KÜRESEL PAZARLAMA - Deneme Sınavı - 2

Korumacılık gerekçeleri aşağıdaki gibi sıralanabilir (Ghauri ve Cateora, 2010: 39):
• Bebek diğer bir ifade ile yeni kurulan sanayilerin korunması
• İç pazarın korunması
• Paranın yurt içinde kalması
• Sermaye birikiminin teşvik edilmesi
• Yaşam standartları ve reel ücretlerin sürdürülmesi
• Doğal kaynakların korunması
• Düşük ücret düzeyine sahip bir ülkenin sanayileşmesinin sağlanması
• İstihdam düzeyinin sürdürülmesi ve işsizliğin azaltılması
• Millî savunma
• İşletme büyüklüklerinin arttırılması
• Missilleme ve pazarlık gücünün arttırılması

Korumacılık için en temel araç tariflerdir. Tarifeler, ithalat üzerine konan doğrudan vergilerdir. Gümrük tarifeleri üçe ayrılır (Şekil 2.4):

• Spesifik Tarifeler: Belirli ürünleri ağırlığına veya miktarına bağlı olarak
hesaplanır.
• Ad Valorem Tarifeler: Malın değerinin belirli bir yüzdesi olarak hesaplanır.
• Ayırımcı Tarifeler: Malın çıkış ülkesi temel alınarak hesaplanır. Daha çok
siyasi ve ticari problemlerin olduğu ülkeler için kullanılır.

Dünya ekonomisindeki belirleyici gücüne rağmen, Çin Dünya Ticaret Örgütüne ancak 11 Aralık 2001’de üye olmuştur.

Küresel ticaretin artışını teşvik eden faktörler aşağıdaki gibi sıralanabilir:
• Fazla üretim kapasitesi yüzünden işletmelerin ellerindeki stokları dış pazarlarda eritme gayretleri
• Gümrük tarifelerinde düşüşler ve azalan hükûmet müdahaleleri ve düzenlemeler sayesinde ticaret ve yatırımlarda liberalleşme hareketleri

• SSCB gibi büyük planlı ekonomilerden pazar ekonomilerine geçiş sayesinde artan liberalleşme hareketleri
• Tedarik faaliyetlerinin küresel ölçekte sürdürülme isteği

Pazar Ekonomileri (Kapitalist ekonomiler): Kapitalist ekonomilerde ekonominin temel gücü tüketicilerdir. Pazarda neyin ne kadar üretileceği tüketicinin talebiyle şekillenir. Hükûmetlerin görevi rekabeti teşvik ederken tüketiciyi korumadır. Bunun dışında müdahalede bulunmazlar. Özel sektör ekonominin temel gücüdür. ABD ve pek çok Batı ülkesi kapitalist ülkeler arasında yer alır.

Karma Ekonomiler: Karma ekonomilerde ekonomik sistemde hem devlet hem de özel sektör aktör olarak görev yapar. Özellikle savunma sanayi gibi alanlarda devlet ekonomik sistem içinde yer alır.

Yönetilen Ekonomiler (Sosyalist Ekonomiler): Bu tür ekonomilerde merkezden planlama sayesinde devletin rolü büyüktür. Hangi ürünlerin, nasıl yapılacağına, nasıl dağıtılacağına devlet karar verir. Ürün farklılaştırma, reklam, tutundurma gibi kavramlar yoktur. Devletin yarattığı arz çerçevesinde tüketiciler bulabildiklerini satın alma şansına sahiptirler. Buradaki temel vurgu, devletin üretimde söz sahibi olup tüketime karışmamasıdır. Arz ve talep dengesi yeterince kurulamadığından zaman zaman belirli malların kıtlığı ya da fazlalığı yaşanabilir. Bu tür ekonomiler giderek azalmaktadır.

Yeni Sanayileşen Ülkeler: Bu ülkeler sanayileşme çabalarını başlatmış ihracatçı ülkelerdir. Güneydoğu Asya Kaplanları Hong Kong, Singapur, Güney Kore ve Tayvan bu tür ülkeler için iyi bir örnek oluşturur. Genel olarak altyapısal imkânlar gelişmiştir. Bu ülkelerden dünya çağında rekabet edebilen Hyundai gibi bazı büyük dünya çapında firmalar çıkabilmektedir. Güney Kore az gelişmiş ülkeler arasındadır.

Gelir ve gelir kanalları pazar demografikleri kapsamında ayrı bir başlıktır; nüfus başlığı altında değerlendirilmez.

Çoğu zaman pek çok ülkede gelirin eşit dağıldığını söylemek mümkün değildir. Hatta bazı ülkelerde gelir dağılımı eşitsizliği son derece büyüktür. Bu bağlamda uluslararası pazarlamacılar için önemli bir kavram da satın alma gücü paritesidir. Satın alma gücü paritesi, belirli bir ülkede belirli bir birim mal veya hizmetin fiyatını bir başka ülkedeki fiyata eşitleyen döviz kurudur.

