MEDENİ HUKUK I

Medeni Kanunumuzun 118. maddesi, “Nişanlanma, evlenme vaadiyle olur. Nişanlanma, yasal temsilcilerinin rızası olmadıkça küçüğü veya kısıtlıyı bağlamaz.” şeklinde bir hüküm getirmiştir.

Geçerli bir evliliğin kurulabilmesi için kanunda öngörülen evlenme engellerinin bulunmaması gerekir. Evlenme engellerinin bir kısmı “kesin evlenme engelleri”, bir kısmı ise “kesin olmayan evlenme engelleri” niteliğini taşır.

a) Kesin evlenme engelleri

- Yakın hısımlık

- Mevcut evlilik

- Akıl hastalığı

Nişanlanmadan doğan yükümlülükler
ikiye ayrılır;
a) Sadakat ve yardım yükümlülüğü
b) Evlenme yükümlülüğü.

Nişanlanmadan Doğan Hak ve
Yetkiler
Nişanlanma sözleşmesinin kurulmasıyla nişanlılar lehine bazı hak ve yetkiler doğmaktadır. Bunları kısaca şu şekilde ifade edebiliriz:
a) Tanıklıktan kaçınma hakkı,
b) Hâkimlikten kaçınma hakkı,
c) Nişanlının öldürülmesi halinde öldüren kişiden “destekten yoksun kalma tazminatı” isteme hakkı,
d) Mal rejimi sözleşmesi yapma hakkı

Bekleme süresi; Evlilik sona ermişse, kadın, evliliğin sona ermesinden başlayarak üçyüz gün geçmedikçe evlenemez.

Nişanlanmanın yapılmasından sonra ortaya çıkan ve evliliği kesin bir şekilde imkânsız kılan durumun gerçekleşmesiyle de nişanlılık kendiliğinden sona erer. Örneğin, nişanlanmadan sonra taraflardan birinin cinsiyet değiştirmesi, sürekli ayırt etme gücünden yoksunluk, mevcut evlilik ya da diğer kesin evlenme engellerinden herhangi birinin ortaya çıkması.

Bozucu şartın gerçekleşmesi Nişanlılar, nişanlanmayı bir bozuca şarta bağlı olarak yapmışlarsa, bozucu şartın gerçekleşmesiyle nişanlılık kendiliğinden sona erer. Örneğin, tıp fakültesinde okuyan iki kişinin aynı yıl fakülteyi bitirip TUS sınavını kazanmaları şartıyla nişanlanmalarında birisinin fakülteyi bitirememesi durumunda nişanlılık
kendiliğinden sona erer.

Yapılan nişanlılığı sona erdirme anlaşması “ikale” olarak adlandırılır.

TMK.m. 125 “Ayırt etme gücüne sahip olmayanlar evlenemez” demektedir.

1 Ocak 2002 tarihinde yeni Medeni Kanunun yürürlüğe girmesi ile birlikte, evlenme yaşı açısından kadın-erkek eşitliği sağlanmıştır. Buna göre, erkek veya kadın onyedi yaşını doldurmadıkça evlenemez.

Evlenmenin geçerli olması hiçbir şekilde dini
törenin yapılmasına bağlı değildir (TMK. m. 143).