MEDYADA DİL KULLANIMI

Halkla ilişkilerin temelinde, iletişim, ikna, tutum, retorik ve algı
kavramları yer alır.

Figürasyon: Çeşitli maddelerin
biçimsel imkânları ile birbirleri
arasındaki düzen ilişkilerini
araştırma işi.

İkna edici iletişim için dikkat edilmesi gereken konular Cicero tarafından şöyle tanımlanmıştır:

Konuyla ilgili,
• kanıt ve savların saptanması, oluşturulması,
• söz konusu kanıt ve savların yeniden düzenlenmesi,
• artistik olarak yeni bir görünüme kavuşturulması,
• kaynağın bunları ezberlemesi,
• bunların ustaca alıcıya aktarılmasıdır

Tutum, insanlardaki düşünceduygu-davranış
eğilimi
bütünleşmesidir. Davranış bireyin
gözlenebilen davranışları olmakla
birlikte tutumlar gözlenemez;
onlar duygu ve davranışlara yön
veren itkilerdir.

Dil insanların ve toplumun bilgi
ve duygularını anlatmanın temel
aracıdır.

İlk modern basın bülteni Ivy Lee tarafından yaratılmıştır. Terimin yaygınlaşarak kullanılması halkla ilişkilerin öncüsü Edward Bernays tarafından yapılmıştır.

Halkla ilişkiler yazarının kaleminden çıkan basın ilanının sahip olması gereken özellikler
alıcıda (editör, muhabir, genel yayın yönetmeni, program yapımcısı, vb.), yaratması
gereken etkilere göre şu beş temel başlıkta toplanır. Bunlar:
1. Dikkat çekme
2. İlgi uyandırma
3. İstek uyandırma
4. İnandırma
5. Eyleme geçirme, olarak sıralanır.

Antetli kâğıt (başlıklı kâğıt),
kurum kimliğini yansıtan,
kurum logo ve iletişim bilgilerin
üzerinde yer aldığı ve firmanın
tüm yazışmalarında kullandığı
araç, kurumsal kimlik ögelerinden
biridir. Bir basın bülteni
barındırdığı görsel ve sözel
ögelerle kurum kimliğini taşıyan
özgün bir dile sahiptir.

Halkla ilişkilerde kaynak, ileti, alıcı(hedef kitle) özelliklerinin köklerini de Retorik’te görürüz.
Eski retorik, iknanın üç temel kaynağını, “logos, ethos ve pathos” kavramlarıyla
açıklamıştır.
Logos: Kaynağın, hedef kitlenin mantıksal yönüne hitap etmesidir. Analitik düşünceden,
akıl yürütmeden ve kıyaslardan yararlanarak alıcıların ikna edilmesidir. Kanıtlar,
deliller ve bunlar kullanlarak yapılan ispat, logos ile ilgilidir. İspat için toplumsal
doğruların(topos) kullanılması da retorik yaklaşımın sonucudur.
Ethos: Kaynağın dürüstlüğüyle, davranışlarıyla, hâl ve tavrıyla, sözlerinin etkililiğiyle
dinleyiciler üzerinde iyi bir izlenim bırakmasıdır. Bunlar kendisine güvenilmesini ve dolayısıyla
sözlerine inanılmasını sağlar. İkna edebilmenin ikinci yolu budur.
Pathos: Temelinde değer ve duygular yer almaktadır. Hatibin topluluğu ikna edebilmek
için onların duygularını, tutkularını, heyecanlarını, isteklerini harekete getirecek
sözler kullanmasıdır. Halkla ilişkilerde ikna amaçlı olarak duygularla ilgili ögelerden yararlanılmaktadır. Kimi zaman korku, kimi zaman mizah, kimi zaman da cinsellikle ilişkili
duygular uyandırarak, hedef kitlelerde istendik yönde bir etki yaratılmaktadır.

Metafor kavramına atfedilen anlamlar birden fazladır. Bunları şöyle sıralayabiliriz:

Metafor, mecaz (değişmece) demektir.

