KÜRESELLEŞME VE KÜLTÜRLERARASI İLETİŞİM

Kodlama: Bilginin, düşüncenin, duygunun iletime uygun, hazır bir mesaj biçimine dönüştürülmesidir.

Kod açma: Mesajın yorumlanarak anlamlı bir biçime sokulması süreci olarak kavranabilir.

• İçsel iletişim, • Kişiler arası iletişim, • Grup/takım iletişimi, • Kamu iletişim, • Örgütsel iletişim, • Kitlesel iletişim, • Kültürlerarası iletişim. Yapılan araştırmalara göre toplumların kullandığı iletişim türleri içerisinde çoktan aza doğru şöyle bir piramit oluşturulmuştur

• İçsel iletişim, • Kişiler arası iletişim, • Grup/takım iletişimi, • Kamu iletişim, • Örgütsel iletişim, • Kitlesel iletişim, • Kültürlerarası iletişim. Yapılan araştırmalara göre toplumların kullandığı iletişim türleri içerisinde çoktan aza doğru şöyle bir piramit oluşturulmuştur

Edward Said’in “kendimizi evimizde hissettiğimiz yer” olarak nitelendirdiği kültür, sade ve anlaşılır görünmesine rağmen sosyal bilimler açısından çok farklı şekillerde ele alınmış; her disiplin ve disiplin uzmanı bu kavramı değişik betimlemelerle tanımlamıştır.

Ancak kültürlerarası iletişim terimi ilk kez E.T. Hall tarafından yukarıda anılan yapıtta kullanılmıştır.

Her kültürde yanlış ya da doğru davranışlarıyla ilgili düşünceler, dolayısıyla da belirli kurallara göre düzenlenen ve norm adı verilen davranış modelleri vardır. Normlar, bir kültürün üyelerinin nasıl davranması gerektiğini belirleyen kurallardır

Dünya üzerinde insanların birçoğu kendi kültürünü dünyanın merkezine koyar ve onu her şey için ölçüt olarak görür. Bu görüş ilk kez sosyal bilimlerde 1906 yılında W.G. Sumner tarafından etnomerkezcilik olarak adlandırılmıştır.

Bütünleşme: Çatışan tarafların her ikisinin de çıkarları korunur.

Çatışma yönetimi için geliştirilen tarzlar içinde en çok tercih edileni uzlaşmacı bir şekilde yaklaşarak tarafların belirli oranlarda ödün verdikleri ve her iki taraf için uygun bir yolun bulunduğu çatışma yönetimidir.

Başka kültürleri ve kendi kültürünü anlamak ve anlatmak, kültürlere farklı pencereden bakmak kültürlerarası iletişim yeterliğinin özelliğidir. Kendi kültürünü başka kültürden üstün görmek kültürlerarası iletişim yeterliğinin özelliği değildir.

Sembol, iletişimi bir süreç olarak oluşturan ögelerinden biri değildir. Sembol kaynağın ürettiği sözel, görsel ve görsel işitsel olarak mesajı oluşturur.

Kaynak, iletişim sürecini başlatan, mesajlarını alıcıya gönderen kişi ya da kişiler ya da örgütlere denir.

İletişim sürecini bozan unsurlara gürültü ögesi denir.

Çokluk ifadesi sık kullanılan iletişim türünü anlatır ve en çok içsel iletişimi kullanırız. İnsan en çok kendisi ile konuşur. Çoktan aza doğru olan sıraalamada kitlesel iletişimin yeri şaşırtıcı görünse de göreli olarak doğru kabul edilir. Kitlesel iletişim her ne kadar günlük yaşantının ayrılmaz parçası olarak görülse de hala radyo dinlemeyen, televizyon izlemeyen, internet kullanmasını bilmeyen, gazete okumayan insanların sayısı çoktur. Böylelikle en çok kullanıp uygulanılan iletişim türü sıralaması şu şekildedir: II.İçsel iletişim-III. Kamu iletişimi, I.Örgütsel iletişim, IV. Kitlesel iletişim

Kültürlerarası iletişimde, belirli toplumsal statülere sahip bireylerin rollerini bilmek gerekir. Bireyin grup içindeki yerine bağlı olarak, bireyden beklenen davranış kalıpları sosyal bilimlerde rol olarak tanımlanır.

Stereotipler düşünce kanaat olarak anlaşılırken, ön yargılar ise olumsuz tutumlar olarak anlaşılmaktadır.

Çatışma yönetiminin bütünleşme tarzında çatışan tarafların her ikisinin de çıkarları korunur.

Duyusal yeterlilik yabancılara yerlilerin duygusal ve estetik deneyimlerine ortak olma imkanı tanır. Başka bir kültürde farklı sevinme duygularını anlamak duyusal yeterliği gerektirir.

Genelleştirme yapmak iletişimde tembelliğe kaçmak olarak değerlendirilir ve başarılı iletişim çaba gerektirir. Genelleştirme yapmak başarılı iletişimin yollarından biri değildir.