BARKOD VE RFID TEKNOLOJİLERİ

Otomatik veri toplama (OVT); %100 doğrulukla fiziksel nesneleri tanımayı ve bu nesneler ile ilgili adet, konum, ürün bilgisi gibi ihtiyaç duyulan bilgilere ulaşmayı hedefleyen teknolojiler ailesini tanımlamak için kullanılan bir terimdir.

Endüstriyel uygulamalarda OVT teknolojileri beş farklı gruba ayırılmaktadır. Optik cihazlar, kablosuz teknolojiler, manyetik kartlar, dokunmatik teknolojiler ve biyometrik tanıma.

Barkodlama sistemleri genelde 3 parçadan oluşur; barkod etiketleri, okuyucular ve yazıcılar.

Barkodların en büyük faydaları, veri toplama işleminin hızı ve doğruluğudur. Bir barkod sembolü üzerinde kodlanmış bilgi, bir işlemin oluşması için veri tabanında soruşturma yapan tipik bir anahtardır.

Barkod sembolünün bölümleri: Durgun bölge, başlama karakteri, veri karakterleri ve durma karakteridir.

Bir semboloji, bir barkod sembolünde bilginin nasıl kodlandığını kontrol eder.

Barkodlama sistemini seçerken sembolojileri değerlendirmek için aşağıdaki konulara dikkat etmek gerekir: • Karakter takımı - hangi alfabeler, numaralar ve özel karakterler sembolojide bulunmaktadır? • Semboloji tipi - ayrık veya devamlı? • Eleman genişliklerinin sayısı - geniş barlar/boşluklarda kaç çeşit farklı “X” bulunmaktadır? • Bir oluşumda sabit ya da değişken karakter uzunlukları mı var? • Yoğunluk-her inçte kaç adet karakter bulunuyor?

UPC-A ABD’de en çok tanınan ve kullanılan semboldür. Ana kullanım alanı ABD perakende endüstrisidir. Bu sembol 12 nümerik karakterden oluşan sabit uzunluğa sahiptir. UPCA ile kodlanan bilgiler standardize bir formata uyarlanır. UPC-A kodunun 12. dijiti önceki 11 dijitten hesaplanan bir kontrol numarasıdır. UPC-A 12 nümerik karakteri kodlamasına karşın, UPC-E yalnızca 8 nümerik karakteri kodlamaktadır. Bu kodlama dili UPC-A’nın sıkıştırılmış bir versiyonudur. ABD dışında tüm ülkeler perakende ürünlerin kodlanmasında EAN barkodunu kullanmaktadır. Bu kodlama dili 13 nümerik karakter kullanmasının dışında UPC-A ile aynıdır.

Bir barkod okuyucu, bir barkod sembolüne optik olarak kodlanmış bilgiyi çıkartır ve daha sonra onu bilgisayar uyumlu dijital veri haline çevirir.

Bir okuyucu iki ana bileşenden oluşur; bir girdi cihazı ve kod çözücü. Girdi cihazı; ışık enerjisiyle barkod sembolünü aydınlatmaya yarar ve daha sonra sembolün lokalize bölgesinden yansıyan ışık miktarını inceler. Barkod sembol boşlukları barlardan daha fazla ışık yansıtacaktır. Kod çözücü, önce ışık enerjisini dijital formata dönüştürmeye yarar. Daha sonra dijital verileri insanların okuyabileceği karakterler haline çevirir. Okuyucunun tipine bağlı olarak, girdi cihazı ve kod çözücü ayrı üniteler olabileceği gibi tek ünite içine de konulabilir.

Yaygın kullanılan okuyucu teknolojileri; CCD okuyucular, lazer diyot okuyucular ve tarama kalemleri.

Lazer Diyot Okuyucular, bugün kullanımdaki en yaygın barkod okuma teknolojisi elle tutulan lazer diyot okuyucudur. Kullanışlı cihazlar saniyede kırktan fazla barkod sembolü taraması yapabilirler. Bu teknolojinin avantajı tarama işlemini yapan operatörün minimum çaba harcamasıdır. Buna ek olarak, bir saniye içinde fazla sayıda tarama girişimi yapılabilmesiyle düşük kalitedeki semboller başarıyla okunabilmektedir.

Kablosuz veri toplama teknolojisinin şu anki endüstriyel ayarlarda kullanımının iki ana kategorisi vardır: Radyo frekans veri iletişimleri (RDFC) ve Radyo frekans tanımlama (RFID).

RFID teknolojisi, radyo frekansları aracılığıyla nesneleri tanımlama yöntemidir. RFID sistemleri; izlenmek istenen malzemeye takılan küçük bir elektronik cihaz, içinde depolanan veriyi geri almak için bir radyo sinyali kullanır. Bu teknoloji; etiketlerin kirlenebildiği, boyanabildiği, hasar görebildiği veya mesafenin uygun okumaya engel olduğu ortamlarda tam anlamıyla çalışamayan barkod sistemlerine bir alternatiftir.

RFID sistemleri üç ana bileşene sahiptir: Okuyucu, anten ve etiketler.

Kablosuz veri toplama sistemlerinin, geleneksel veri toplama sistemlerine göre daha fazla tercih edilebilir olmasının birçok sebebi vardır. Bunlara örnek vermek gerekirse; • Ucuz malzemenin doğrudan getirebildiği taşınabilirlik, • Yaratıcı olmanın ve farklı çözümler ortaya koyabilmenin kolaylığı, • Kablolu bağlantı ve onunla ilişkili maliyetlerin elenmesi nedeniyle daha düşük maliyete sahip olması, • Kablolu bağlantının sınırlamalarını kaldırması gibi pek çok madde sıralanabilir.

RFID etiketler, genel olarak 3 ana grupta ele alınabilir: ‘pasif’, ‘yarı-aktif’ ve ‘aktif’ etiket sistemleri (Şekil 4.6).

Varlık kullanımı

Envanter İzleme ve Bakım

Süreçlerdeki Ürün / Malzeme Akış Kontrolü

Envanter Denetimi

Hırsızlık Kontrolü

Kimlik Doğrulama

Ödeme Sistemleri

Bilgilerin Otomatik Olarak Görüntülenmesi

Kalem bazlı sistemler (Şekil 4.9) portatif, taşınabilir veri toplama sistemleridir. Bu ürünler veri girişi için dokunmaya duyarlı bir ekran kullanır. Bu teknoloji; birçok farklı endüstri dalında, geniş ölçüde kullanımını arttırmaktadır. Kalem bazlı sistemler; kâğıt bazlı sistemlerin elektronik formlarına dönüştürülebildiği durumlarda, en iyi şekilde kullanılır.

Gelecekte akıllı kartların ve çip kartların kullanımında artış olacaktır. Gerçekte, birçok insan akıllı kartların; çoğu kişisel tanımlama otomatik veri toplama uygulamaları için manyetik şerit kartların yerine geçeceğine inanmaktadır. Halen, daha fazla uygulama alanında bu ürünlerin kullanımını birleştirmeye yardımcı olacak; akıllı kart teknolojileri için standartlar geliştirilmeye çalışılmaktadır. Yarı iletken teknolojisindeki gelişmeler akıllı kartlarla daha fazla bilgi taşınmasını sağlayacaktır.