MEDENİ HUKUK II - Deneme Sınavı - 18

Kısa zamanaşımı süresi, TBK 72’de iki (2) yıl olarak öngörülmüştür.

Gerek eski gerekse yeni Kanunlar uzun zamanaşımı olarak on (10) yıllık
bir süre öngörmüş bulunmaktadırlar. Bu sürenin işleyişine başlaması için
ise, nesnel bir tarih olan fiilin işlendiği tarih belirlenmiştir (TBK 72). Yeni
TBK 117/II’ye göre, bu tarih, aynı zamanda haksız fiilden dolayı borçlunun
ihtarsız temerrüde düştüğü tarihtir.

İade borcu sebepsiz zenginleşmenin koşullarından biri değil, sonuçlarından biridir. Cevap D dir.

Borçluya değil alacaklıya geçer. Cevap B dir.

Borçlunun kusuru, temerrüde düşmesi için şart değildir.

Nitelikli yazılı şekil değil, adi yazılı şekildir.

Her ne kadar sözleşme takas sözleşmesi olarak gözüküyor gibi olsa da burada hukuki tanım yapıldığında trampa sözleşmesinin varlığından söz edebiliriz.

Vedia sözleşmeleri kullanım borcu değil saklama-himaye borcu doğuran sözleşme tiplerindendir.

Kefalet sözleşmeleri iş görme borcu doğurmaz. Kefalet sözleşmeleri güvence borcu doğuran sözleşmelerdendir.

Bağışlama sözleşmelerinde bağışlayan taraf bağışlayacağı malın mülkiyetini lehine bağışlama yapılan kişinin mülkiyetine devir borcu altındadır.

Taşınmaz satışlarında sözleşmeye aykırılık durumunun yaptırımı yokluk değil kesin hükümsüzlük (butlan) olacaktır.

Burada satılan malın zilyetliği alıcıda olmasına rağmen hukuksal düzlemde malın maliki halen satıcı olduğundan dolayı bu satış türü mülkiyeti muhafaza kaydıyla satıştır.

C seçeneği dışındaki seçeneklerin hepsi yanlış bilgi içermektedir. Kitabın 176. sayfasında belirtilmektedir.

Eşyaya bağlı borç ise, borçlunun, sözleşmenin ilişkin olduğu eşya üzerindeki
hak sahipliğine bakılarak belirlenmesini ifade etmektedir. Bunun tipik örnekleri,
taşınmazlar üzerinde tanınan ve tapu kütüğüne şerh edilebilen sözleşmeden doğan alım, önalım gerialım hakları ile kira gibi kişisel (şahsî) haklardır.

B seçeneğindeki yükümlülük satıcının asli yükümlülüğüdür. Diğer seçeneklerdekiler ise yan borçlardır.

Hakkaniyet sorumluluğunda, ayırt etme gücünden sürekli yoksun olanların verdikleri zarardan dolayı, kusura dayanmaksızın hakkaniyet gereği sorumlu tutulmaları söz konusudur (TBK 65). Aslında böyle bir kişinin haksız filden sorumlu
olması için kusur ehliyeti yoktur. Örneğin, çok zengin bir akıl hastasının yoksul
bir seyyar satıcının el arabasına zarar vermesi halinde, hakkaniyet gereği, yargıç,
bu zararı akıl hastasının tazmin etmesine karar verebilir.

Özen sorumlukları esas itibariyle, zararın doğmasını önlemek için yeterli ve gerekli özen tedbirlerinin alınmasını gerektirir durumlarda, bu özen
yükümlülüğüne aykırı bir davranışı ifade etmektedir. Bu gibi hallerde söz
konusu olan objektif özen yükümlülüğüdür.
Adam çalıştıranın çalıştırdığı adamın verdiği zararlardan sorumluluğunda, adam çalıştıran, çalıştırdığı adamın kendisine verilen işi görürken yol açtığı zararlardan sorumlu tutulur  Kanunda, hayvanların içgüdülerinin yönlendirmesiyle gelişen hareketlerinin sonucu olarak doğan zararlardan dolayı, öğretide yaygın olarak verilen adla hayvan tutucusunun sorumluluğu düzenlenmektedir (TBK 67). Diğer bir özen sorumluluğu hali yapı malikinin sorumluluğudur.

Zamanaşımı süresi 2 yıl olarak öngörülmüştür.

Destekten yoksun kalan kavramı için, ilk bakışta mirasçılar akla gelse de, bu, mirasçılık sıfatına bağlı değildir.

Kişiye verilen zararlarda tazminatın kapsamı belirlenirken kusurun ağırlığı,
zarar görenin zarara rızası, zarar görenin birlikte kusuru indirim sebepleridir. Keza, zarar görenin ve verenin ekonomik durumu dikkate alındığında,
zarar verenin kusuru hafif ve tazminatı ifa etmesi halinde zorda kalma hali
varsa ya da beklenmeyen hal, zarar görenin yapısal eğilimi, uzak (zayıf)
illiyet, zarar görenin çok yüksek bir gelire sahip olması, hatır işleri gibi somut olayın diğer hal ve şartları (diğer sebepler) da tazminat belirlenirken
dikkate alınmaktadır. Bunlara karşılık TBK 55/I, cüm. 2’ye göre, kısmen
veya tamamen rücu edilemeyen sosyal güvenlik ödemeleri ile ifa amacını
taşımayan ödemeler tazminattan indirilemez.

Hasarın alıcıya geçtiği an alıcıya zilyetliğin geçtiği an olarak kabul edilmektedir.