KÜRESELLEŞME VE KÜLTÜRLERARASI İLETİŞİM - Deneme Sınavı - 6

Her kültürde yanlış ya da doğru davranışlarla ilgili düşünceler, dolayısıyla da belirli kurallara göre düzenlenen ve norm adı verilen davranış modelleri vardır. Normlar, bir kültürün üyelerinin nasıl davranması gerektiğini belirleyen kurallardır. Dolayısıyla doğru yanıt A seçeneğidir.

Belirsizlikten kaçınma oranı düşük olan toplumlarda fertlerin bilinmeyen, tanınmayan durumlarda esnek davranabildikleri, sürprizlere daha açık olabildikleri ve davranış kurallarının çok katı olmadığı görülebilir. Soruda verilen örnek belirsizlikten kaçınma faktörü ile ilişkilidir. Dolayısıyla doğru yanıt D seçeneğidir.

Çatışma yönetimi için belirli tarzlar geliştirilmiştir. Bütünleşme tarzında çatışan tarafların her ikisinin de çıkarları korunur. Uzlaşmada, çatışan taraflar belli oranlarda ödün vererek orta yolda buluşur. Ödün vermede, çatışan taraflardan biri diğeri lehine çıkarlarından vazgeçer. Hükmetmede, çatışan taraflar kendi çıkarlarından vazgeçmez, ancak süreç bir tarafın kaybı ve diğer tarafın kazanmasıyla sonuçlanır. Kaçınmada ise çatışma yok sayılır. Buna göre, tarafların çatışmayı çözmeye çalışmak yerine görmezden gelmeleri kaçınma tarzına karşılık gelir. Dolayısıyla doğru yanıt E seçeneğidir.

Bilişsel olarak yeterli bir kişi ev sahibi dili ve kültürü iyi tanımalı; ayrıca tarihi, kurumları, hukuk ve mevzuatı, inançları, normlar ve sosyal davranış kuralları ile bireyler arası ilişkiler hakkında bilgili olmalıdır. Buna göre soruda verilen durum bilişsel yeterlik unsuruyla açıklanabilir. Dolayısıyla doğru yanıt A seçeneğidir.

Kaynak: İletişim sürecini başlatan, mesajlarını alıcıya gönderen kişi ya da kişiler ya
da örgütlerdir.

Mesaj: Bir şeyi iletmeyi isteyen kaynağın ürettiği sözel, görsel ve görsel işitsel sembollerdir.

Kodlama: Bilginin, düşüncenin, duygunun iletime uygun, hazır bir mesaj biçimine dönüştürülmesidir.

Kişinin iş yaşamı olduğu varsayıldığında, iş yaşamındaki iletişimi örgütsel iletişimi oluşturur. Buradaki iletişimin yoğunluğu, bireyin iş yaşamındaki konumu, örgüt içerisindeki gereksinimi olan iletişimin tipi ve türü belirler.

Edward Said’in “kendimizi evimizde hissettiğimiz yer” olarak nitelendirdiği kültür, sade ve anlaşılır görünmesine rağmen sosyal bilimler açısından çok farklı şekillerde ele alınmış;
her disiplin ve disiplin uzmanı bu kavramı değişik betimlemelerle tanımlamıştır.

“kitle kültürü, seçkin kültürün altında, halk kültürünün üstünde, yaşam alışkanlıklarının yeniden üretimine dayalı bir kültürel yapıdır.

Yüksek kültür tüketicileri, yüksek eğitimli kişilerdir; bu yüzden iletilebilme
araçları, yapıtın kendisidir. Ürün (yapıt) çok pahalı ve değerlidir. Mülkiyeti sahipten
sahibe geçebilir. Bilinen ve ünlü bir yaratıcısı vardır. Yaratıcı yetenekli ve
beceriklidir.

