KÜLTÜRLERARASI İLETİŞİM

Farklı kültürlere mensup iki kişinin bir toplantı odasında karşılaşmaları durumunda, anlaşılması kolay olsun diye, bağlamı birkaç yönden ele alabiliriz:
- konuşulacak konular, konuşmada kullanılacak biçem sözlü bağlam
- karşılaşılan bireyler arasındaki tanışıklık, mevki ve statü farkı, toplantının amacı ilişkisel bağlam.
- odanın flekli, döşemesi, aydınlatma ve havalandırması ile kime ait olduğu sembolik ve çevresel bağlamı oluşturmaktadır.

Miktar; bağlamın gerektirdiği kadar iletiyi, nitelik; amaçlanan anlamı aktaran iletiyi, ilişkinlik; iletilerin konuyla bağlantısını, iletişim biçemi; bağlamın gerektirdiği biçemi; beden dili kullanarak biçem oluşturma; sözsüz iletişimden yararlanmayı ifade etmektedir.

Kültürlerarası iletişim yeterliği, bireylerin, kültürlerarası bağlamda bireysel, sosyal, iletişimsel ve stratejik açılardan tam ve başarılı uyumu olarak tanımlanır. Kültürlerarası iletişim yeterliği kavramı, eş zamanlı ve birlikte çalışılan süreçleri içermektedir. Bu nedenle sadece yeteneklere ya da bireysel ve toplumsal bileşenlere dayandırılamaz

Öznel kültür yaklaşımı, kültürlerarası durumlarla karşılaşan bireylerin öznel (kendine özgü) kültür anlayışlarını çıkış noktası olarak kabul etmektedir. Bu yaklaşıma göre, her birey kendi kültürünü kişisel niteliklerine göre içselleştirir ve yeniden üretir, yani davranışlarına yansıtır.

Toplumsal yeterlik, başkalarının duygularını sezebilme, toplumsal rol üstlenme, bilişsel karmaşıklık ve etkileşimi yönetebilme gibi yetenek ve nitelikleri kapsar. Her bireyin kendi toplumu içinde, öğrendiği kültürel kalıplar çerçevesinde uygun davranışları göstermesi normal karşılanır. Kültürlerarası iletişimde ise bireyin yabancı olduğu bir toplum içinde, onun normlarıyla çatışmayacak şekilde davranması beklenir. Yabancı bir toplumda, toplumun üyeleri ile uyum içinde hareket etmek için sezgi yeteneğinin gelişmiş, toplum hakkındaki bilgi donanımının da eksiksiz olması gerekir.

Bir birey, başkalarıyla etkileşimde bulunmak ve iletişim amaçlarına ulaşmak için önce onlarla belirli düzeyde ilişki kurmalıdır. “ ilişki kurma” yerine “bağlantı” kurma” da denilebilir. Bu durumda bireyler arasında iletişimsel bir “bağ” kast edilmektedir. Bağlantı oluşturmak için bağın, iki uçta bulunan bireye de en az birer noktadan temas etmesi gerekir. Başka deyişle bağlantı kurmak isteyen birey, karşıdakinde bir bağlantı noktası, başlangıç noktası bulmalı ve iletişimsel bağ oraya bağlanmalıdır. Geçmiş ile ilgili ortak noktalar ilişkisel yeterlik olarak nitelendirilebilir.

Kültürlerarası iletişim yeterliği edinme süreçlerinden olan bilişsel donanımda; kültürlerarasılık bilincini kazanmak, kendinin ve kendi kültürünün farkında olmak ve kültürlerarası karşılaşmalarda gerçekçi beklentilere sahip olmak gerekir.

Kültürlerarası iletişim yeterliğinin duygusal yönü, bireyin kendini değerlendirmesi temeline dayanır. Bu değerlendirme bireyin
- öz saygısını,
- açık fikirliliğini,
- ön yargısız davranışlarını ve
- sosyal rahatlığını kapsamaktadır.

Davranışsal esneklik, farklı bağlam ve durumlarda uygun davranış biçemlerini seçebilme becerisini ifade eder ve kültürlerarası iletişim yeterliğinin yaratıcı yönünü vurgular. Davranışsal esneklik kazanmış bireyler, iletişim sürecine doğru ve uygun biçimde katılabilir ve iletişim amaçlarına ulaşabilmek için değişik davranışsal stratejiler uygulayabilirler. Kültürlerarası etkileşim sürecinde esnek davranabilen kişiler, farklı kültürün üyeleri ile bireysel ilişki kurabilmek için hangi güvenilir sözlü mesajları nasıl kullanabileceklerini bilirler.