KURUMSAL İLETİŞİM

Çeşitli kaynaklar stratejik plan yönetim sürecini farklı sayılarda adımlarla açıklasa da, genel anlamda hepsinin planlama, uygulama ve değerlendirme
olmak üzere üç ana bölümü içerdiği söylenebilir. Bu üç ana etabı yedi
adımda inceleyen stratejik yönetim sürecinin adımları sırasıyla, (1) mevcut işi ve misyonu tanımlama, (2) kurumun iç çevresindeki güçlü ve zayıf yanları ile dış çevresindeki fırsatları ve tehditleri değerlendirme, (3) yeni bir misyon belirleme, (4) misyonu stratejik hedeflere aktarma, (5) strateji ve eylem rotasını belirleme, (6) uygulama ve (7) değerlendirme şeklinde sıralanır.

Kurum içerisinde plana karşı duyulan isteksizliğin farklı nedenleri olabilir:
• Stratejik plan yapılması konusunda bilgi ve deneyim eksikliği
• Başarıyı ödüllendirme yaklaşımındaki yanlışlar
• Plana olan güvensizlik
• Planın zaman kaybı olarak görülmesi
• Planın yüksek maliyet getirecek olması
• Planın yürütülmesi için ilave iş yükü gerekiyor olması
• Başarılı bir firmanın yeni bir plana gerek duymadığına inanması
• Başarısızlık korkusu
• Deneyimli yöneticilerin kendine aşırı güveni ve böylece plana gerek duymaması
• Önceki kötü deneyimler
• Bazı çalışanların yeni planla birlikte eski sitemdeki statü, ayrıcalık ve saygınlıklarını yitirme korkusu
• Belirsizlikten korkma
• Çalışanların farklı fikirlere sahip olması sebebiyle planın herkes tarafından benimsenmemesi
• Çalışanların yönetime güvensizliği

Uzayan servis süresi ve baskın ürün belirsizliği zayıf yanlardır. Büyüyen kahve tüketimi fırsatlarıdır. Ürün çeşitliliği güçlü yanlarından biri ve küresel ekonomik kriz de tehditlere örnektir.

Kurum içi basılı iletişim araçlarından olan dosyanın faydaları esnek olması ve plan güncellemelerini içermesidir.

Organizasyonun kararlarının paylaşıldığı, birey ve grupların belirlenip karar alma sürecine dahil edildiği evreye kamu evresi denir.

Doğrusal Strateji: Organizasyonel hedeflere ulaşmak için uzlaşılan karar, eylem, ya da planları içerir ve yöneticilerin rasyonel davrandığını varsayan durağan bir modeldir.

Uyarlanabilir Strateji: Dış çevredeki etkinlikler, eğilimler, rakipler, fırsatlar ve tehditlere karşı organizasyonun nasıl uyum sağlayabileceğini ön görmeye çalışan ve daha dinamik bir stratejidir.

Yorumlayıcı Strateji: Organizasyonu, paydaşlarının kendi istekleri ile yaptığı iş birliği anlaşmalarının bir bütünü olarak görür. Bu yaklaşıma göre organizasyonun mevcudiyeti karşılıklı olarak faydalı bir iş birliğine yeterli sayıda bireyi çekme becerisine bağlıdır. Burada çok farklı paydaşların kendi istekleri ile organizasyonla bir iş birliği içerisinde olması söz konudur.

Stratejik yönetim, kurumun orta ve uzun vadeli amaçlarına ulaşmak için çeşitli analizler sonrasında ortaya çıkan en uygun alternatifi seçerek bir yol haritası belirlemesi, bunu bir plan dâhilinde uygulamaya koyması ve yönetmesi sürecidir. 1960’larda ağırlıklı olarak özel sektör tarafından uygulanan stratejik yönetim, 1980’lere gelindiğinde kâr amacı gütmeyen kuruluşlar tarafından da kullanılmaya başlanmıştır.

Makro Düzey Strateji: Bu düzeydeki strateji kurumun kendisini karmaşık ve dinamik sosyal çevreye ve siyasi yapıya nasıl uydurduğu ile ilgilidir. Bu strateji düzeyinde cevaplanacak temel sorular “organizasyonun toplumdaki rolü nedir, organizasyon topluma hangi prensipleri ve değerleri sunuyor, geniş kapsamda ne tür zorlamalar söz konusu ve bunlar mevcut işe ve kaynak tahsisine nasıl etki ediyor” olarak sıralanabilir. Bu nedenle makro düzey strateji daha çok finansal olmayan hedeflerin başarılması ile ilgilidir denebilir. Organizasyonun imajının geliştirilmesi, sosyal sorumlulukların yerine getirilmesi gibi konuların öne çıktığı bu düzeyde “Organizasyon paydaşları tarafından nasıl görünüyor?”, “Paydaşların beklentileri nelerdir?” soruları önem kazanır.

urumsal düzeydeki stratejiler, organizasyonun şirket birleşmeleri ve stratejik ortaklıklar gibi büyüme ve gelişmeyle ilgili işlerin tanımlanması, taktiklerin belirlenmesi ve kaynakların etkin şekilde yönetilmesini kapsar. Kurumsal düzey kararlar organizasyonun en üst kademesine yönetim kurulu düzeyinde alınır ancak karar için girdiler diğer yöneticilerden temin edilir. Bu düzey stratejiler finans odaklıdır ve hissedarları temel paydaş olarak kabul eder. Holding düzeyindeki organizasyonlar yol haritalarını belirlemede “kurumsal düzey” stratejilerden yararlanırlar.

