MEDYADA YAPIM

Nesnel bakış bakışta izleyicinin, filmi sanki konu­ya hâkim ama görünmeyen bir başka kişinin gözle­rinden izlemesidir. Konuya müdahale etmeyen sadece kulak misafiri diye tabir edebileceğimiz ortamdan izleyiciye olaylar aktarılır.

Kamera hareketleri, yatay çevrinme, dikey çevrinme, kameranın dikey yükseliş ve düşey alçalış, kaydırma ve optik kaydırma hareketlerinden oluşur. Yakın çekim ise,

kamera ile nesne arasındaki uzaklıkları belirleyen çekim ölçeklerinden biridir.

Arkadan gelen ışık, hacmi azaltır fakat derinliği olumsuz etkilemez. Derinlik, araya giren atmosfer sayesinde, başka hiçbir ışıklandırma türünde olmadığı kadar vurgulanır.

Üstten  ışıklandırma uzun gölgeler oluşturur. Bu hacim duygusunu arttırırken mode­lin hatlarının keskinliğini artırır. Bezgin, umutsuz bir atmosfer yaratılmasında kullanılır.

Öznel zaman ise şimdiki zamana ait olan, saat zamanından farklı olarak izleyicinin hissettiği zaman dilimi ile il­gilidir.

Nesnel zaman, geçmiş ve gelecek zamanın görüntüleridir, ölçülebilen bir zaman­dır. Nesnel zamanı kendi içinde yayın, program, öykü, çekim, sahne ve sekans süresi şeklinde grup­lara ayırmak da mümkündür.

Kameranın bir kez çalıştırılıp durdurulmasıyla oluşan görüntüye çekim denir.  Ekrandaki yapımın en küçük parçası çekimdir.

Üst açı ile oluşan görüntü boyutu izleyiciyi yukarıdan baktığına inandırarak üstünlük
duygusuna girmesini sağlar, öznenin önemini azaltır.

Şekil 4.7 Çekim Ölçekleri'nde görüldüğü gibi

1.Aşağıdan Işıklandırma: Bu ışıklandırma türü, uzun gölgeler yaratır. Bunlar fantastik ve gerçek
üstü hacimler oluştururlar. Özellikle korku ve gerilim sahnelerinin yaratılmasında kullanılır.

2.Rembrandt Aydınlatması: Nokta ışık veren aydınlatma kaynaklarıyla gerçekleştirilen seçici bir
aydınlatmadır. Görüntü alanı içerisindeki görüntünün belli yerleri aydınlatılırken, diğer yerleri tam
ya da yarı karanlıktır. Rembrandt aydınlatmasının temel özelliği, zayıf bir aydınlatma şekli olmasıdır.

3.Chiaroscuro aydınlatmasında konunun belirli yerleri aydınlatılır. Diğer yerler ise, göreli olarak karanlıktır. Nesnelerin bağlı ve atılan gölgeleri, yani karanlık alanlar ile ışıklı alanlar arasındaki geçişler yumuşaktır. Işıklı alanlar çok uzun bağlı gölgeler tarafından belirlenir.

4.Cameo aydınlatması, görüntü alanı içinde dikkati özel olarak belirli bir noktada toplar. Arka alan tamamen karanlıktır, ön alan ise temanın amacına uygun olarak sadece istenilen yerleri aydınlıktır. Cameo aydınlatmasında nokta ve ışık veren aydınlatma kullanılır.

5.Üstten Işıklandırma/Tepe Işığı: Kameranın 2 boyutlu görüntü üretme eksikliğini gidererek bize
3. boyutu yani derinlik hissini yaratan ve böylece gerçeklik duygumuzun artırılmasına neden olan
ışık kaynağıdır. Bu ışıklandırma uzun gölgeler oluşturur.

Tungsten Holojen Lambalar: Bu lambalar yüksek ve sabit bir ışık üretimi sağlamaktadır. Bu
da televizyon için idealdir.

Özetleyici Ses: Daha önce duyulan seslerin hatırlanmasını sağlayan seslerdir.

Diegetik Ses: Sahnede olduğunu bildiğimiz kaynaklardan çıkan sesler, sesin kaynağının görülmesi gerekmez, o sahnede olduğunun bilinmesinin yeterlidir (Sahnedeki kişilerin konuşmaları, dalga
sesi, trafik gürültüsü, televizyondan gelen müzik vb.).

Mascelli (2002) çeşitli kompozisyon hareketlerini şu şekilde açıklamaktadır:
• Yatay hareketler; geçiş, ivme, yer değiştirme çağrıştırır.

Mascelli (2002) çeşitli kompozisyon hareketlerini şu şekilde açıklamaktadır:

Sarkaç hareketi (örneğin hapishanedeki bir insanın ya da kafesteki bir hayvanın volta
atması) zamanı ve monotonluğu çağrıştırır.

Üst açı ile oluşan görüntü izleyiciyi yukarıdan baktığına inandırarak üstünlük duygusuna girmesini sağlar, öznenin önemini azaltır.

Psikolojik Unsurlar: İzleyiciler kameranın bakış açısı yolu ile duygusal acıdan etkilenebilirler. Kameranın üstten, alttan, eğik ve öznel açılardan izleyiciyi normal göz hizası öznel izleme konumundan farklı bir konuma oturtabilir ve ekranda görüntülenen olaylara duygusal tepkisini güçlü bir biçimde etkileyebilir.