Yerel Yönetim Personeli

Devletin yasama ve yargı erklerinin dışında kalan yürütme gücünün örgütsel yapısı ve işleyişi anlamına gelen kamu yönetiminin amacı, kamu yararına yönelik kamu hizmeti sağlamaktır.

Her sistemde olduğu gibi kamu yönetimi sistemi de çeşitli elemanlardan meydana gelir. Bunlar; halk, örgüt, kamu politikası, norm düzeni, mali kaynak ve kamu personelidir.

Kamu personeli: Kamu hizmetlerinin kalitesinden, sürekliliğinden ve tatmin düzeyinden sorumlu, kamu kuruluşunda kamu hizmeti yapan kimselerdir.

Tarih boyunca tüm örgütlerin ortaklaşa paylaştıkları gerçek bir sorun, değişen oranlarda da olsa, üretmek istedikleri hizmetler için gerekli hammaddelerin, kapitalin ve emeğin sağlanması ve uygun bileşimler içerisinde kullanılması olmuştur. Üretimin bu üç temel faktöründen en önemlisi ve hiç kuşkusuz en zor kontrol edileni emek faktörüdür. 

Personel yönetiminin temel hedefi insan gücünü en etkin ve en verimli biçimde kullanmaktır. 

Kamu personel yönetiminin ilkeleri: Tarafsızlık ilkesi, kariyer ilkesi, liyakat ilkesi, sınıflandırma ilkesi, adil ve yeterli ücret ilkesi, uzman kişilere başvurma ilkesi.

Tarafsızlık ilkesi: İşe alımlarda ve personelin iş görmesinde yansız olunmasıdır.

Kariyer ilkesi: Meslekte ilerlemeyi ve yükselmeyi, sosyal ve mali haklar açısından güvence sahibi olmayı ifade etmektedir.

Kariyer ilkesinin temel özellikleri ise şu şekilde sıralanabilir:
• Kariyer ilkesinde, çalışanın hukuksal yapısı kanunlardan ve düzenleyici işlemlerden doğan bir durumla incelenmektedir.
• Kariyer ilkesinde kıdeme, yani memurlukta geçen süreye ve deneyime önem verilmektedir.
• Personelin belirli bir iş kolunda uzmanlaşması öngörülmektedir. Bunu sağlamak
amacıyla da hizmet içi ve hizmet dışı eğitimlere önem verilmektedir.
• Kariyer düzeni kıdem yanında liyakat ve ehliyete de önem vermektedir.
• Kariyer ilkesi, devamlı ilerlemeyi ve yükselmeyi öngören bir ücret düzeninin uygulanmasına olanak sağlamaktadır.
• Çalışan personelin görev ve sorumlulukları personelin niteliğine göre belirlenmektedir.
• Kariyer ilkesinin vazgeçilmez bir başka özelliği de, çalışanların sosyal ve mali haklar açısından güvenceli bir düzene sahip olmasıdır.

Liyakat ilkesinde temel amaç; ilgilinin, görevi başarı ile yapabilme gücü olan insanları göreve getirmesidir. Yani çeşitli sebeplerle kayırmacı bir bakış açısı oluşmamalıdır. Böylelikle kamu görevlerine giriş ve hizmet içinde yükseliş, karşılaştırma temeline dayalı olmalıdır.

Liyakat ilkesinin gerektirdiği bazı temel esaslar mevcuttur. Bu esaslar şöyle özetlenebilir;
• Hem hizmete girişte hem de hizmete alındıktan sonra ilerlemelerde, kişinin bilgisi,
yeteneği, becerisi ve ehliyeti temel alınmalıdır. Herkesin eşit koşullar ve olanaklar
altında katılabileceği nesnel nitelikli sınavlar ve yarışmalar düzenlenmeli ve liyakatı da bu yolla ölçülmelidir.
• Tüm çalışanlara kanun önünde eşitlik ilkesine göre davranılmalı, din, renk, eğitim,
milliyet, cinsiyet, medeni durum, yaş, sakatlık gibi sebeplerden ötürü farklı davranılmamalıdır.
• Tüm kamu görevlileri kamu yararı düşüncesine göre hareket etmelidir.
• Çalışan personelin etkin ve verimli bir şekilde kullanılmasına özen gösterilmeli;
çalışanların görevde kalmaları başarılarına ve yeteneklerine göre saptanmalı; belli
bir standarda ulaşmayan personelin görevine son verilebilmeli ve çalışan personelin eğitimine ve öğretimine önem verilmelidir.
• Çalışanlar kişisel kayırmalara ve siyasal baskılara karşı korunmalıdırlar.
• Memurlar, resmi bilgileri ve belgeleri kanunlar izin verdiği ölçüde açıklamalı, hukuka aykırı davranmamalı, idarenin zararına yol açmamalı, üçüncü kişilere karşı kimi güvencelerle korunmalıdırlar.
• Çalışanlara eşit işe - eşit ücret ödenmeli ve verilen ücretler kişileri memurluğa
özendirici ve ödüllendirici nitelikte olmalıdır.

Sınıflandırma ilkesi: Personelin, hizmetin ve görevlerin gerektirdiği niteliklere ve mesleklere göre gruplara ayrılmasıdır.

Sınıflandırma ilkesinin düzene yapacağı yararlar ise;
• Sınıflandırma ilkesi hizmete alımlarda kolaylık sağlamaktadır. Çünkü sınıflandırma, kamu hizmetlerinin özelliklerini, türlerini, görevlilerde aranacak özel ve genel nitelikleri belirlemektedir. Böylece hizmete girişte bir örnek ve liyakat ilkesinin uygulanmasına olanak sağlamaktadır.
• Sınıflandırma ilkesi sayesinde, adil bir ücret sisteminin kurulması sağlanmaktadır.
• Aynı grupta bulunan personele personel işlemleri bakımından eşit uygulama sağlanmaktadır.
• Sınıflandırma ilkesi sayesinde yetkiler, görevler ve sorumluluklar belirginleşmekte,
bu sebeple de her personelin ne yapacağı ve kendisinden neler beklendiği önceden
bilinmektedir.

• Sınıflandırma ilkesi sayesinde, kamu kesiminde kadroların unvanlarında standardizasyon sağlanmakta, böylece de unvan kargaşası önlenmektedir.

Açık kadro sistemi: Belirlenen göreve uygun olan kişinin yapmış olduğu işin temel alındığı personel sistemidir.

Bu sınıflandırma türünde, hizmetten önce, personelin sahip olduğu özelliklere önem ve değer verilmektedir. Hedef, hizmete alırken, personeli, sahip olduğu kişisel nitelikleri ve yeteneğine göre en uygun yere yerleştirmektir.

Belçika yerel yönetimlerinde iki kategori personel vardır: (1) Çalışma şartlarına konu olan kariyer personeli (daimi veya stajyer), (2) Sözleşmeli personel.

Belediyelerde memurluk, sözleşmelilik, sürekli işçilik ve geçici işçilik olmak üzere dört istihdam türü vardır.

Memur: Hiyerarşik bir düzen içinde, devlet bütçesinden düzenli gelir elde eden, kendisine verilen görevi temelinde kamu yetkisini kullanma hakkına sahip kamu personeli.

Sözleşmeli personel, özel bir meslek bilgisine ve ihtisasına ihtiyaç gösteren zorunlu ve istisnai işler için, geçici olarak ve sözleşmelerinde belirtilen ücretle istihdam edilen görevlilerdir.

Norm kadro: Kurum ve kuruluşların gerçekte hangi nitelikte ve nicelikte personele ihtiyaçları olduğunun ayrıntılı olarak ortaya koyulmasıdır.