MAHALLİ İDARELER MALİYESİ - Deneme Sınavı - 14

• Mülki İdare Amiri: İl ve ilçelerde devleti temsil eden en yüksek makamlı görevlidir.
• Merkezî yönetimin taşra örgütü olan ilin en büyük mülki amiri, merkez tarafından atanan validir.
• Merkezî yönetim, il özel idaresini idari vesayet yöntemi ile denetlemektedir.
• İl özel idarelerinin yasal olarak temeli 1864 tarihli “Teşkili Vilâyet Nizamnamesi” ile atılmıştır.
• Vali, hem il genel idaresinin, hem de özel idaresinin başıdır.

• İl özel idaresi, ilin kurulmasına dair kanunla kurulur
• İl özel idaresinin görev alanı il sınırlarını kapsar.
• Vali, il özel idaresinin de yürütme organıdır.
• Büyükşehir belediyesi olan illerimizde il özel idarelerinin tüzel kişiliği de kaldırılmıştır.
• İl özel idaresinin organları il genel meclisi, il encümeni ve validir.

• Vali, il özel idaresinin başı ve tüzel kişiliğinin temsilcisidir.
• Valinin atamayla işbaşına gelmesi Anayasaya aykırı değildir.
• Vali, merkezî idarenin hiyerarşisine dahildir ve onun il genel idaresindeki en büyük amiridir.
• Vali ilde devleti temsil eder ve onun adına kural olarak her türlü idari işlem ve eylemi yapabilir
• Vali aynı zamanda hükümetin ve ayrı ayrı her bakanın idari ve siyasi yürütme aracıdır.
• Vali hem il özel idaresinin ve hem de merkezî idarenin organ ve temsilcisidir.

• Köy, insanların toplumsal bir varlık olmalarından ve bir arada yaşama ihtiyaçlarından doğan doğal bir yerleşme birimidir.
• Köylere ait ayrıntılı hükümler ilk olarak 1864 tarihli Teşkilatı Vilayet Nizamnamesinde
• yer almıştı.
• Herhangi bir köyün, Köy Kanunu’nun uygulama alanına girebilmesi için nüfusun
• 150’den yukarı olması da gerekmektedir
• Türkiye’de nüfus150’nin altında olup, köy, mezra, kom, divan, oba diye adlandırılan çok küçük yerleşme birimleri de vardır.
• Köylerin danışma ve karar organı köy derneği ile ihtiyar meclisi, yürütme organı ise muhtardır.
• Köy Derneği, Köy muhtarını ve ihtiyar meclisi üyelerini seçmeğe hakkı olan kadın ve erkekköylülerin toplanmasından oluşan bir organdır.

• Köy Kanunu’na göre muhtar, hem merkezî yönetimin köydeki temsilcisi, hem de yerel yönetim birimi olan köy yönetiminin başı ve yürütme organıdır.

• Türkiye’de yerel yönetimler deyiminin kapsamına giren kuruluşlar, il özel idareleri, belediyeler ve köylerdir. Yukarıda aynen yer verdiğimiz madde de görüleceği gibi il özel idareleri deyimi yoktur. Ancak, Anayasa’da belirtilen ilke doğrultusunda “il halkının müşterek mahalli ihtiyaçlarını karşılayacak kamu tüzel kişiliğinin” il özel idaresi olduğu bir başka kanunda açıkça belli edilmiştir.

• Yerel yönetimler kamu tüzel kişiliğine sahip anayasal kuruluşlardır.

• Yerel yönetimlerin karar organları seçimle oluşturulacaktır.

• Yerel yönetimlerin kuruluşu, görevleri ve yetkileri ile ilgili çıkarılacak kanunlar, yerinden yönetim ilkesine uygun düzenlenmek zorundadır.

• Büyük yerleşim merkezleri için özel yönetim biçimleri getirilebilir.

• Yerel yönetim seçilmiş organlarının, organlık sıfatını kazanma ve kaybetmeleri konusundaki denetim yargı yolu ile yapılabilir.

• Seçilmiş yerel yönetim organlarını veya bu organların üyelerini, geçici bir önlem olarak içişleri bakanı görevden alabilir. Ancak bu işlem, görevleri ile ilgili bir suç sebebi ile hakkında soruşturma veya kovuşturma açılan üyeler hakkında, yargının vereceği kesin hükme kadar uygulanabilir.

• Merkezî yönetim, Anayasa’da belirtilen amaçlar doğrultusunda kanunda belirtilen esaslar çerçevesinde yerel yönetimler üzerinde idari vesayet yetkisine sahiptir.

• Yerel yönetimlere görevleri ile orantılı gelir kaynakları sağlanır.

Bankanın Yönetim Kurulu, Genel Müdür dâhil yedi üyeden oluşur. Dört üye Bakanlık tarafından atanır. İki üye ise belediyeleri ve özel idarelerini temsil etmek üzere Genel Kurula katılan belediye başkanları ve il özel idare temsilcileri arasından İçişleri Bakanlığı tarafından önerilen iki kat aday arasından Genel Kurul tarafından seçilir. Genel Müdür Yönetim Kurulunun doğal üyesidir. Yönetim Kurulu ilk toplantıda, aralarından birer üyeyi başkan ve başkanvekili olarak seçer.

1. Köklü bir kurum kimliğinin olması.

2. Bankanın geniş bir bilgi ve deneyim ile arşive sahip olması.

3. Hizmetlerin yerine getirilmesinde örgütlenmenin Türkiye’nin coğrafi durumunun baz alınarak yapılmış olması.

4. Belediyelerin istihdam edemediği teknik personele sahip olması.

5. Genel bütçeden yerel yönetimlere ayrılan payların dağıtımı ve kontrolünün banka aracılığıyla yapılması.

6. Bankada otomasyona geçilmesi ile karar destek sürecinin daha sağlıklı, hızlı ve güvenilir hâle gelmesi.

7. Farklı meslek gruplarından bilgi ve becerisi yüksek teknik personelin istihdam edilmesi.

8. Hizmet sunumunda kullanılacak kuruma ait teknik standartların ve yayınların bulunması.

9. Kurumun görevlerini yerine getirirken farklı finans kaynaklarını kullanabilmesi.

1. Özel uzmanlık gerektiren ve yeni gelişen teknolojiye hızlı uyum sağlayamaması.

2. Ar-Ge çalışmalarının olmaması.

3. Belediyelere kapasite geliştirme yönünde yeterli eğitim, teknik destek ve danışmanlık hizmetinin verilmemesi.

4. Banka Kanununda izin verilmesine rağmen Bankacılık fonksiyonunun yeterince yapılamaması.

5. Yerel yönetimlerin Banka sistemine katılımlarının yeterince sağlanamaması.

6. Yerel yönetimlerin İller Bankasının hizmet kalitesinden yeterince memnun olmaması.

7. Bankacılık ve finansman işlemlerinin yürütülebilmesi için yeterli sayıda uzman personelin bulunmaması.

8. Personel ücretlerinin yetersiz olması.

9. Ödüllendirici bir iç denetim mekanizmasının olmaması.