KÜLTÜRLERARASI İLETİŞİM

Yazılı metin sözel iletişim ürünüdür.

Paradil

Dokunma

Bir zamanda bir iş ilkesi

Kültür

Sözlü mesajı destekler

Genetik özellikler

Döngüsel zaman algısına göre zaman yıl dönümü ve mevsim şenliklerinde yaşanabilen somut bir süreçtir.

Sözsüz iletişim biçimlerinden olan "Kinesics" devinsel iletişim ya da beden dilidir.

Dış görünüş, duruş, oturuş biçimi, baş hareketleri, yüz ifadeleri, jestler, bakışları devinsel iletişimle birleştirerek beden diliyle ilgili sözsüz iletişim biçemleridir.

Hall, “The Silent Language” (Sessiz Dil) ve “The Hidden Differences” (Gizli
Farklar) adlı kitaplarında kültürler arasında mekân kavramındaki farklılıkları gösteren
örnekler vermektedir. Hall’e göre, Kuzey Amerika kültürlerinde, her bir sosyal
durum için karakteristik olan birçok “mesafe bölgeleri” vardır (Hall, 1969: 113).
• Gizli mesafe,
• kişisel mesafe,
• sosyal mesafe,
• kamusal mesafe.
Gizli mesafe, cinsiyetle ilgili olanlar da dâhil her türlü dokunmayı içeren etkileşim
bölgesini kapsar.

Hall, “The Silent Language” (Sessiz Dil) ve “The Hidden Differences” (Gizli
Farklar) adlı kitaplarında kültürler arasında mekân kavramındaki farklılıkları gösteren
örnekler vermektedir. Hall’e göre, Kuzey Amerika kültürlerinde, her bir sosyal
durum için karakteristik olan birçok “mesafe bölgeleri” vardır (Hall, 1969: 113).
• Gizli mesafe,
• kişisel mesafe,
• sosyal mesafe,
• kamusal mesafe.
Gizli mesafe, cinsiyetle ilgili olanlar da dâhil her türlü dokunmayı içeren etkileşim
bölgesini kapsar. Kişisel mesafenin sınırlandırdığı alanda da dokunma olanağı
vardır ancak bu dokunmalar herhangi “gizli” (intim) anlam taşımaz. Sosyal mesafe,
bireysel nitelik taşımayan, söz gelişi, iş ilişkileri çerçevesinde başka bireylerin
girebildikleri etkileşim alanını belirleyen mesafeyi ifade eder. Kamusal mesafe ise
toplumsal yaşamda diğer bireylerle karşılaşılan bölgeyi belirler.

Dik dik bakmak, bakış yoluyla karşıdakini tehdit etmek anlamı taşır. Karşıdakinin gözlerinin içine bakmak bazı kültürlerde tehdit olarak algılanmaktadır. Oysa Batı ve Kuzey Avrupa ile Kuzey Amerika kültürlerinde iletişim sürecine katılan bireyler, konuşmacıyı dinlediklerini göstermek için onun gözlerine bakarlar. Güç aralığının çok olduğu Doğu kültürlerinde, bir bireyin gözüne doğrudan bakabilmek için ya aile üyelerinden biri olmak ya da bakılan bireyden daha yüksek toplumsal statüye sahip olmak gerekir.

Mehrabian ve Ferris iki deneyin sonuçlarını bileştirdiklerini belirterek bir makale yayınladılar ve sözlü, sesli ve görüntülü iletişimin anlamlandırılmasında sözün %7, sesin %38 görüntünün ise %55 etkili olduğunu ileri sürdüler (Mehra-bian ve Ferris, 1967). Bu sava göre, anlam yaratılmasında iletinin içeriği, yani söz sadece % 7, sözsüz iletişim(ses+görüntü) ise % 93 oranında etkili olmaktaydı.

Dil dışında kalan ve insan tarafından anlam aktarımı için yararlanılan bütün davranışlar sözsüz iletişim davranışlarıdır.

Bu nedenle sözlü iletişim istenildiğinde kurulduğu hâlde, sözsüz iletişim süreklidir. Yukarıda açıklanan göstergeler, bireyin amaçlamadığı kişilere bile mesajlar verir. Başka deyişle sözlü iletişim kesilebildiği hâlde, sözsüz iletişim kesilemez. Ölmek de insan iletişiminden çıkmaya yetmez. Ölenle ilgili duygular, düşünceler, konuşmalar ve anılar, ona yaşayanların iletişim süreçlerinde roller verir. . Çocuklar, dünyaya geldikten kısa süre sonra, fiziksel ilişki yoluyla annelerinden mesajlar almaya başlarlar. Gülüm-seme ve ağlama yoluyla içinde bulunduğu durumdan hoşnut olup olmadıklarını bildirirler. Çocuklar kültürün büyük bölümünü taklit etme yoluyla öğrendikleri için, öğrendikleri ilk davranış kalıplarının sözsüz iletişimle olması da doğaldır.

Şimdiye kadar, belirli bir kültür grubunun kullandığı sözsüz iletişim sis-temi betimlenememiştir. Sözsüz iletişim alanında yapılan çalışmalarla, bir kültür grubunun “sessiz dili”nin sistematik doğasını ortaya koyma aşamasına gelinmemiştir. Başka deyişle henüz bir sözsüz dil grameri oluşturulamamış, belirli sözsüz göstergelerin anlamlarını içeren “sözsüz iletişim sözlüğü” yazılmamıştır.

Dile bağlı olarak sözlü iletişim davranışları çoğunlukla örgün eğitim yoluyla aktarılır ve grup üyeleri tarafından öğrenilir. Sözsüz iletişim davranışları ise tamamen görerek, izleyerek ve taklit ederek, enformel yollardan öğrenilir.

“Anlık yaşamak” denilen yaşam tarzının benimsendiği kültürlerde yaygın olarak görülen bu noktasal zaman algısı insanların “geçmişten ders çıkarma” gibi bir anlayışları olmaz. Onlara göre, insan yaşamında deneyimin hiçbir anlamı ve gerekliliği yoktur. Çünkü her “nokta zaman” o anda yaşanır ve biter. Sonra gelen başka bir zamandır ve geçen zamana benzemez. Dolayısıyla gelecekte aynı za-manla bir daha karşılaşmak, onu bir daha yaşamak mümkün değildir.

Çocuğunun doğumunu “çok kar yağdığı yıl” ya da “dayısı askere gittiğinde”, “harman yerinde çıkan yangında” diyerek zamanlandıran kadınlar bu zaman algısına sahiptir.

Meksikalının, haftada bir geçen treni kaçırdığını fark edince, yerinden kalkmadan gözlerini kapayıp başını indirerek uyuklamaya devam etmesi bundandır. Aslında bu filmlerde Meksikalının tembelliği, kaybettiği zamanın değerini bilmeyen ca-hilliği ve vurdumduymazlığı alaya alınmaktadır. Oysa bu davranışın altında yatan gerçek farklıdır: Meksikalı trene yetişmek için koşan, kendini zorlayan, kan ter içinde kalan Amerikalıların aptallığına gülmektedir için için. Ona göre, “nasıl olsa  zaman döngüsü devam edecek ve bir hafta sonra aynı tren aynı zamanda yine gelecektir. Zaman kaçmıyor, yitip gitmiyor. Oturup rahat rahat uyumak varken acele etmeye, koşup kendini yormaya gerek var mı?” diye düşünüyor.