri birbiri içinde karıştırarak beyaz ışığı tekrar ortaya çıkarmış, daha sonra rengin tamamlayıcı ve zıt renklerini de incelemesine dahil ederek, ilk renk diyagramını ortaya koymuştur

Bilimsel tanımlamaya göre renk; değişik dalga boylarındaki ışık ışınlarıdır.

Newton’ın renk teorisine göre; beyaz ışık güneşin tüm diğer renklerini içinde barındırmak- ta ve tüm renklerin bir araya gelmesi de beyaz ışığı oluşturmaktadır

18. yüzyılda üç temel renk teorisi birçok bilim adamı, sanatçı ve düşünür tarafından yaygın olarak kabul edilmiştir. Ancak ressam Otto Runge ve Go- ethe ise yalnızca mavi ve sarı rengi temel renk ola- rak kabul etmişlerdir. Alman renk uzmanı Johannes Itten, tüm küreyi on iki noktalı yıldız şeklinde ve beyaz, merkezin en üstünde yer alacak şekilde gös- termiştir (

Tasarımın genellikle 5 temel ilkesinden bahse- dilmektedir. Becer’in (1999:64) isimlendirdiği bu 5 temel ilke şu şekilde sıralanmıştır;

1. Denge
2. Orantı ve görsel hiyerarşi 3. Görsel devamlılık
4. Bütünlük
5. Vurgulama

Asimetrik Denge: Tasarımda, değerler serbest bir tarzda yerleştirilmiş ise, bu dengeye asimetrik denge denilmektedir.

Ölçü: Ölçü iki büyüklük arasındaki birimsel ilişkidir. Tasarım değişik ve belirli ölçülere sahip görsel unsurların bir araya gelmesiyle oluşmaktadır. Ölçüler büyüdükçe, algılama düzeyi ve etkileyicilikleri artmaktadır (Civcir, 2015: 268)

c şıkkı

Ampir silüet olarak adlandırılır.

Ölçü: iki büyüklük arasındaki birimsel ilişkidir. Renk ile ilgili bir tanım değildir.

Tasarımın genellikle 5 temel ilkesinden bahsedilmektedir. Becer’in (1999:64) isimlendirdiği bu 5 temel ilke şu şekilde sıralanmıştır;

1. Denge

2. Orantı ve görsel hiyerarşi

3. Görsel devamlılık

4. Bütünlük

5. Vurgulama