MENÜ YÖNETİMİ

Beslenme, canlılığın gereklerini yerine getirmek için gerekli olan maddeleri, canlı dışı ortamdan edinme faaliyetine verilen isimdir.

Menü; Latince’de “Minutus” sözcüğünden türetilmiştir ve Latince’ de “küçük, az” anlamına gelmektedir. Türkçe’de kullanılan mini, minör, minimum sözcükleri de “Minutus”tan türetilerek Fransızcadan Türkçeye geçmiştir

Besin ögeleri, besinlerin bileşiminde bulunan yapı taşlarıdır. Sayıları 50’yi bulan besin ögelerinin her birinin vücuttaki görevleri farklı olmaktadır.

California Menü Kartı, alakart bir yiyecek ve içecek işletmesinin menü kartı gibi hazırlanmaktadır. Farkı ise kahvaltı, sandviç ve pasta çeşitlerinin farklı gruplar hâlinde menü kartı içerisinde bulunmasıdır. Gün boyunca üç öğün sunan bu menüde kahvaltı, öğle yemeği veya akşam yemeği grupları içerisindeki yiyecek ve içecekler günün her saatinde satın alınabilmektedir.

Yaratıcılık İlkesi, menünün akılda kalıcılığının sağlanmasına yardımcı olmak amacıyla ne kadar yiyecek ve içeceğin hangi sırayla menü kartında yer alacağı, şekli, büyüklüğü ve katlama durumuna karar verilerek bir stil yaratılmaktadır

Müşteriye yiyecek ve içecekler hususunda bilgi vermek, hatırlatmalarda bulunmak amaçlardan biridir. O nedenle B şıkkı doğru olamaz.

Doğru cevap E şıkkıdır.

Yiyecek ve içeceklerin üretiminde kullanılmayan araç gereçler işletme için boşa yatırım demektir. Menü planlama ve geliştirme esnasında üretim için gerekli olan donatım ve iş gücü hesaplanmalıdır

Fernand Point, kendine ait olan restoranında soslarla uğraşmayıp daha çok garnitürlere ağırlık veren ayrıca yemek pişirirken pişirme sürelerini sıralandırıp kaliteli malzemeler kullanan dünyaca ünlü Fransız şeftir.

Tarihte menülerle ilgili ilk örnekler, MÖ 3000’li yıllarda Babil kraliyet ziyafetlerinde; şarap eşliğinde konukların önlerine konulan et, hurma, elma, armut ve incir şeklinde görülmektedir. Asiller dışında halkın, sadece festivallerde tüketebildiği abartılı menüler; Roma İmparatorluğu’nda yemek konusundaki gelişmelerle daha basit menülere dönüşmüştür. MS 100. yıllara ait bir menüde giriş olarak; marul, soğan, balık ve yumurta; ikinci olarak; hububat, karnabahar, fasulye ve finalde ise armut, kestane, zeytin, bezelye ve yeşil fasulyenin yer aldığı görülmektedir (Altınel, 2014: s.17).