Bir ülkenin altyapı olanakları o ülkede faaliyet göstermek isteyen pazarlamacılar için de oldukça önemlidir. Altyapı olanaklarının başında iletişim olanakları gelir. Ülkedeki telefon sayısı, medya olanakları, İnternet altyapısı iletişim olanakları değerlendirilirken bakılan bazı göstergelerdendir. İletişim olanakları kadar önemli olan bir diğer konu da ulaştırma olanaklarıdır. Ülkedeki kara yolları, demir yolları, hava yolları ve su yollarının durumu, limanların yeterliliği, araba ve otobüs sayısı, lojistik altyapısı, boru hatlarının varlığı gibi değişkenler ulaştırma olanaklarının değerlendirilmesinde önem taşır. Enerji üretimi kadar, kişi başına düşen enerji tüketimi, çelik ve çimento tüketimi ülkenin gelişmişlik göstergelerinden biridir.

Ortak Pazar: Ortak pazar anlaşmaya dâhil ülkeler arasında tarife engellerinin kalktığı, anlaşma dışında kalan üçüncü ülkelere karşı ortak bir gümrük tarifesinin uygulandığı ve bütün bunlara ilave olarak anlaşmaya taraf olan ülkeler arasında iş gücü ve sermaye dolaşımının serbest olduğu ticaret bloku türüdür.

Birleşmiş Milletlerce hazırlanan Yıllık İstatistikler ve Aylık İstatistiksel Raporları GSMH, GSYH, tüketim, yatırım, hükûmet harcamaları, üretim rakamları, ithalat, ihracat ve demografik verilerle,  tarım, madencilik, üretim enerji üretimi ve tüketimi, iç ve dış ticaret, ulaştırma, ücretler ve fiyatlar, sağlık, iskân, eğitim ve iletişim konularında önemli bir kaynak oluşturur. Ayrıca, Birleşmiş Milletlerce yıllık olarak yayınlanan İnsani Gelişme Raporu (Human Development Report) ülkeleri yaşam beklentisi, eğitim standartları gibi alanlarda gelişme derecelerine göre sıraya sokmaktadır.

Korumacılık için en temel araç tariflerdir. Tarifeler, ithalat üzerine konan doğrudan vergilerdir. Gümrük tarifeleri üçe ayrılır:

• Spesifik Tarifeler: Belirli ürünleri ağırlığına veya miktarına bağlı olarak hesaplanır.
• Ad Valorem Tarifeler: Malın değerinin belirli bir yüzdesi olarak hesaplanır.
• Ayırımcı Tarifeler: Malın çıkış ülkesi temel alınarak hesaplanır. Daha çok siyasi ve ticari problemlerin olduğu ülkeler için kullanılır.

Pazar Ekonomileri (Kapitalist ekonomiler): Kapitalist ekonomilerde ekonominin temel gücü tüketicilerdir. Pazarda neyin ne kadar üretileceği tüketicinin talebiyle şekillenir. Hükûmetlerin görevi rekabeti teşvik ederken tüketiciyi korumadır. Bunun dışında müdahalede bulunmazlar. Özel sektör
ekonominin temel gücüdür. ABD ve pek çok Batı ülkesi kapitalist ülkeler arasında yer alır.

Karma Ekonomiler: Karma ekonomilerde ekonomik sistemde hem devlet hem de özel sektör aktör olarak görev yapar. Özellikle savunma sanayi gibi alanlarda devlet ekonomik sistem içinde yer alır.

Az Gelişmiş Ülkeler: Bu ülkeler genellikle eğitim, ulaştırma, iletişim ve sağlık hizmetleri gibi alanlarda altyapısal olarak zayıf olup sınırlı bir üretim yeteneğine sahip ülkelerdir. Kamu sektörü yavaş ve bürokratiktir. Çoğu zaman tamamıyla coğrafi lokasyondan (yerden) kaynaklanan bir
veya birkaç ürüne bağlı bir ekonomileri vardır. Bu ürünlerse genellikle ya maden ya da tarımsal ürünlerdir. Çoğu zaman ülkelerdeki dağıtım altyapısı da zayıftır. Pek çok firma yetersiz altyapı ve yapısal sorunlar nedeniyle bu ülkelere yatırım yapmaktan kaçınır.

Ülkelerin pazar olma yolundaki kriteleri; nüfus, iklim ve topografya, alt yapı, ödemeler dengesi, döviz kurları, gelir, tüketim modelleridir.

s.38 de tablo 2.3'e göre doğru yanıt Lüksemburg'dur.