Benzetmeyi içeren her aktarma metafordur.

Metafor, benzetme yönünün eksiltilmesiyle oluşmaya başlar.

Benzetmenin ilgeçsiz kuruluşu metaforu oluşturmaya başlar.

Metafor, anlatımı daha etkili kılmak ve söze canlılık kazandırmak amacıyla yapılır. Söze güzellik, güçlülük, canlılık, zarafet, derinlik veya genişlik verir

Halkla ilişkiler süreçleri doğası gereği ikna edici iletişimle gerçekleşir. İkna edici iletişimdeki süreç, genel iletişim süreciyle aynı ögelere sahiptir. İkna edici iletişim kaynak, ileti (mesaj), kanal-araç, alıcı (hedef kitle), geri bildirim (yansıma, tepki) ve gürültü ögelerinden oluşur. Geri bildirim ve gürültü dışındaki diğer ögeler (kaynak, ileti, kanal-araç ve alıcı) her ikna sürecinin temel dört ögesi olarak yer alır.

Halkla ilişkiler süreçleri doğası gereği ikna edici iletişimle gerçekleşir. İkna edici iletişimdeki süreç, genel iletişim süreciyle aynı ögelere sahiptir. İkna edici iletişim kaynak, ileti (mesaj), kanal-araç, alıcı (hedef kitle), geri bildirim (yansıma, tepki) ve gürültü ögelerinden oluşur. Geri bildirim ve gürültü dışındaki diğer ögeler (kaynak, ileti, kanal-araç ve alıcı) her ikna sürecinin temel dört ögesi olarak yer alır.

İkna kavramı, hedef kitlenin düşüncelerini, inançlarını, tutumlarını, davranışlarını, bakış açılarını, kaynağın amaçları doğrultusunda değiştirmek ve yenilerini oluşturmak amacıyla yapılan bilinçli çabalar olarak tanımlanabilir.

Psikografikler, hedef kitlenin yaşam tarzını belirleme çalışmasıdır. Tüketicilerin boş zamanlarını nasıl geçirdikleri, ne tür sportif, sanatsal, kültürel etkinliklerde bulundukları,
ilgi alanlarının –dekorasyon, ahşap boyama, seramik vb.- neler olduğunun tespit edilmesi ile belirlenir.

Halkla ilişkiler yazarının kaleminden çıkan basın ilanının sahip olması gereken özellikler alıcıda (editör, muhabir, genel yayın yönetmeni, program yapımcısı, vb.), yaratması gereken etkilere göre şu beş temel başlıkta toplanır. Bunlar:
1. Dikkat çekme
2. İlgi uyandırma
3. İstek uyandırma
4. İnandırma
5. Eyleme geçirme, olarak sıralanır.

Retorik, belli bir durumda halihazırda sahip olunan inandırma yollarını gözlemleme yetisidir.

Logos: Kaynağın, hedef kitlenin mantıksal yönüne hitap etmesidir. Analitik düşünceden, akıl yürütmeden ve kıyaslardan yararlanarak alıcıların ikna edilmesidir. Kanıtlar, deliller ve bunlar kullanılarak yapılan ispat, logos ile ilgilidir. İspat için toplumsal doğruların(topos) kullanılması da retorik yaklaşımın sonucudur.

Düzdeğişmece, bir parça veya unsurun, bütünü temsil etmek için kullanıldığı bir iletişim biçimidir. Düz değişmecede benzetme yoktur.

Metinlerarasılık, bir metnin kendinden önce yazılmış başka metin/metinlerle yapmış olduğu alışveriştir. Yani bir A metninin, B metni içinde yer alan herhangi bir mevzuyu, durumu, olayı, olguyu vb. şeyleri kendi metni içinde çeşitli ilişkiler, yöntemler ve imgelerle yer vermesidir. Kısacası iki metin arasındaki bir tür konuşma veya alışveriştir.

Dengelilik kuralı: Benzer şeylerden benzer sonuçlar çıkarma yolu: “Çok gülen çok ağlar.” “Ne kadar ekmek o kadar köfte.”