MEDYADA DİL KULLANIMI - Deneme Sınavı - 11

Belirtisel Gösterge ise nesnesiyle doğrudan ve varoluşsal bağı olan göstergelerdir. Nesnesiyle bir ilişkisi olmadığında gösterge de ortadan kalkar. Örneğin duman olduğu bir yerde ateş olduğunun rahatlıkla bilinmesi; yağmur bulutlarının olası yağışı işaret etmesi.

Roland Barthes’e göre anlam, yapısalcılıkla birlikte metnin içinde gömülü olarak bulunan ve statik/ değişmez bir yapı değildir. Anlam, okur/izleyici/dinleyici ile metin arasındaki etkileşimle kurulmaktadır; okur ile metin arasında dinamik bir süreç yaşanmaktadır. Yazar veya anlamı üreten açısından da anlamı zapt etmek diye bir şey yoktur; okur aynı eserden farklı farklı anlamlar/yorumlar üretebilir.

Herhangi bir imgeyi anlamlandırırken karşılaştığımız kodlar, öğrendiğimiz ikinci doğa gibidir. Çoğu kez üzerinde fazla düşünmeksizin karmaşık imgeleri neredeyse anında okur ya da kod açımına uğratırız. Örneğin, iç içe geçmiş beş halkadan oluşan bir imgeyi görünce, bunun Olimpiyat Oyunlarını temsil ettiğini biliriz. Bununla birlikte imgelerin kodları ve anlamları sabit değildir. İmgelere ilişkin uzlaşımlar, zamanla değişir, böylelikle geleneksel imgeleri anlama biçimlerimiz de değişir.

Medyanın gerçeklik iddası tamamen temsiller aracılığıyla kurulmaktadır. Temsiller medyanın içinde bulunduğu toplumun kültürel normlarından ve değerlerinden beslenir; medya, temsilleri inşa ederken doğrudan mevcut kültürel norm ve değerlerden yararlanır.

Söylem, anlamın dil içerisinde hareket etmesi ile ortaya çıkan şey olarak tanımlanabilir. Söylem kavramının bir toplumsal çözümleme aracı haline gelmesi Saussure’ün dilin bireysel kullanımı olarak tanımladığı “söz” kavramının, dilin toplumsal kullanımını tanımlamak üzere genişletilmesi ile başlamıştır.

İdeoloji, söylemle fizik varlık kazanır; hareket eder; yeniden üretilir ve meşruiyet kazanır. İdeoloji, dil ve söylem aracılığıyla somutlaşır. İnsanların gündelik konuşmalarında hareket eder, yeniden üretilir ve toplumsal yapıda meşruiyet kazanır. Ancak ideoloji her zaman metin aracılığıyla kurgulanmaz. Kullanılan semboller, beden dili, seçilen renkler, rozetler veya mekânsal tercihlerin her biri birer ideolojik gösterge olarak kullanılır.

Ayrımcılık, bir gruba veya grubun üyelerine karşı ön yargılardan beslenen olumsuz tutum ve davranışların tümüyle ilgili bir süreçtir. Ön yargılar ve dolayısıyla ayrımcılık, bir gruba ya da grup üyelerine yönelik olumsuz düşüncelerin yanı sıra hoşlanmama, hor görme, kaçınma ve nefret etmeye kadar uzanan olumsuz duyguları içeren tutumlara da yol açar.

Dilin doğadaki seslere öykünme ve onların taklidinden doğduğu düşüncesi Sokrat ve Pluton tarafından reddedilmiştir.

konuşma dili “İkincil sözlü kültür” değildir

soyut sistemin somut kullanımı Saussure’ün ayrımını yaptığı “dil ve söz” çiftinden söz’ün tanımıdır

"Gösteren / gösterilen" boşluğu tamamlayan öğelerdir.

Heykellerin şüpheye yer bırakmayacak şekilde nesnesini anlaşılır yapması görüntüsel gösterge tipine örnektir

yan anlam "farklı insanlar tarafından kurulan farklı anlamlardır".

medya ürününün ürün satışını arttırıcı bir etkisi MUTLAKA olmalıdır.

Düşünce-dil-yazı üçlüsünün ayrılmaz birlikteliği insana kültür oluşturma olanağı sağlamıştır.

Yazarlara sık sık yöneltilen “Niçin yazıyorsunuz?” veya “Nasıl yazarsınız?” sorularının
yanıtını açık ve doyurucu bir biçimde alabilmek zordur.

"İnsan bazı şeyleri söylemeyi seçtiği için değil, onları belli bir biçimde söylemeyi seçtiği
için yazardır…” sözü Jean Paul Sartre'a aittir.