MALİYE POLİTİKASI II

Maastricht Antlaşmasıyla;

gibi konularda son derece geniş ve ayrıntılı düzenlemeler getirmiştir.

Ekonomik bütünleşme aşamaları sırasıyla

 şeklinde sıralanmaktadır.

Serbest Ticaret Bölgesi

Gümrük Birliği

Ortak Pazar

 Bu bütünleşme türünde, üretim faktörleri (emek, sermaye ve müteşebbis) üye ülkeler arasında serbestçe dolaşabilmesinin, Ortak Pazar içindeki üretim faktörlerinin fiyatlarını dengeleyebileceği öngörülmektedir. Avrupa Birliği ortak pazar oluşumunu 1992 yılında tamamlamıştır.

Ekonomik ve Parasal Birlik

1992’de Maastricht Antlaşması’nın imzalanmasıyla birlikte AB liderleri bir Ekonomik ve Parasal Birlik oluşturulması konusunda anlaşmaya varmışlardır. Bu birliğin oluşturmalarının temel amacı,

Tek para birimi kullanımı, kişilerin, malların, hizmetlerin ve sermayenin AB içerisinde serbest dolaşımını temel alan tek pazar anlayışını tamamlar niteliktedir. Tek para biriminin kullanılmaya başlanması hem ekonomi ve işletmeler hem de vatandaşlar için oldukça önemlidir. Bu sayede

Üye ülkeler para ve maliye politikalarını belirlerken, Topluluk normlarına uyum sağlama hedefini gözetmek durumunda kalacaklardır. Üye ülkelere, yukarıda sayılan şartları yerine getirmedikleri takdirde, nitelikli çoğunluk ile Antlaşma’da öngörülen dört yaptırımdan biri veya hepsi uygulanacaktır. Bu yaptırımlar;

Maastricht antlaşması ile Avrupa Parasal Birliği’ndeki ülkelerin ekonomileri arasındaki farklılıkları azaltmak için ekonomik yakınlaşma kriterleri belirlenmiş, İstikrar ve Büyüme Paktı ile de üye ülkelerin bütçe disiplinine uymalarının sağlanması ve sürdürülemez maliye politikaları izlemelerinin önlenmesi amaçlanmıştır. Diğer taraftan Avrupa Parasal Birliği’ne katılan ülkeler para politikasındaki yetkilerini Avrupa Merkez Bankasına devretmiş ve bağımsız bir para politikası izleyemez olmuşlardır. Parasal birliğe katılan ülkeler sadece döviz kuru ve faiz oranları gibi ekonomi politikası araçları üzerindeki kontrolü kaybetmekle kalmamakta; aynı zamanda kontrolleri altındaki kendi para birimi cinsinden borçlanma imkânına da son vermektedirler. Yani, ihraç ettikleri borç senetleri üzerindeki kontrolü para birimi cinsinden kaybederler. Bunun sonucunda, yatırımcıların parasal birliğe dâhil olan ülkelere olan güvenlerinin kaybolması bu ülkeleri iflasa sürükleyebilir. Piyasalarda parasal birliğe dâhil bir ülkenin temerrüde düşeceğine ilişkin bir beklentinin (veya spekülasyonun) oluşması hâlinde, yatırımcılar portföylerindeki o ülke tahvillerini ellerinden çıkaracak, bu durum da o ülke tahvil faizlerinin artmasına neden olacaktır. Yatırımcılar aldıkları parayı o ülkeden çıkaracaklar ve bankacılık sisteminde likidite sıkıntısı doğacak, ayrıca devlet borçlarını çevirmek için makul faiz oranlarından gerekli fonları sağlayamayacaktır. Parasal birlikte, merkez bankaları bağımsız olduğundan, sıkıntıdaki ülkenin merkez bankası devlet tahvillerinin doğrudan alımını da yapamayacaktır. Ayrıca, sıkıntıdaki ülke birlik merkez bankası (Avrupa Merkez Bankası) üzerinde doğrudan kontrol sahibi olmadığından likidite desteği sağlaması için bu kuruma baskı da yapamayacaktır. Dolayısıyla, piyasalardaki hassasiyet nedeniyle değişen likidite akışı, parasal birliğe dâhil ülkeleri piyasadaki bu duyarlılığa karşı kırılgan yapmaktadır. Bu durum, devletlerin borçlarını çevirmeleri için gerekli fonların aniden durmasına ve likidite krizinin borçları ödeyememe krizine dönüşmesine neden olmaktadır. Diğer bir ifadeyle, parasal birlik, birliğe üye ülkeler için yıkıcı bir dinamik içermektedir. Yatırımcılar borçların ödenmemesi konusunda endişeye düştüklerinde ulusal piyasalardan likiditeyi çekmekte, faizler tırmanışa geçmekte ve likidite krizi ülkenin iflasına giden bir krize dönüşmektedir. Dolayısıyla kendi kendini besleyen olumsuz bir sonuç ortaya çıkmaktadır. Parasal birliğe dâhil ülkeler, yatırımcılar bu ülkenin iflas edeceklerini düşündükleri için iflasa sürüklenmektedirler.

Parasal birlikteki bir borç krizinin, kendi kendini besleyen  olumsuz yönleri vardır.

Maastricht Kriterlerinde yer alan şartlar yerine getirilmediğinde uygulanabilecek yaptırımlar şunlardır:

Doğru cevap E'dir.

Ülkeler bütçe açıklarında %3’ü aşarlarsa tekrar %3’ün altına inmeleri için verilen süre 2 yıldır. Doğru cevap C'dir.

1951 yılında Paris Antlaşması ile Avrupa Kömür ve Çelik Topluluğu kurulmuştur. Doğru cevap D'dir.

23 Kasım 2011’de hazırlanan İkili Paket'e ilişkin verilen tüm bilgiler doğrudur. Doğru cevap E'dir.

Rusya, Avrupa Birliği'ne üye ülkelerden değildir. Doğru cevap C'dir.

Ekonominin reel üretim hacminde gözlenen söz konusu iniş ve çıkışlar konjonktürel döngü olarak adlandırılır. Doğru cevap A'dır.

Türkiye 1987 yılında üyelik başvurusunda bulunmuş, 3 Ekim 2005’te müzakere çerçeve belgesinin kabulü ile resmen müzakere sürecine başlamaya hak kazanmıştır. Doğru cevap D'dir.

Gümrük Birliğinin koşulları şunlardır:

Doğru cevap E'dir.

Paris Antlaşması 1951; Roma Antlaşması 1957; Maastricht Antlaşması 1993 yılındadır. Doğru cevap C'dir.

Sınırların kaldırılması üç anlamda ele alınmaktadır:

Doğru cevap E'dir.