KURUMSAL İLETİŞİM

Kuruma bir kişilik kazandıran ve onu değerlendirerek ayıran farklı kurum kültürü tipleri mevcuttur.

Kişi kültürüne sahip kurumlarda birey kuruma değil kurum bireye hizmet etmektedir. Kurumun varlığı, bireyin varlığı yanında ikinci planda kaldığı için kurum bireyi bünyesinden ihraç edemez, birey arzu ederse kurumdan kendiliğinden ayrılır. Yönetsel güç, bireyler arasında paylaştırılmış olup uzmanlığa dayanır. Var olan kurumsal yapı, kurum içerisindeki bireylerin ihtiyaçlarını karşılamak ve desteklemek için vardır. Bu kültür, avukatlık büroları, küçük danışmanlık şirketleri ve sivil toplum teşkilatlarında görülebilir (Terzi, 2000: 79). Diğer kültür çeşitleri içinde en az rastlanılan kişi kültürüdür. Bu kültür içindeki bireylerin ihtiyaçlarıyla ilgilenir.

Kurumların her zaman sadece kültürlerden birine bağlı olduğunu             düşünmek yanlıştır. Çünkü kurumlar, kendilerini aynı anda birkaç tanesinin içinde bulabileceği gibi, bağlı olduğu bir kültürün yanı sıra, diğerlerinin birkaç özelliğini taşıyabilmektedir

Bir kurumun uzun dönemde stratejik olarak planlanmış amaçlarına ulaşabilmesi, arzu edilen imaja sahip olabilmesi için kendini ve kurum felsefesini çalışanlarına, müşterilerine, ortaklarına ve halka tanıtmak için kullandığı tüm metotların toplamı kurum kimliği kavramı olarak tarif edebiliriz. Kurumsal kimlik görsel ifadelerin ötesinde görsel olmayan ifadelerin de oluşturduğu bir bütün olarak algılanmaktadır. Kurum kimliğinin işlevi olarak özellikle şu nedenlere ihtiyaç vardır.

Kurumun başına yeni geçen yöneticinin bireysel isteği olması gibi keyfi bir değişiklik kurum kimliğine ihtiyaç nedenleri arasında sayılamaz.

Kurum felsefesi, kurumun değer, tutum ve normlarından, amacından ve tarihinden meydana gelmektedir. Bir kurumda faaliyet gösteren insanların içe ve dışa yönelik tüm davranışlarının sosyal nedenini ve bunların oluşturulmasını kapsamaktadır. Kurum felsefesi, bir kurumun faaliyetlerinde izlediği temel ilkeler, düşünsel modeller, değerler ve ahlaki kuralların toplamıdır (Derin ve Demirel, 2011: 158).

Kurum felsefesi; kuruluşun gelişmesi ve ortaya çıkışı için yönetim tarafından arzulanan ve çabalanan hedef düşüncelerini ve işletme temellerini kapsar. Kurum içinde            var olan               ideolojilere işaret eder. Bu ideolojiler, kurum içinde tüm çalışanların davranışlarına yansır ve neticede kurum imajını    etkiler. Kurum felsefesi aynı zamanda kurumun misyonuna, vizyonuna ve politikalarına temel oluşturmaktadır. Politika, “belirli durumlarda grubun her üyesinin diğer üyelerce önceden öngörülebilen şekilde davranmasını sağlayan karar vericilere yol göstererek bugünün ve geleceğin kararlarına temel oluşturan ortak görüş” şeklinde tanımlanmaktadır. İşletme yönetimi alanında politika, “yöneticilere karar vermelerinde rehberlik eden bir ilke veya ilkeler dizisi” anlamına gelmektedir. Misyon, kurumun insani amaçlarla var olmasının temel nedeninin kısa bir şekilde ifade edilmesidir. Misyon şu üç temel sorunun karşılığını verir: “Kurum ne yapacak? Kimin için yapacak? Niçin yapacak?”. Misyon, “örgütlerin varlık nedenlerini açıklamak veya işletmelerin kendilerini ne tür bir işletme olarak görmek istedikleri” şeklinde tanımlanabilir. Hizmet yönelişli olmak, üretim yönelişli olmak, maliyet yönelişli olmak, kalite yönelişli olmak vs. birer misyon alanıdır. Vizyon, ulaşıldığında değişebilir. Misyon  ise kurumun varlık nedeni değişmediği sürece aynı kalır. Misyon hem  iç hem de dış müşterilere kurumsal kimliği yansıtan önemli bir araçtır. Vizyon idealleri yansıtır ve gelecekte neler olabileceği veya geleceğin nasıl şekilleneceği konusunda somut bir fikir verir. Kurum felsefesi, kurum imajını ve ününü oluşturacak olan kurumsal karakterlerin toplamıdır. Bu karakterler entelektüel ve davranışsal karakterler (sunulan ürünler, inançlar, teoriler, kültürel değerler vb.) olabilir.

Özetle kurumsal kültür, kurumun bireyleri tarafından paylaşılan değerler bütünüdür.

Kültür öğrenilebilir. Kısmen bilinçsizce oluşabilir. Yaygın olarak kabul gören değer ve tutumlardan oluşur. Zaman içerisinde ve yavaşça değişir. Heterojen bir yapıya sahiptir.

