MEDYA SİYASET KÜLTÜR - Deneme Sınavı - 9

Boyd-Barrett’e göre medya emperyalizminin dört biçimi bulunmaktadır:

• İletişim medyasının şekli (alıcının kullandığı teknoloji). • Endüstriyel yapı setleri. • Medya firmalarındaki ideal pratikle ilgili neyin nasıl yapılacağını içeren değerler. • Belli medyaların içeriklerinin (ürünlerin) ithali ve pazara girmesi (nüfuz etmesi).

Medya emperyalizmi tezi, Boyd-Barrett, tarafından geliştirilmiştir. Ona göre, medya emperyalizmi iki önemli uluslararası medya etkinliği biçimini anlatmaktadır. • Uluslararası tek yönlü medya akışı: Bu akışta, ABD’den diğer ülkelere doğru tek yönlü bir akış ve egemenlik bulunmaktadır. Buna karşılık, örneğin Asya ülkelerinden ABD’ye olan akış yok denecek kadar azdır. • Aralarında ABD, İngiltere, Fransa, Almanya ve Rusya’nın bulunduğu birkaç ülke, uluslararası medya etkisine sahiptir. Bu ülke görünümünün gerisinde, çok az sayıda ABD şirketi görülebilir

Popüler Kültür/Kitle Kültürü’nün özellikleri şunlardır:

Or­talama maliyet “bir ürün ya da hizmeti sağla­manın toplam maliyetinin, medyanın bir ürününü tüketen ya da bir programını izleyen ya da dinleyen toplam izleyici-dinleyici sayısına oranlanması” ile bulunur.

Aynı firmada iki veya daha fazla ürünü üretmenin toplam maliyeti, bu ürünleri ayrı ayrı iki veya daha fazla ilişkili olmayan firmalarda üretmenin toplam maliye­tinde az olduğunda kapsam ekonomileri, söz konusu olur.

İzleyiciler, yerli yapımlara yöneldikleri zaman, küresel medya şirketleri o ülkelerdeki etkinliklerini durdurmak yerine, üretimlerini küreselleştirmeyi tercih etmektedir. Örneğin, Sony şirketi Çin, Hin­distan, Fransa ve Meksika’da yerel yapımcılarla film yapmaktadır. Öte yandan, Hindistan’ın ulusal film endüstrisi -Bollywood- küresel medya devleri ile bağlantılar kurmaya çalışmaktadır.

Medya emperyalizmi tezi, Boyd-Barrett, tarafından geliştirilmiştir.

Schiller, Amerikan politika plancılarının Amerikan impa­ratorluğunun genişlemesi ve yayılmasına hizmet etmek için uluslararası iletişim sistemlerinin ge­lişmesini teşvik ettiklerini belirtmektedir. Düşü­nür, Batı’nın az gelişmiş ülkelerle ilişkisini kültü­rel emperyalizm kavramıyla açıklamıştır.

Oligopol; az sayıda fimanın birlikte etkinlik­te bulunduğu ve karşılıklı bağımlılığın söz konusu olduğu piyasa biçimidir.

Dikey Bütünleşme: Hammadde kaynağının ya da temel üretim girdilerinin sağlanma­sından, son malın tüketiciye ulaştırılmasına kadar süren üretim zincirinin bütün halka­ları kontrol etmeye dönük bir yoğunlaşma biçimidir.

Çapraz Bütünleşme: Belirli bir araç üzerin­deki kontrollerini, birleşme ve satın alma­larla güçlendiren büyük şirketlerin, farklı sektörlere el atarak kontrol alanlarını geniş­letmeleri söz konusudur. Örneğin, müzik alanında etkinlik gösteren bir holding, ki­tap da yayımlayabilir.

Bilgide tekelleşme, etkide tekelleş­meye neden olmaktadır. Böylece toplum tek yönlü olarak etkilenmekte ve tek yönlü bir toplum oluş­turulmaktadır.

Kültürün sınıflandırılmasında karşımıza dörtlü bir ayrım çıkmaktadır:
• Halk/folk kültürü,
• Yüksek/seçkin/elit kültürü,
• Kitle kültürü,
• Popüler kültür

Popüler Kültür/Kitle Kültürü’nün özellikleri şunlardır .
• Biçim olarak orta karmaşıklıktadır.
• Parayla elde edilebilir, oldukça ucuzdur.
• Telif, patent ya da sahiplik yoluyla tüketime açıktır.
• Bilinen bir kaynağı ya da yaratıcısı vardır.
• Standartlaştırılmış, yeniden biçimlendirilmiş ya da çoklaştırılmış olarak gösterime sunulur.
• Kültürel değerleri ve gelenekleri, yeni formüller biçiminde yansıtır.
• Üreten ile tüketen arasında toplumsal statü farkı vardır.
• Üreticileri ve sunucuları profesyoneldir.
• Ürün tüketiciye dönüktür

Kültür tümüyle öğrenilmiş ve toplumsal olarak aktarılmış davranıştır.

İktisadın anaakım tanımında, iktisat, sınırlı kaynaklarla sonsuz insan gereksinimlerini karşılamak için yapılan tercihlerin incelenmesi olarak tanımlanır.

Boyd-Barrett’e göre medya emperyalizminin dört biçimi bulunmaktadır:
• İletişim medyasının şekli (alıcının kullandığı teknoloji).
• Endüstriyel yapı setleri.
• Medya firmalarındaki ideal pratikle ilgili neyin nasıl yapılacağını içeren değerler.
• Belli medyaların içeriklerinin (ürünlerin) ithali ve pazara girmesi (nüfuz etmesi).

Kitle kültürü, kapitalist pazarın, kitlelerin tüketimi için ürettiği mal ve bilinci anlatır.

Neoliberal ideolojiyi, ulusal ve uluslararası düzeyde serbest piyasayı ve devletin ekonomik olaylara karışmamasını savunmak şeklinde algılamak mümkündür.

Schiller, kültürel emperyalizmi şu süreçlerin toplamı olarak tanımlamaktadır:
1. Toplumun modern dünya sistemine getirilme süreci.
2. Ülkelerin egemen kesimlerinin cazibeyle, zorla ve bazen rüşvetle kendi
ülkelerinin sosyal kurumlarını egemen sisteme uygun bir şekilde biçimlendirmesi.
3. Sistemin egemen merkezinin değerleri ve yapılarının teşvik edilmesi.