LOBİCİLİK VE HALKLA İLİŞKİLER - Deneme Sınavı - 5

Uluslararası lobicilik: Devletlerin taraf olduğu lobicilik türüdür. Ülkelerin gelişmişlik, refah ve kalkınma düzeylerine göre farklılık gösteren dış politika sahnesinde sergiledikleri güç, uluslararası lobiciliğin alanına girmekte ve etkisini belirlemektedir

Millî ve manevi bağları güçlü olan aynı etkin kökene sahip olanların gerçekleştirdikleri lobicilik yöntemidir. Etnik lobicilik diğer lobicilik yöntemlerine göre daha çatışmacı bir özellik gösterir

• Baskı grubu başkanının hazırladığı program, grubun ihtiyaçları, amaçları vb. gibi
konuları içeren bir bildiri,
• Programda yer alan spesifik hedefler,
• Organizasyonun, grubun yapısı,
• Yasama işlerini yürütenlerin görev tanımlamaları,
• Kongre’nin federal ve ulusal bölümlerinin analizi,
• Seçmenlerin kendi seçim bölgelerini temsil eden kongre üyelerini tanıtıcı ve nasıl
kontakt kurulacağına yönelik metotlar,

• Etkili bir şekilde Kongre üyelerine mektup yazma yolları,
• Kilit konumdaki Meclis ve Senato komitelerinin adları,
• Yasa tasarılarının yasaya dönüşme şekilleri,
• Lobicilikte ilgili anahtar kelimelerin bulunduğu mini sözlük,
• Haber mektubu örneği,
• Alarm mektubu örneği,
• Kongre kayıtlar Klavuz içerisinde yer alması gerekenlerdendir.

Seçimle iş başına gelen karar alıcıların özellikle seçim bölgesindeki kişiler tarafından etkilenmesi bir başka deyişle seçmen kitlesinin özellikle çeşitli yollarla karar alma süreçlerine dahil olması halka dayalı lobicilik yöntemini tanımlar. Bu süreçte kullanılan teknikler yoğun olarak basın ve halkla ilişkiler çalışmalarıdır. Halkın dikkati çekmek için halkla ilişkiler kampanyalarına ihtiyaç duyulur.

Başkanlık sistemi ile yönetilen ABD gibi ülkelerde çok büyük yetkilere sahip olan başkanın ülke içinde ve dışında çok yönlü bir baskı mekanizması altında olduğu bilinen bir gerçektir. Fakat aynı zamanda başkan, kongreye karşı sahip olduğu ikna gücü oranında bir baskı mekanizması konumundadır. Buradaki ikna gücünden kasıt liderlik yeteneği ve becerisinin yanında politika gündemini oluşturan ya da oluşturması muhtemel iç ve dış sorunlara karşı ilgisi, bu sorunlara karşı geliştirdiği programın yanısıra kongredeki çoğunluğun partisi ile aynı partiden olmasıdır. Lobi faaliyetlerini doğrudan başkanın kendisi yürüttüğü gibi personeli aracılığıyla da gerçekleştirebilir. Buradaki amaç çok geniş veto ve atama yetkisi olan başkanın bu yetkilerini kullanarak kongreyi ikna etmesidir.

KOLEKTİF LOBİCİLİK YÖNTEMİ
Lobicilik yöntemleri içinde lobicilerin kendisini hedef alan kolektif lobicilik “lobicinin lobiciye lobi yapması” şeklinde anılır. Özellikle ortak ilgi ve çıkarlar söz konusu olduğunda son derece önemli hâle gelen bilgi, strateji ve taktiklerin paylaşımı ya da ortaklaşa hâle getirilmesi şeklinde özetlenebilir. Adım adım gerçekleştirilen kolektif lobicilik yönteminde birinci adımda lobiciler bireysel hareket eder.

Yüksek Düzeyde Lobicilik
İç çevrelerinde güçlü yöneticilerin, iş adamlarının üst düzey askeri ya da siyasi karar alıcılarla daha genel bir ifade ile iş ve siyaset seçkinlerinin yakınlaşması olarak bilinen lobicilik yöntemidir.

Wagner Tipi Lobicilik ; Lobicilerin, seçildikleri bölgenin sorunlarına karşı daha duyarlı olan parlamento ya da meclis üyelerine yönelik kullandıkları yöntemdir. Parlamenterler, kendi seçmen kitlesini ilgilendiren kararların yine kendi seçmen kitlesinin lehine olması yönünde çaba gösterirler.

Etnik Lobicilik
Millî ve manevi bağları güçlü olan aynı etkin kökene sahip olanların gerçekleştirdikleri
lobicilik yöntemidir. Etnik lobicilik diğer lobicilik yöntemlerine göre daha çatışmacı bir
özellik gösterir. Karar alıcıların üzerinde uyguladıkları baskının ötesinde millî ve manevi
duygular üzerinden kendi üyelerine de baskı uygularlar.

