MAKRO İKTİSAT

Keynes’e göre ekonomideki durgunlukların belirleyicisi toplam talep miktarının yeterince güçlü olmamasıdır.

Denge çıktı seviyesi olan GSYH düzeyindeki değişimin dışsal değişkende meydana gelen değişimine oranı çoğaltandır.

İşgücü azlığı çoğaltanın yüksek olmasının nedenlerinden değildir.

Enflasyondaki artışı düşürmek için toplam harcamayı azaltmak gerekir.

Net vergiler kamuya yapılan vergi ödemeleri ile kamunun yaptığı transfer ödemelerinin toplamıdır.

Vergilerde meydana gelen bir artış tüketim fonksiyonunu etkilememektedir görüşü vergilerde meydana gelen değişikliklerle ilişkili değildir.

Para politikasının makroekonomi üzerindeki başlıca etkisini faiz belirlemektedir.

İhracat talebini artırmak gelir seviyesindeki artış ile ilgili değildir?

Gelirde meydana gelen değişimin ne kadarının ithal mallara harcandığını gösteren katsayıya Marjinal ithalat eğilimi denir.

Dış ticaretin varlığının çoğaltanın etkisini azaltmasının temel nedeni dışa açık bir ekonomide harcamalardaki herhangi bir otonom artışın bir kısmının yurt dışındaki mal ve hizmetleri satın almak için kullanılmasıdır.

Harcamaların çıktıdan düşük olması planlanmamış stokların artmasına neden olur. Bu durumda firmalar ürettiklerinin tamamını satamamaktadır.

45 derecelik gelir – harcama doğrusu bize ekonominin talep yönlü kısa dönem makroekonomik dengeyi sağlayabileceği potansiyel noktaları verir.

Fiyatlar genel seviyesindeki iniş ve çıkışlar hanehalklarının sahip oldukları varlıkların reel değerinde değişikliğe neden olur. Eğer fiyatlar genel seviyesi artarsa hanehalklarının bankada tuttukları paranın satın alma gücünde bir azalma meydana gelir. Bu nedenle fiyatlar genel seviyesindeki bu değişmeler denge noktasında değişmelere neden olur. Yükselen fiyatlar ile tüketici varlıklarının satın alma gücü azalacağından mal ve hizmetlere olan talepte düşüş gözlemlenir.

Denge GSYH seviyesi, potansiyel GSYH seviyesinin üzerinde ise enflasyonist açığın varlığından bahsedebiliriz.

Denge GSYH seviyesinin, potansiyel GSYH seviyesinin altında olduğu tersi durumda ise işsizlik ve resesyondan bahsedebiliriz. Bu durum da bize ekonomide deflasyonist açık olduğu durumu gösterir.

Gelirimizi de tüketim ve tasarruf için kullandığı- mızı varsayarsak, marjinal tüketim eğilimi ve marjinal tasarruf eğilimi toplamı her zaman 1’e eşit olmaktadır.

MPC + MPS = 1 ;

Dolayısıyla,

MPC -1 = MPS olmaktadır.

MPC’nin 0 ile 1 arasında değer alacağını biliyoruz. Gelirin tüketilmeyen kısmının tasarrufu oluşturduğunu varsaydığımızda, gelirdeki değişimin tasarrufu ne kadar değiştireceği de marjinal tasarruf eğilimi (MPS) tarafından belirlenir.

Kısaca, marjinal tasarruf eğilimi, gelirde meydana gelen bir birimlik artışın ne kadarının tasarrufa ayrıldığını gösteren katsayıdır.

Gelirimizi de tüketim ve tasarruf için kullandığımızı varsayarsak, marjinal tüketim eğilimi ve marjinal tasarruf eğilimi toplamı her zaman 1’e eşit olmaktadır.

Bu nedenle MPC artarken MPS azalır.

Kamuya yapılan vergi ödemeleri ile kamunun yaptığı transfer ödemelerinin toplamı net vergiler olarak adlandırılır.

Vergi Çoğaltanı = - MPC / MPS

Burada vergi miktarındaki değişimin etkisiyle ilgili negatif bir katsayı kullanmamızın nedeni şu şekilde açıklanabilir. Vergi artışları tüketim harcamalarını ve buna bağlı olarak toplam çıktı miktarını azaltacaktır. Vergi indirimleri ise, tam zıttı etki yaparak, tüketim harcamalarını ve dolayısıyla toplam çıktı miktarını yükseltecektir.

Çoğaltan mekanizmasının ne kadar güçlü olduğu faiz oranlarının para politikasına ne kadar duyarlı olduğuna ve yatırımların faize olan duyarlılığına bağlıdır.

Çoğaltan mekanizmasının ne kadar güçlü olduğu öncelikle faiz oranlarının para politikasına ne kadar duyarlı olduğuna bağlıdır. Bu duyarlılık arttıkça, uygulanacak genişletici politikanın faizleri aşağı indirme becerisi artacaktır. İkinci olarak, yatırımların faize olan duyarlılığı önemlidir. Bu duyarlılık yükseldikçe faiz oranındaki düşüş planlanan yatırım harcamalarını daha yüksek oranda artıracaktır.