LOBİCİLİK VE HALKLA İLİŞKİLER

Stratejik halkla ilişkler uygulamaları arasında, kurumsal sosyal sorumluluk, kurum kimliği, kurum itibarı, konu-gündem yönetimi, kriz yönetimi ve iletişimi uygulamaları sayılabilir.

Halkla ilişkiler faaliyetleri dört aşamada geçekleştirilir; araştırma, planlama, uygulama ve değerlendirmedir.

Kamuoyunda yer alan kişisel düşünce/fikir/görüşlerin oluşmasında çok farklı sosyo- lojik ve psikolojik etkiler belirleyici olmaktadır. Bu etkiler; kişisel etmenler, sosyal çevre, kitle iletişim araçları ve referans çerçevesi şeklinde sayılabilir.

İletişimin pek çok türü vardır; yüzyüze iletişim, yazılı iletişim, görsel iletişim, sözlü iletişim, örgütsel iletişim, kültürel iletişim, kitle iletişim araçları vasıtasıyla iletişimdir.

Kitle iletişim araçlarının diğer bir işlevi olan siyasal işlevleri, çok çeşitli olabilir. Bunlar kamuoyu oluşturma, temsil etme, siyasal toplumsallaşma, eleştiri ve denetim işlevleri ola rak gruplandırılabilir.

Halkla ilişkilerin asıl işlevi, durumların/sorunların/olayların yönetimidir. Örgüt yöne- timi ile kamuoyu arasında köprü işlevini yerine getirir.

Lobicilik; sivil toplum kuruluşlarının, örgütlerin, derneklerin, meslek birliklerinin vb. oluşumların siyasal karar alma mekanizmalarını kendi istek, beklenti ve amaçları doğrultusunda etkilemek için giriştikleri içerisinde pek çok taktik barındıran bir uygulamadır.

Lobicilik stratejileri; yasala yollara başvurma stratejisi, koalisyon-işbirliği stratejileri, seçmen etkisi veya baskı stratejileri, enformasyon stratejileri, engellemek ya da karşı olmak stratejileridir.

Lobicilik faaliyetlerinde kullanılan kampanya süreçleri; konuların teşhisi, konuların teşhisi, konuların teşhisi, spesifik aksiyon planlarının ve taktiklerin geliştirilmesi, aksiy1on planının uygulanması, aksiyonların gözden geçirilmesi, yönetimin dikkatinin konu çözümlenene kadar konu üzerinde odaklanmasıdır.

Medya stratejileri geliştirme üzerine yapılan çalışmalar dört aşamadan oluşur. Bunlar; hedef kitlenin seçimi, medya amaçlarının belirlenmesi, uygun medyanın saptanması, medya programlaması ya da zamanlamasıdır. Diğer seçenekler lobicilik ve halkla ilişkilerin ortak noktalarını tanımlamaktadır.

Günümüzde halkla ilişkilere verilen alternatif isimlerden biri “stratejik iletişim yönetimi” olmaktadır.

Stratejik iletişim uygulamalarının ortak amacı bireyleri, grupları, kuruluşları ve hatta tüm toplumu istenilen doğrultuda etkilemektir. Teknik çizimler ise belirli bir tasarımın açıklamalı şemalar olarak resmedilmesidir.

Stratejik yönetime olan ihtiyaç, uluslararası rekabet piyasasında kurum ve işletmelerin benzer ürünler üretip hizmetler sunmalarıdır.

Kamuoyunun oluşması, kamunun bilinmeyen bir konuya ilişkin bilgilendirilmesiyle söz konusu olur. Edinilen bilgiye ilişkin toplumu oluşturan bireylerin fikir ve tutumları ise “kamuoyu tepkisi” olmaktadır.

Birey ya da grubun bilgi, deneyim ve kavrayışını içinde oluşturduğu ölçüt, standart ve kavram kümesi, yani referans çerçevesi onların bu ölçüt ve standart olarak gördükleri kişi, grup, örgüt vb. olmaktadır. Bazen bu kişi evdeki baba, bazen köşe yazarı gibi çeşitli kişi, grup ve örgütler olabilmektedir.

Kitle iletişim araçlarının siyasal işlevleri ile çevreden gelen girdilere cevap vermek suretiyle, mevcut siyasal düzenin korunması için gerekli işlevler kastedilmektedir.

İnternet tabanlı olması nedeniyle ve geniş bir hedef kitleye ulaşabilmesi nedeniyle sosyal medya da televizyon gibi bir kitle iletişim aracıdır.

Lobicilik, çıkar gruplarının ilişkisel ağlarla siyasi iktidarın halkla ilişkiler yoluyla ikna çabasıdır. Bu bağlamda yönetimin kamuoyuyla değil, kamuoyunun yönetime giden köprüsü olmaktadır.

Protestolar hem doğrudan eylem olarak bir baskı stratejisi, hem de engelleme ve karşı olma stratejilerinde kullanılan bir taktiktir.

Lobicilik, kamuoyu oluşturma veya siyasal yönetimi etkileme çabasıdır, medyayı değil.