MEDYA SOSYOLOJİSİ

Şoförler Derneği

Basketbol maçı düzenleme

Cep telefonu

Kitle iletişimi herhangi bir denetim olmadan da olabilir

Stüdyoda dedikodu yapma

Ürünün promosyonu

İzleyicilerin ideolojileri

Aranan etkinin yeterince olup olmadığı

Hollywood stüdyoları

Araştırma için kullandıkları medyada

Doğruyu abartarak temsil: Olanı olduğundan çok daha önemli, kapsamlı, ciddi, gerçek, yaygın göstermektir. Burada asıl içerik doğrudur; ama yanlışlık abartmadadır. En çok abartılan cinayetler, şiddet ve trafik kazalarıdır. Diğer seçenekler profesyonelin çıkarlarına ters düşeceğinden bu haberlere doğruyu abartarak temsil etme metodunu uygulayamaz.

Abartarak yanlış temsil: Burada içerik hem yanlıştır hem de bu yanlış abartılmıştır. Buna örnek olarak, Amerikan korku ve dehşet filmlerinde olay çoğu kez “medeniyetten (kentten) ayrılıp doğaya veya “geri kalmış bir köye/
kasabaya” gidenlerin başına gelir. Özel okulların kaliteli eğitim verdiği ve kamu okullarının kalitesiz olduğunun bazı dizilerde sunulması. Sanki Türkiye sabah akşam kokoreç yiyormuş ve bunun durdurulması gerekmiş gibi (veya buna benzer Avrupa’nın bizi aşağıladığı kültürel konularda yapılan haber ve yorumlar), Anadolu kültürünü aşağılayan içerikler.

Abartma yerine azaltılmış temsil: Bu tür temsil, aslında temel olarak birkaç nedenle yapılır: Birincisi, vermek zorunda kalındığı için verilir ve mümkün olduğu kadar az ve kenar köşede verilerek geçiştirilir. İkincisi, temsil sayıca
azdır ve önemsizleştirmek, önemsizleştirerek kötü göstermek için yapılır. Üçüncüsü “garnitür” olarak veya “küçük bir farklı istisna” olarak sunulur. Zaman zaman, “bizi kandıran” dilencilere ve “ahlakımızı bozan” hayat kadınlarına saldıran haberler böyledir. Dinsel, tarikatsal ve ırksal azınlıkların ancak kriz dönemlerinde ele alınması da ender olanlar arasındadır. Diğer ülkelerde yaygınlaşan başkaldırılar, “demonstrasyon/gösterme etkisiyle”
ülkeye de sıçrayacağı kaygısıyla ya hiç gösterilmez ya da geçiştirilir.

Medya pratiklerinde destekleme ve yüceltme, küçültme ve kötüleme işinde klişe kavramlar kullanılır. Örneğin dengelerin korunması, kamu düzeni, halk iradesi, vatanın bütünlüğü, liderlik, sağlıklı ekonomi, çağdaşlaşma, terörist, sokak kadınları, huzur bozma, grevcilerin bağırması, saldırma, öğrencilerin saldırması,
polisin güç kullanmak zorunda kalması, bölücü, hain , hainlerle ve teröristlerle birlikte olma ve hainleri destekleme gibi.

Kültürel çeşitlilik konuları profesyonelin çıkarlarına ters düşeceğinden bu kavramları sık sık kullanması düşünülemez.

İnsanın iletişim özgürlüğü, istediğini düşünebilme ve bu düşüncesini ifade etme, düşündüğü ve ifade ettiği için cezalandırılmaması demektir. Ne yazık ki bu bağlamda, “istenmeyen doğruyu düşünme” ile ilgili özgürlük konusunu Marx Twain çok özlü bir şekilde açıklamaktadır: Ölüler dışında hiç kimseye gerçeği söylemeye izin verilmez.

Liberal demokratik ve radikal sosyolojik ilginin artması, yavaş da olsa, günümüze kadar devam etmiştir.
Bu bağlamda, Erik Barnouw’un “The Sponsor” (1978/ 2003) ve “Conglomerates and the Media” (1998) yapıtları gibi örnekler vardır.

Parsons'a göre  bu sistem, izleyiciye dört seçme özgürlüğü sunar:

(a) Gazete, dergi, kitap, radyo ve televizyon istasyonları ve programları arasında seçim yapma;

(b) içerik şekilleri ve kalite çeşitleri arasında seçim yapma;

(c) tercihinde harcadığı para ve

(ç) izlemeyi zaman içinde saptayıp, ona göre izleyip izlememe, şimdi okuma ya da bir yana koyup sonra okuma.

Türkiye’de iletişim alanına ilişkin ilk akademik çalışma bir gazeteci tarafından (Ahmet Emin Yalman) ABD’nin Columbia Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi’nde yapılmıştır: The Development of Modern Turkey as Measured by Its Press, (1914).

Medya profesyonellerinin egemen yönelimi batı sanatına özendirmek gibi bir çabası olmamıştır. Çünkü sanatın gelişimi düşünceyi, düşüncenin gelişimi de sorgulamayı getireceğinden bu durum medya profesyonellerinin aleyhine bir durum olurdu.

İlk dört seçenek politik olarak medya profesyonellerin çıkarlarına hizmet etmeyeceğinden uygulanmazlar.