MEDYADA YAPIM

Kameranın, bakış açısı kullanılmak istenilen oyuncunun yanına yerleştirildiği ve böylece izleyicide, bu oyuncuyla yan yana duruyormuş izlenimi yaratan kamera konumuna bakış açısı denir. İzleyici olayı, öznel çekimlerde olduğu gibi oyuncunun gözüyle görmez fakat oyuncunun bakış açısından görür.

Kamera ile nesne arasındaki uzaklıkları belirleyen çekim ölçekleri; çok uzak çekim, genel çekim, boy çekim, orta çekim, yakın çekim, çok yakın çekim olmak üzere altı kategoride toplanabilir. Özel çekim diye bir çekim ölçeği yoktur.

Kendilerini çevreleyen doğa ya da toplumsal çevre içindeki insanların gösterilmesinde çok uzak çekim ölçeği kullanılır. Çok uzak çekimler izleyicileri etkilemek amacıyla, dramatik yapıyı oluşturan olguların geçtiği çevreyi betimlemede kullanılır.

Konunun bütününün değil, sadece bir parçasının çerçevede yer aldığı ve dramatik yapımlarda tüm projenin en az % 60-70’ini oluşturan çekim ölçeği orta çekimdir. Televizyon yapımları için ideal bir ölçek olan çekim ölçeği, izleyiciye mekânı tanıtırken oyuncuların konumları ve birbirleriyle olan ilişkileri konusunda da bilgi vermektedir. Orta çekimlerde insan bedeninin dizden yukarısı çerçeveye girer.

Dolgu ışık, mekânda oyuncu ya da sunucunun önünde yaklaşık 45 derecelik bir açı oluşturacak şekilde ana ışık kaynağının tam karşı yönüne yerleştirilir. Bu ışık kaynağının temel işlevi anahtar ışığın yol açtığı gölgeyi azaltmaktır.

Reklam yapımlarında ürün ve hizmetin satışına destek olmak için cıngıl kullanılmaktadır. Cıngıl, ürün ve hizmete yönelik reklamın konusuyla ilgili söz düzeni olan ya da sözsüz; gerek şarkı şeklinde, gerekse resitatif özgün müziklerdir.

Televizyonda ana renkler, kırmızı, yeşil ve mavidir. İkincil renkler ise sarı, çingene pembesi ve mavi-yeşil arası bir renk olan cyan’dır.

Sarkaç hareketi (örneğin hapishanedeki bir insanın ya da kafesteki bir hayvanın volta atması) zamanı ve monotonluğu çağrıştırır.

Gerçeksel: Konu doğrudan doğruya, yalın ve düz bir yolla anlatılır.

Çevresel: Bir mekân oluşturulur (Big Bang’in çekiminin Londra’yı belirlemesi gibi).

Simgesel: Görüntüyle olaylar, yerler, değişik atmosferler ayrıntıyla simgelenir.

Öykündürücü: Görüntü ile bir olay, konu, kişi taklit edilir (Olayın sandalda geçtiğini öykündürmek için kamera sağa ve sola sallanır).

Özetleyici: Daha önceki olayları hatırlayıp özetlemektir.

Birleştirici: Olaylar ve düşünceler arasında ilişki kurmadır (Bir oyuncak gemiden deniz denizden gerçek gemiye çevirme yapmak).

Kurgu: Çeşitli görüntüleri birbiri arkasına anlamlı bir şekilde getirmekti

Betimleyici kullanımda; • Kişi ön plandaki nesnelerle birlikte görüntülenir. • Görüntüye girmesi istenmeyen uzaktaki devinimler engellenir. • Alçaktaki kişiler ve nesnelerle aynı düzeyde görüntü elde edilir. • Ön planın arkasındaki kişiler ve nesneler görülür. • Ön planın üst açı görünüşü kesintisizsağlanır. • Kişi ve nesnelerin devinimlerinin tamamı görüntülenir.

Çok Uzak Çekim: Çok uzak çekimler izleyicileri etkilemek amacıyla, dramatik yapıyı oluşturan olguların geçtiği çevreyi betimlemede kullanılır.

Genel Çekim: Bir yapımda sahnedeki aksiyonun geçeceği alanın tümünü göstermek için kullanılan genel çekimlerde, görüntülenecek yer, insanlar ve nesneler seyircilere bütünsel olarak tanıtılır.