MEDENİ HUKUK II

6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu, 11 Ocak 2011’de TBMM’nde kabul edilmiş, 1 Temmuz 2012 tarihinde yürürlüğe girmiştir.

Borçlar hukukunun yazılı ve yazılı olmayan çeşitli kaynakları vardır. Yazılı kaynaklar denilince hemen Anayasa, milletlerarası antlaşmalar, kanunlar, kanun hükmünde kararnameler (KHK), tüzükler ve yönetmelikler akla gelmelidir.

Borçlar hukukunda irade özerkliği ilkesi, kişinin başka kişilerin etkisi olmaksızın bağımsız olarak kararlar alabilmesi ve dilediği borç ilişkisini kurabilmesi demektir.

en geniş anlamda borç, edim olarak adlandırılan bir konusu, alacaklı ve borçlu olarak adlandırılan iki tarafı olan bir borç ilişkisi olarak tanımlanabilir.

Borç ve borç ilişkisi arasında doğum anı, kapsam, devredilebilme ve sona erme açılarından farklar bulunmaktadır.

Verme edimi, borçlunun bir şeyi verme ya da bir irade açıklamasında bulunmayı üstlendiği edimlerdir. Ödünç para borcunu ödeme, satılan vazoyu teslim etme gibi.

Bir borç ilişkisi, yalnız alacak hakkını içermez; aynı zamanda, alacak hakkının genişlemesine yol açan ya da alacak hakkını güvence (teminat) altına alan farklı haklar da vardır. Bunlar, alacak hakkı ile birlikte doğan, fakat uyuyan, yani alacaklı alacak hakkını olağan yolla elde edemediği ve böylelikle de tatmin edilmediği takdirde kullanılan haklardır. Doğumları, geçerlilikleri, varlıklarını sürdürmeleri alacak hakkına bağımlı olan bu gibi haklara bağlı (fer’i) haklar denilmektedir.

Borç yüklenen taraf sayısına göre sözleşmeler, tek tarafa borç yükleyenler ve iki tarafa borç yükleyenler olmak üzere ikiye ayrılır. Taraflarından sadece biri için borç doğuran sözleşmelere tek tarafa borç yükleyen sözleşmeler denilmektedir.

Hazırlar arasında süresiz önerilerde, muhatap bu öneriyi, gecikmeksizin kabul ettiğini karşı tarafa bildirdiği anda sözleşme kurulur ve o andan itibaren hüküm ve sonuçlarını doğurmağa başlar (TBK4).