MALİYE POLİTİKASI II

İş gücü talebini doğrudan teşvik etmek için sübvansiyonlar (doğrudan sübvansiyonlar veya vergi indirimleri), işsizliğe karşı en savunmasız işgücü gruplarını hedef almalıdır; uzun süreli işsizler ve genç işsizler. Bu önlemler kitlesel işten çıkarmaları önlemede ve net istihdam artışını teşvik etmede potansiyel olarak etkili olsalar da hedefe yönelik ve geçici kalmaları önemlidir.Kısa süreli çalışma ve iş sübvansiyonları arasında bir karşılaştırma yapılırsa, durgunluğun etkilerinin kısa vadeli olacağı öngörülüyorsa kısa süreli çalışma programları yeterli iken uzun vadeli durgunluklarda sübvansiyonlara başvurmak kaçınılmaz hale gelmektedir.

Bu örnekte 16,5 milyon insan istihdam edilmektedir ve 2 milyon insan işsizdir. İş gücünün büyüklüğü
bu grupların toplamı olarak hesaplanır ve 18,5 milyon olarak bulunur.

15 yaş üstü kişiler çalışma çağındaki nüfus olarak ifade edilmektedir.

Eksik istihdam koşulları altında çalışanlar açısından, durum iki türlü açıklanmaktadır. Birincisi, “düşük ücretler/koşullar” olarak adlandırılan, insanların tam zamanlı, genellikle uzun süreli, çok düşük ücretlerde ve düşük çalışma koşullarında ve resmî sözleşme düzenlemeleri olmadan çalıştırıldığı durumları ifade eder. Gelişmekte olan birçok ülkede, bu tür çalışma koşulları, insanların tam zamanlı çalıştıkları (genellikle fazla mesai de yaptıkları) ancak yoksulluk sınırının altında kaldıkları durumlar ile sonuçlanır. Onlar “çalışan fakirlerin” bir parçasıdır. Çoğu durumda, bu tür bir istihdam durumu iş mevzuatına uymaz ve özellikle asgari ücretler de göz ardı edilmektedir (bir işçinin verimliliği genellikle daha yüksek ücretler gerektirebilir, ancak genellikle daha yüksek ücret talep etmek için de bir mekanizma yoktur). Bahsedilen bir diğer eksik istihdam durumu ise “düşük verimli “işlerdir ve serbest çalışan işçilerde daha yaygındır. Bu durumda çoğunlukla dış etkenler nedeniyle, işçilerin üretkenliği son derece düşüktür; kısır veya bozulmuş arazide tarım, bitmiş balık stoklarına sahip alanlarda balık tutma, vb. Yine, çoğu durumda insanlar uzun saatler boyunca çok sıkı çalışmalarına rağmen verimlilik artmamaktadır

Doğal İşsizlik Oranı; Enflasyonu hızlandırmayan ve enflasyonu aşağıya çekmek için gereken işsizlik oranıdır. Doğal işsizlik oranı yapısal ve geçici işsizliğin toplamından oluşur.

Geçici işsizlik kavramı, insanlar iş piyasasında yeni olduklarında ya da daha iyi bir iş aradıklarında geçici olarak işsiz kaldıkları durumu ifade etmektedir. Aynı zamanda “arama işsizliği” veya “bekleme işsizliği” olarak da bilinir. İşsiz olanların iş gücü piyasasındaki işler arasında geçiş yaptığını göstermektedir. Bu işsizliğe büyük ölçüde iş piyasasında hâkim olan bilgi asimetrisi neden olmaktadır.

Sosyal Uyum; Bir toplumun üyelerinin birbirine ve bir bütün olarak topluma olan bağlılığını ifade etmektedir. Uyum çok yönlü bir süreç olmasına rağmen; sosyal ilişkiler, görev ilişkileri, algılanan birlik ve duygular olarak dört ana bileşene ayrılabilir.

Finansal sektörde ihtiyaç duyulan reformları şu şekilde özetleyebiliriz; (i) küresel rekabetin kazanımlarından yararlanmak için yönetmeliklerin daha fazla küresel koordinasyon sağlayacak biçimde düzenlenmesi, (ii) sınır ötesini de kapsayacak biçimde güçlendirilmiş denetim, (iii) özellikle başarısızlık sorunu ile mücadele edebilmek için daha iyi çözüm mekanizmaları; (iv) sistemsel riskleri ele almak için kapsamlı bir makro ihtiyati çerçeve ve (v) sadece bankaları değil, tüm finansal kurumları da kapsayacak biçimde reformları genişletmek. Bu reformlar bir gecede gerçekleşmeyecek olsa da reformların gidişatı konusundaki belirsizlik ne kadar hızlı azalırsa, finansal sistem o kadar fazla talebi ve büyümeyi destekleyebilecektir.

Artan esneklik nedeniyle, yaygın ikili istihdam sistemine sahip ülkelerde istihdam, çıktı değişikliklerine daha duyarlı hâle gelmektedir. Geçici sözleşmelerin iş gücü piyasalarının zayıf bağlantısı olduğu, büyük istihdam kayıplarına yol açtığı, orantısız olarak bazı sektörleri etkileyen ve diğer olası şok emici mekanizmaları neredeyse işlevsiz hâle getirdiği ileri sürülmektedir.Prensip olarak, ikili istihdam, firmaların geçici sözleşmelerle çalışanları işe almaları için daha fazla istekli olmalarını sağlamayı amaçlamaktadır.

Bir ülkenin doğal işsizlik oranı ile gerçek işsizlik oranı arasındaki fark, döngüsel işsizlik olarak adlandırılır. Döngüsel işsizlik iş arayanların sayısının geçerli bir ücret oranında mevcut iş sayısından daha fazla olduğu bir durumu ifade eder. Bunun nedeni mal ve hizmetler için etkin talep eksikliğidir. Döngüsel işsizlik, ekonomik aktivitedeki değişikliklerle ortaya çıkar. Ekonomik daralma sırasında, mal ve hizmetlere olan talep yetersizliği, çalışmak isteyenler için iş bulunmamasına neden olur. Zayıf talep yaşayan işletmeler, mevcut çalışanları işten çıkararak veya daha az sayıda yeni işçi alarak, istihdam ettikleri insan sayısını azaltabilir. Sonuç olarak, iş arayan insanların da istihdam edilmesi zorlaşır. Talep güçlendiğinde ise tam tersi durum ortaya çıkar.

Okun Kanunu, Amerikalı ekonomist Arthur Okun’un reel büyüme oranı ile işsizlik arasındaki ilişkiyi bir formülle ifade etmesi, bu görüşün daha sonra Okun Kanunu diye ifade edilmesine neden olmuştur. Okun Kanunu, toplam talebin düşmesiyle işsizliğin arttığını ortaya koymaktadır.