Şirket/İşletme Birimi Strateji:Bu strateji düzeyi organizasyonun seçilmiş pazar, ürün veya endüstriyel segmentteki rekabet yaklaşımını ortaya koyar. Genellikle pazarlama odaklı olan işletme birimi stratejisi, işle ilgili değişen durumların analizini, üretkenliği ve kaynakların sürdürülebilir rekabetçi avantaj yaratacak şekilde düzenlenmesini içerir. Şirket/işletme birimi strateji düzeyinin temel sorumluluğu, kurumsal düzey kararları iş birimi düzeyine taşımak durumunda olan genel müdürlerdedir. Bu düzeydeki stratejilerde paydaş olarak müşteriler, tedarikçiler, distribütörler, düzenleyiciler ve çalışanlar odak noktadadır.

Fonksiyonel/işlevsel strateji daha üst düzeydeki stratejiler doğrultusunda işlevsel olarak oluşturulacak stratejilerin uygulamaları ve işleyişleriyle ilişkilidir. Diğer bir ifade ile fonksiyonel/işlevsel strateji verili şartlar altında her bir özel alanda neler yapılması gerektiği konusuyla ilgilenir. Her bir fonksiyonel alanın kendi özel paydaşları vardır. Örneğin pazarlama bölümü müşterilerle, insan kaynakları bölümü çalışanlar, sendikalar ve karar vericilerle, kurumsal iletişim bölümü de toplum, çalışanlar, medya ve hükümetle olan ilişkilere odaklanır.

Operasyonel düzey, stratejilerin eyleme dönüştürüldüğü düzeydir. Operasyonel stratejiler operasyonel birimlerin maliyet-etkin bir şekilde yönetilmesini sağlarlar. Fonksiyonel ve operasyonel düzeyde asıl önemsenmesi gereken nokta, organizasyonun sahip olduğu ayırt edici yetkinliklerinden ve olası sinerjilerinden yararlanarak kaynakların üretkenliğini maksimize etmektir.

Stratejik planlama yapısı, kapsamı, vadesi ve süreci açısından diğer planlardan daha farklı özellikler taşır. Stratejik planlamanın en önemli özelliği onun uzun vadeyi kapsayan bir plan olmasıdır. Her uzun vadeli plan stratejik plan olmasa da her stratejik plan uzun vadeli olmak durumundadır. Stratejik planlama örgütün genel amaçlarını ve hedeflerini içeren bir yol haritası olduğu için diğer tüm planlama faaliyetlerinin sınırları belirleyen bir rehber niteliğindedir, diğer bir deyişle diğer planların anayasasıdır. Bu nedenle diğer tüm planlar stratejik planla çelişmeyecek şekilde hazırlanmalıdır. Stratejik plan daha kapsamlı bir yapıdadır ve daha çok sayıda veriyi içerir.

Kurumla ilgili her türlü iletişim faaliyetini yöneten kurumsal iletişim, iç ve dış hedef kitlelerle kurum arasında uzun vadeli ve sağlıklı bir uyum, anlayış ve işbirliğini sağlayarak kurum itibarına katkı sağlamayı amaçlar.

Startejik Yönetim Düzeyleri: Strateji Örgütsel olarak beş farklı düzeyde strateji yönetiminden bahsetmek mümkündür. Bunlar aşağıda yer aldığı gibi makro düzey, kurumsal düzey, şirket/ işletme birimi düzeyi, fonksiyonel düzey ve operasyonel düzey stratejiler olarak sıralanabilr.

Makro Düzey Strateji: Makro düzey strateji daha çok finansal olmayan hedeflerin başarılması ile ilgilidir denebilir. Organizasyonun imajının geliştirilmesi, sosyal sorumlulukların yerine getirilmesi gibi konuların öne çıktığı bu düzeyde “Organizasyon paydaşları tarafından nasıl görünüyor?”, “Paydaşların beklentileri nelerdir?” soruları önem kazanır.

Misyon: Organizasyonun var oluş sebebini açıklar. • Örnek: Tüketicilerinin susuzluğunu gideren, müşterileri ile iş ortaklığı yapan, hissedarları için üstün değer yaratan ve topluma güven veren, sürdürülebilir ve kârlı bir şirket olmak (Coca-Cola).

Vizyon: Organizasyonun gelecekte olmak istediği yeri açıklar. • Örnek: Sektörüne liderlik eden, çalışanlarına ilham veren ve mükemmellik ile katma değer yaratan örnek bir içecek şirketi olmak (Coca-Cola).