MEDENİ USUL HUKUKU

Sulh, görülmekte olan bir davada, tarafların, aralarındaki uyuşmazlığı kısmen veya tamamen sona erdirmek amacıyla, mahkeme huzurunda yapmış oldukları bir sözleşmedir.

Mahkeme tarafından verilen kararın, duruşmada hazır bulunan tarafa veya taraflara hâkim tarafından sözle bildirilmesine tefhim denilir.

Hukukî anlamda ispat, bir iddianın veya vakıanın doğruluğu konusunda davaya bakan hâkimi ikna etmeye yönelik bir faaliyettir.

Her mahkeme yargı yetkisini kendi yargı çevresi içinde kullanabilir. Davaya bakmakta olan mahkemenin yargı çevresi dışında yapılması gereken işler ve işlemler sözkonusu olduğunda, bu işlerin veya işlemlerin yapılacağı yer mahkemesinden hukukî yardım istemesine istinabe denir.

*Duruşma tutanağına izleyici beyanlarının yazılması zorunlu değildir.

Dava sırasında asıl uyuşmazlık konusu hakkında karar verilebilmesi için öncelikle halledilmesi gereken bir soruna ilişkin olarak bir iddianın ileri sürülmesi ve bu iddianın başka bir mahkemede karar bağlanması gereken hale bekletici sorun adı verilir.

Uyuşmazlığın halli bakımından önem taşıyıp taraflar arasında çekişmeli bulunan vakıaların kim tarafından ispatlanacağının belirlenmesini düzenleyen müessese ispat yüküdür.

” İspatın yerine ge­tirilmemesi, bunun kendisine ait olduğu taraf aleyhine sonuç doğurur; ancak, söz konusu tarafın ispat için zorlanması söz konusu değildir” ifadesi ispatın yük olma özelliğini gösterir. Bu nedenle doğru şık “c”dir.

Bir vakıanın doğru olduğunun, bu vakıanın aleyhine olduğu taraf yahut onun vekilince mahkemeye bildirilmesine ikrar adı verilir.

İspatı gereken bir vakıaya yabancı ancak onun hak­kında tecrübe kurallarından hareketle sonuç çıkarmanın mümkün olduğu komşu vakıaya emare adı verilir.

Sulh: Görülmekte olan bir davada, tarafların, aralarındaki uyuşmazlığı kısmen veya tamamen sona erdirmek amacıyla, mahkeme huzurunda yapmış oldukları
bir sözleşmedir.

Duruşma gününün belli edilmesi için tarafların başvurması gereken
hâllerde gün tespit ettirilmemişse, son işlem tarihinden başlayarak bir ay
geçmekle dosya işlemden kaldırılır.

Tefhim: Mahkeme tarafından verilen kararın, duruşmada hazır bulunan tarafa veya taraflara hâkim tarafından sözle bildirilmesidir.

İkrar, bir vakıanın doğru olduğunun, bu vakıanın aleyhine olduğu taraf
yahut onun vekilince mahkemeye bildirilmesidir. Bu bildirim duruşma esnasında sözlü olarak veya mahkemeye sunulan imzalı bir belge (dilekçe)
ile yapılabilir.

Öğretideki genel kabule göre, emare, tecrübe kuralları aracılığıyla, uyuşmazlığa uygulanacak hukuk normunun koşul olayı hakkında sonuç çıkarılabilen diğer
olaylardır. Diğer bir ifadeyle, ispatı gereken bir vakıaya yabancı ancak onun hakkında tecrübe kurallarından hareketle sonuç çıkarmanın mümkün olduğu komşu vakıaya emare adı verilir.

Âdi Yazılı Şekil: Herhangi bir resmî makamın veya memurun katılımı olmaksızın gerçekleştirilen şekil şartıdır.

Kesin deliller, kanun tarafından belirlenmiş olup, ilâm, senet ve yeminden ibarettir. Bunlar dışında kalan bütün ispat araçları, (emareler bir tarafa bırakılacak olursa) “takdirî delil” kategorisine dahildir.
Takdirî delillerin bir kısmı Hukuk Muhakemeleri Kanunu tarafından sayılmıştır. Bunlar, (kesin delil sayılanlar dışında olmak üzere) belge, tanık, bilirkişi ve
keşiftir.

Davaya bakmakta olan mahkemenin yargı çevresi dışında yapılması gereken
işler ve işlemler sözkonusu olduğunda, bu işlerin veya işlemlerin yapılacağı yer
mahkemesinden hukukî yardım istemesine istinabe denir.

Somutlaştırma Yükü: Davacı veya davalı tarafın, iddia ve savunmalarını dayandırdıkları vakıaları, ispata elverişli şekilde zamanı, yeri ve içeriği bakımından belirgin hale getirmeleridir.

Bilirkişi raporunun hazırlanması için verilecek süre üç ayı geçemez.