Halk kültürünün biçimi basittir. Her türlü duyu ya da gelenek aracılığı ile
doğrudan aktarılabilen ya da iletilebilen bir yapıdadır, anonimdir. Pazar için
üretilmez, herkes için parasızdır. Kişiden çok, kullanımı açısından grup mülkiyetindedir.
Bireysel olarak (dans dışında) sunulur. İçinden çıktığı grubun değer
yargılarını içerir ve iletir. Bu kültürel ürünlerini üreten ve tüketen arasında toplumsal
statü farkı yoktur. Tüketicileri yüksek eğitimli olan kültür, yüksek kültürdür.

Kartarı, kültürlerarası iletişim sürecine etki eden faktörleri; “normlar, roller, etnomerkezcilik, belirsizlik ve kaygı, kalıp düşünceler ve ön yargılar” şeklinde sınıflandırmaktadır.

Bugün kitle iletişim araçları kapitalist sistem için ekonomik, siyasal ve kültürel açıdan son derece önemli bir yere sahiptir. Çünkü bu araçlar, endüstriyel düzeyde örgütlenerek hem birer ekonomik kâr ve çıkar amaçlı olarak hem de diğer endüstrilerden farklı olarak bilinç yönetimi ve ideolojik yönlendirme amacıyla kullanılmaktadır. Medya ve kültür endüstrileri kapitalist sistemin ayrılmaz bir parçasıdır ve ancak kapitalist gelişim dinamikleri içerisinde açıklanıp anlamlandırılabilir.

Örneklerin temsil edilebilmesi için bir şeyden inşa edilebilmesi gerekmektedir. Aynen türlerde olduğu gibi bu unsurlar kullanıldıkça tanıdık hâle gelirler. İlk bakışta bu unsurlar fiziksel görünüşe aittir; saç, giysiler, ayırt edici niteliklerdir. Bazıları temsil etmenin bu kadar olduğunu düşünerek anlam ve değer iletileri konusunu tamamen atlar. Örnekler: Yaş, ırk, meslek ve cinsiyet ile ortaya çıkar.

Gösterge bilimi göstergeleri inceleyen bilimdir. Gösterge bilimin orijinal karşılığı olan “semiotics” Yunanca kökenlidir, göstergelerin, başka ifadeyle gerçek dünyadaki işaretlerin yorumu anlamına gelir. İngilizce’de sadece soğuk, beyaz yumuşak madde için sadece bir tek sözcük var iken Eskimolar aynı şey için otuz iki farklı anlam birimi kullanırlar. Dolayısıyla, ilk bakışta kar ortak bir fikre işaret ediyor gibi görünse de aslında farklı insanlar için farklı anlamlar taşır. Bu nedenle, gösterge bilime göre, anlamlar asla doğal ve evrensel gerçekler değillerdir. Dilsel olarak yapılandırılmışlardır.

Dil biliminin kurucusu Saussure’e göre gösterge bilimi, göstergelerin toplum içindeki yaşamını inceleyecek bir bilimdir. Dili inceleyen dil bilim, Saussure için gösterge bilimin sadece bir dalıdır.

Medyanın kendi ulus devlet ideolojisine riayet ettiği, bunun bir parçası olduğu yönündeki görüş, Çin gibi medyanın devlet tekelinde olduğu ülkelerde hâlâ geçerliliğini sürdürmektedir. Bu kutsal ideoloji anlayışının, medya mülkiyet ve de- netim gücüne ilişkin ekonomi politik yaklaşımla birçok noktası olduğu aşikârdır.

İngiliz Kültürel Çalışmaları medyayı toplumda hakim ideolojiyi ve değerleri yeniden üreten bir kurum olarak görür. Bu yaklaşım medya metinlerinin ideolojik analizinin gerçekleşmesini sağlamıştır. Bu nedenle ideoloji İngiliz Kültürel Çalışmaların- da merkezî bir konuma sahip olmuştur. Hall, Gramsci’nin hegemonya kavramına dayanarak ideolojik mücadele süreçlerini eklemlenme olarak açıklar.

Medya deyince, bir topluma; mesaj ve bilgilerin saklanması, uzaktan iletilmesi ve kültürel siyasi pratiklerin güncelleştirilmesi yönündeki üç temel işlevi tamamen ya da kısmen yerine getirme olanağını sağlayan bütün iletişim sistemleri kastedilmektedir.