KÜLTÜRLERARASI İLETİŞİM

Kalıp düşüncelerden arınmış olarak yerel gündelik yaşama katılan turist kısa zamanda ülke ve kültür hakkında bireysel izlenimlerini edinecek ve bu izlenimlerini kendi çevresine yayarak ülke imajının değişmesine katkıda bulunacaktır. Bu anlamda ülkelerin var olan olumlu veya olumsuz imajları bu turistler tarafından değiştirebilmektedir.

Türkiye’de, özellikle son yirmi yıl içerisinde hemşirelik eğitimi verilen üniversitelerde kültürlerarası iletişime özel bir önem verilmektedir. Diğer meslek gruplarında ise bu önem verilmemektedir.

Almanya’da okula başlayan bir Türk çocuğu, ev içerisinde Türk kültürüne göre yetişirken; okula gittiği zaman farklı bir kültürle karşı karşıya kalmaktadır. Bu bağlamda da bu çocuklar en çok öğrenme güçlüğü, anlayamama ve başarısızlık problemlerini yaşamaktadırlar.

“Halk hukuku” adı verilen ve gündelik yaşamdaki sorunların çözümünde yararlanılan, üzerinde uzlaşmaya varılmış, grubun çoğunluğu tarafından kabul edilmiş beklentiler, kurallar, kalıp davranışlar, iş yapma biçemleri, sınırlandırmalar, yasaklar ve tabular ile bunlara aykırılık durumunda uygulanacak yaptırımlar bütünüdür. Grup üyelerinin davranışlarını şekillendiren halk hukuku bileşenlerinin hiçbiri yazılı değildir. Bireyler çocukluklarından itibaren aile ve yakın çevrelerinden neyin hak olduğunu, hakkını elde etme yollarını öğrenirler.

Toplumsal değişme sonucunda halk hukuku ile yazılı hukuk arasındaki farklılıklar azaldıkça kadına yönelik şiddet vb. toplumsal sorunlar azalacaktır.

Kültür endüstrisi, sanatçıların çevrelerini sorgulamalarına ve topluma farklı bir bakış açısıyla bakmalarına neden olmamıştır. Sanatçılar, dünyanın varoluşundan itibaren eleştirel bir gözle toplumu farklı bir bakış açısıyla sorgulamaya çalışmışlardır.

Tüketici grubun kültürü, pazarlama iletişiminde dikkate alınan önemli bileşenlerden biridir. Bireyin hangi alanda neye ihtiyaç duyduğu büyük oranda kültürce belirlenir. Yurt dışında uzun süre kalan insanlar kendi kültürlerine özgü birçok şeyin özlemini çekerler. Turist olarak kısa süre yurt dışına çıkanlar, en azından sevdikleri yemeklerin özlemini çekerler. Tatlar, kokular, görüntüler ve ilişkiler insanları bağlayan kültürel öğelerdir. Bu anlamda pazarlama kavramı, ekonomi ve kültürlerarası iletişim kapsamında değerlendirilen bir kavramdır.

Çok uluslu şirketlerin yönetiminde ve çalışanlarında mutlaka kültürlerarası iletişim yeterliği bulunmalıdır. Çünkü bu şirketler farklı ülke ve milletlerle sürekli iletişim halinde olmak durumundadırlar. Bu anlamda, kültürlerarası iletişim yeterliği bu şirketler için çok önemlidir.

Çok kültürlü bir sınıfta eğitim veren bir öğretmenin, kültürlerarası iletişim konusunda yetkin olması oldukça önemlidir. Özellikle farklı kültürden gelen öğrencilerle iletişim kurmayan öğretmenler nedeniyle, çocuklar öğrenme zorluğu çekebilmektedir.

Yabancıların, bir ülkeyi, o ülkenin kültürünü tanımak için ziyaret etmelerine kültür turizmi adı verilir.

Hizmet içi eğitimlerde, hedef grubun kültürel özellikleri hakkında bilgiler verilir.Bu eğitimin içeriğinde iletişim eğitimi de vardır.

Halk hukuku, grubun çoğunluğu tarafından kabul edilmiş beklentiler, kurallar, kalıp davranışlar, iş yapma biçemleri, sınırlandırmalar, yasaklar ve tabular ile bunlara aykırılıklar durumunda uygulanacak yaptırımlar bütünüdür.

Yazılı yasalar hazırlanırken, uygulama sırasında ortaya çıkacak sorunlar yüzünden kısa aralıklarla yasayı değiştirmek zorunda kalınmaması için, yasa koyucu yargıçlara “takdir hakkı” verilir.

Erkeklere kadın kıyafeti giydirmek ya da makyaj yapmak, yasal bir yaptırım olmasa da halk hukukunda verilebilecek en ağır cezalar arasında sayılabilir.

Kavram ilk kez 1947 yılında, Theodor W. Adorno ve Max Horkheimer tarafından yayınlanan “Aydınlanmanın Diyalektiği” adlı makalede kullanılmıştır.

Kültür endüstrisi kasıtlı olarak tüketicileri kendisine uydurur.

Pazarlama, üretici ile tüketici arasında kurulan köprü şeklinde düşünülebilir.

Küreselleşme, öncelikle ekonomi alanında ortaya çıkan bir olgudur.

Ulusal kültür, ülke içindeki bütün alt kültürlerin de paylaştığı kültürdür.

Ülke imaj› denilen ve “kiflinin, ülke hakk›ndaki izlenim, duygu, düflünce, inanç ve ça¤r›fl›mlar bütünü” olarak tan›mlanan, bir ülke hakk›nda zihinde oluflturulan resim, ço¤unlukla bireyin karfl›laflt›¤› ve o ülkenin temsilcileri olarak kabul etti¤i insanlardan edindi¤i izlenimlere dayan›r. Bütün ülkeler, özellikle turizm aç›s›ndan tüketimin konusudur. “Nerede yaflayaca¤›m›za karar verirken seçeneklerimizi oluflturan ülkeler, flehirler, kasabalar ya da köyler veya fabrikam›z› kurmay› düflündü¤ümüz ülkeler, bölgeler; tatilimizi geçirmeyi planlad›¤›m›z yer, ülke hep farkl› ihtiyaçlar› gidermeye yönelik seçti¤imiz ürünlerdir. Bu nedenle her bir ‘yer’ kendi bafl›na bir ürün ve ‘yer adlar›’ da markalard›r. Her köy, kasaba, flehir, bölge ad› gibi ülke adlar› da birer markad›r ve bu markalar›n ürün markalar›nda oldu¤u gibi ayr› ayr› imajlar› vard›r” (Yalç›nkaya, 2006: 25)