MAHALLİ İDARELER MALİYESİ

Etkin bir özgelir sistemi tasarlanırken iç piyasanın etkinliği, idari maliyetler, istikrarlılık ve esneklik, ulusal eşitlik ve fayda- maliyet ilişkisi gibi konular göz önünde bulundurulması gerekmektedir.

Yerel borçlanma, nesiller arası eşitleme, sermaye yatırımı harcamalarının finansmanı ile gelir ve gider akımlarının uyumlaştırılması amaçlarıyla kullanıldığında yerel yönetim için uygun bir kamu maliyesi aracı sayılmaktadır.

Yerel borçlanmanın düzenlenmesi mali yerelleşmenin dördüncü bileşenidir. Çoğu ülkede merkezi yönetimler yerel yönetimlerin borçlanmasını doğrudan kontrol yetkisine sahiptirler. Bu kontroller yıllık toplam borç miktarına ya da sadece dış borçlanmaya sınırlamalar getirmesi, borçlanmanın tümünün merkezileştirilmesi ve yerel yönetimlere ihtiyaçlarına göre borç verilmesi gibi şekiller alabilmektedir.

Harcamaların yönetimler arasında bölüşümünde açıklık, yerindenlik, ölçek ekonomisi ve dışsallık gibi ekonomik faktörlerin göz önünde bulundurulması gerekmektedir.

Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartının 4. maddesinde yerindenlik (subsidarite) ilkesi, kamu sorumluluklarının genellikle ve tercihen vatandaşa en yakın olan makamlar tarafından kullanılması şeklinde tanımlanmıştır.

Merkezi vergiler yerel yönetimlerin özgelirlerinden biri değildir.

Yerel yönetimlerin, idari etkinlik faktörü ve yerel hudutlar içerisinde hiçbir sınırlamaya tabi olmaksızın, tamamen kendi takdirlerine bağlı olarak tam bir vergileme yetkisine sahip oldukları sınırsız vergileme yönteminde, vergi kaynağının seçiminde olduğu kadar, idaresinde de yerel yönetimler özerktirler.

Yerel eşitlik özgelirlerin bölüşüm ilkelerinden biri değildir.

Yerinden yönetimin sağlanması idareler arası mali aktarım ilkelerinden biri değildir.

Çeşitli yatırım projelerinin yararları, eğitim ve altyapı gibi, geniş zamana yayılmaktadır. Bunun anlamı bu hizmetlerden sadece şimdiki nesillerin değil gelecekteki nesillerin de yararlanabileceğidir. Kamu maliyesinde faydalanma prensibi gelecekteki nesillerinde bu yatırım projelerinin finansmanına katılmaları gereğini ortaya koymaktadır.

Merkezi yönetim ve yerel yönetimler arasındaki görevlerin ve kaynakların bölüşülmesine mali tevzin denir. Doğru cevap A şıkkıdır.

Geniş anlamda mali tevzin merkezi yönetim ile yerel yönetimler arasında kamu gelir kaynaklarının bölüştürülmesinin yanı sıra yerel yönetimlerin görev ve etkinlik alanlarının da sınır ve kapsamının saptanmasını ifade etmektedir. Doğru cevap B şıkkıdır.

Komünal hizmetler, kent halkının toplu yaşama sonucu ihtiyaç duyduğu temel kamusal hizmetlerdir. Doğru cevap A şıkkıdır.

Harcamaların yönetimler arasında bölüşümünde, yerel yönetimlere genel yetki verilmesi, görevlerin kanunlarda listeler halinde sayılması ve bu yöntemlerin karma bir biçimde uygulanması söz konusudur. Doğru cevap E şıkkıdır.

Harcamaların yönetimler arasında bölüşümünde açıklık, yerindenlik, ölçek ekonomisi ve dışsallık gibi ekonomik faktörlerin göz önünde bulundurulması gerekmektedir. Doğru cevap D şıkkıdır.

Yerindenlik (Subsidarite), hizmetlerin fayda ve maliyetlerinin içselleştirebildiği en küçük
coğrafi alanın üzerinde kontrolü olan yönetim düzeyi tarafından sunulması olarak tanımlanır. Doğru cevap B şıkkıdır.

İç güvenlik hizmetinin merkezi yönetim birimlerince sunulması daha uygundur. Doğru cevap B şıkkıdır.

Kanalizasyon hizmetlerinin yerel yönetim birimlerince sunulmaları daha uygundur. Doğru cevap D şıkkıdır.

Özgelirlerin bölüşümünde yerel yönetimlere sınırsız vergileme yetkisi, vergilerin idareler arasında paylaştırılma yetkisi ve aynı vergi üzerinden merkezi ve mahalli idareler değişen oranlarda pay yetkisi verilmektedir. Doğru cevap E şıkkıdır.

Etkin bir özgelir sistemi tasarlanırken iç piyasanın etkinliği, idari maliyetler, istikrarlılık ve esneklik, ulusal eşitlik ve fayda-maliyet ilişkisi gibi konuların göz önünde bulundurulması gerekmektedir. Doğru cevap D şıkkıdır.