Sıralanan ifadeler kurum kültürünün fonksiyonlarıdır.

Güç kültürüne sahip kurumlarda, güç ve denetim merkezde toplanmaktadır.

Kişi kültürüne sahip kurumlarda birey kuruma değil, kurum bireye hizmet etmektedir.

Denge kültürü, kurum kültürü tiplerinden bir tanesi değildir.

Kimlik, herhangi bir nesneyi belirlemeye yarayan ve onu türdeşlerinden ayıran özellikler bütünüdür. Kimliği olmayan firma da müşteri gözünde yok demektir.

Kurum kiliği bir kuruma ait üç noktayı yansıtır. Bunlar; kim olduğu, ne yaptığı ve nasıl yaptığıdır.

Muhasebe dökümleri, kurum içinde kullanılan kurumsal kimlik bileşenlerine örnek gösterilebilir.

İflas hariç diğer tüm seçenekler kurum kimliği stratejisi geliştirme nedeni olabilir.

Kurumsal kültür, kurumun bireyleri tarafından paylaşılan bir değerler bütünüdür.

Kurum kültürünün özelliklerini başka bir bakış
açısıylada beş başlık altında toplanmaktadır. 
• Kültür öğrenilebilir.
• Kültür kısmen bilinçsizce oluşur.
• Kültür bir kurumun hem girdisi hem de
çıktısıdır.
• Kültür yaygın olarak kabul gören değer ve
tutumlardan oluşur.
• Kurum kültürü heterojendir.

Kurum kültürünün genel olarak fonksiyonları
aşağıdaki gibi sıralayabiliriz :
-Kültürün bir kurumu diğer bir kurumdan
ayıran sınırlayıcı bir rolü vardır.
-Kültür, kurum üyeleri için bir kimlik oluşturur. Yani bireyler kendilerini çalıştıkları
kurum ile bütünleştirirler ve bu da onlara
ayrıcalıklı bir benlik sağlar.
-Çalışan bireyler kuruma daha fazla bağlanarak
kurumun yararına özveride bulunabilirler.
-Kurum üyeleri arasında dayanışmayı artırabilir.
-Kurum üyeleri için bir kontrol mekanizmasıdır.

Güç Kültürü
Bu tür kurumlarda güç ve denetim merkezde
toplandığı için iletişim yapısı da merkezi bir özellik
gösterir. Kararlar, katılımcı bir yönetim anlayışıyla
değil, tepe yönetimindeki kişiler tarafından alınır.
Kurumsal yapı oldukça basittir.
Üst düzey yöneticinin güvenini kazanmış kişiler, karar

ve uygulamalarında oldukça serbest
davranırlar. Bu nedenle kural ve prosedürler bu
tür kurumlarda en aza indirgenmiştir. Bürokratik
uygulamalara pek rastlanmaz. Bu özelliklerinden
dolayı kurumlar hızlı karar alarak olası bir tehlike
karşısında çabuk tepki verebilirler 
Bu kültürde otorite sahibi olan insanlar baskındır,

diğer çalışanlar güç ve otorite sahibi olanların
beklentilerini yerine getirmek üzere hizmet ederler.
Otoriteye karşı çıkma durumuna pek rastlanmaz
ya da sayıca çok azdır. Liderlerin güçlü olmaları kadar

bilgi ve tecrübe sahibi olmaları da gerekir. Astlar çalışmaya

istekli ve üstlerine de itaatkâr olmak
durumundadır.

Rol Kültürü
Uzmanlaşmanın gerektirdiği iş bölümü, rol
kültürünün ortaya çıkmasına yol açmıştır. Rol kültürü, mantık ve rasyonellikle çalışan bürokratik
kurumun bir diğer adıdır. Rol kültürleri, değişime
tepki vermede yavaştır; fakat bireylere güvenlik
duygusu ve her şeyi önceden bilme imkânı verir

Görev Kültürü
Görev kültürü, çabuk adapte olunabilen, işin
bitirilmesi üzerinde duran ve tüm bireyleri kurumsal hedefleri doğrultusunda bütünleştiren bir kültürdür. Bu kültür, daha çok bir işin ya da projenin
tanımlanmasıyla ilgilenmektedir. Görev kültüründe, bireysel çaba veya ödül değil takım çalışması en
önemli unsurdur.
Katılanların kendilerini disiplinize ettiği merkezi olmayan çalışma yolları esastır. İş görenler bu
kültürde işleri üzerinde yüksek derecede bir kontrole sahiptir. Bu kültürde esnek ve duyarlı çevreye
uygunluk esastır ve kontrol zordur. Esas kontrol insan, kaynak ve proje tahsisi anlamında tepe yöneticilerinin elinde bulunur. Başarının ölçütü, işin en
iyi şekilde yapılmasıdır. Bu nedenle işin gerçekleştirilmesinde kullanılacak kaynaklar, işin uzmanı olan
kişilere bırakılır ve onlardan da işi yüksek kalitede
gerçekleştirmeleri beklenir.

Kurumsal kimlik, bir kurumun, bir markanın adını, görsel tasarımını, iç ve dış
dizaynını, kurumsal davranışını ve vizyonunu göstermektedir. Bir başka deyişle
kurumsal kimlik, insanların önünde kurumun kendisini ifade etmesidir.