Uluslararası Lobicilik
Devletlerin taraf olduğu lobicilik türüdür. Ülkelerin gelişmişlik, refah ve kalkınma düzeylerine göre farklılık gösteren dış politika sahnesinde sergiledikleri güç, uluslararası lobiciliğin alanına girmekte ve etkisini belirlemektedir. Ülkelerin sahip oldukları kaynaklar uluslararası siyaset düzeninde etkililiklerini belirler. Hükûmetlerin yanısıra WB (World Bank-Dünya Bankası), NATO (North Atlantic Treaty Organization-Kuzey Atlantik Antlaşması Örgütü), IMF (International Monetary Fund- Uluslararası Para Fonu) UN (United Nations-Birleşmiş Milletler, BM), ITO (International Trade Organisation-Ulaslararası Ticaret Örgütü) gibi örgütlerde de uluslararası lobicilik yöntemi uygulanmaktadır.

Sessiz lobicilik, istenen sonuca basından ve kamuoyundan uzak bir şekilde ulaşılmasıdır. Buna karşın sesli lobicilik ise basının, kamuoyunun, geniş halk kitlelerinin baskısından sonuna kadar yararlanmayı hedefler. Sessiz lobicilik zaman, emek, araç ve bütçe açısından çok daha avantajlı bir yöntemdir. Ancak sesli lobiciliğin etki alanı ve gücü sessiz lobicilik yönteminden daha yüksektir. Sessiz lobiciliğin yetersiz kaldığı ya da sonuca götüremediği durumlarda kamuoyunun gücünden sonuna kadar yararlanan sesli lobicilik yönteminden yararlanılır.

Lobiciler, yüz yüze iletişim tekniğine başvurarak, kanun koyucular ve bürokratlar ile arada karşılıklı güven oluşturmak istemekte ve yoğun programları olan bu kişilerin hayatlarında kendilerine yer edinmeye çalışmaktadır.

Uzun zaman dilimlerinde karaların şekillenmesinde yardımcı olabilecek, halka dayalı lobicilik yönteminde kullanılan bir teknik olan “mesaj bombardımanı” sözü edilen durumlarda lobi faaliyetlerinde başarı getirebilmektedir.

Sosyal lobicilikte asıl amaç, kendisini siyasi ve ekonomik konularda sıkboğaz etmeyen kişiler arasında kendisini rahat hisseden kanun koyucuların, bürokratların ya da siyasetçilerin daha çok konudan tüm detayları ile bahsetmeleridir. Olaylar üzerine daha detaylı bilgiyi ilk elden edinen lobiciler bu şekilde yasamaya ilişkin çalışmalar yürütürken eldeki veriden yararlanabilmektedir.

Amerika Birleşik Devletleri’nin eski bakanlarından birine göre; “en başarılı lobiciler sizin onları lobici olarak görmediklerinizdir” derken, eski dönem Kongre üyelerinden biri ise, kendisine yakın bir lobiciyi çevresindekilere, “aileden biri” olarak tanıtmaktadır. Bu derece iyi ilişkilerin oluşturulduğu teknik ise dostluk ilişkileri kurma yoluyla gerçekleşmektedir.

Kanun koyucular adaylık  dönemlerinde geçirdikleri seçim kampanyalarında özellikle kendilerini oy potansiyelleri ile destekleyenlerin sözlerine ayrı bir değer vermekte, bazı lobicilere göre “kalplerind  yardımcılarına karşı sempati” duymaktadirlar, Lobicilerce sunulan yardimlar, durum tersine dönüp lobiciler sorun yaşadığında onlara destek olarak geri dönmektedir.

Müsteriler açısından bakıldığında ise, lobiciliğe ihtiyaç duyan kişiler, firmalar ya da lobiler, kendilerini kanun koyucular ya da bürokratlar nezdinde temsil edecek lobi şirketlerini seçerken, söz konusu şirketlerin büyüklüğüne ve başkentteki ününe  göre  tercih yapmaktadı

Vatandaşların bir yasanın Kongre’de çıkmasını istediğinde bun doğrudan değil, lobi şirketleri aracılığıyla gerçekleştirmeleri gerekmektedir. Bu durumda ilgili yasa hakkında gerekli bilgilerin toplanması ve sunulması bu aracı şirketler tarafından gerçekleştirilir. Ayrıca, kanun koyucular zaman zaman herhangi bir konuda bilgi eksikliği yaşaması halinde ilgili lobilere başvurarak buralardan bilgi edinebilir. Bu tip lobicilik tekniği ise, bilgi sunma tekniğidir.

Bazı konular üzerinde “toplulukların oluşturulması” gerekmektedir. Bu da çok sayıda kilit noktada yer alan bürokratın dikkatini doğru zaman ve gerekçeyle üzerinde durulan konulara dikkat çekmek için yapıldığında değer kazanmaktadır. Ek olarak lobiciler, halka dayalı lobicilik  yöntemine başvururken, temsil ettikleri grupların üyelerini de temsil edilen çıkarlar yönünde eyleme dönük harekete geçirmeyi, doğrudan eylemler organize etme yöntemi olarak adlandırılmaktadır.

Lobi şirketlerinin medya ile olumlu ilişkiler içine girmesi sonucu, baskı grubu ya da potansiyel adayların olumlu izlenimler sağlaması, lobilerinin tanınmışlığının artması, pozitif eleştiriler sonucu yasama sürecine olumlu yansıması ve büreokratların ikna edilmesinde ilgi haberlerin medya yer almasını sağlamaktadır.