KÜLTÜRLERARASI İLETİŞİM

Ortama bağımlı düşünme biçemine sahip kültürlerin üyeleri elde ettikleri verilerle bulundukları ortamı bütün olarak kavramaya çalışırlar ve tek tek parçalar üzerinde düşünmezler. Parçaların bütün içindeki yerini saptamaya çalışır ve bütünün nasıl işlediğini, onun tamamını görerek anlamak isterler. Bunun için, ortamı oluşturan bileşenlerin birbiriyle ilişkisi hakkında elde ettikleri genel enformasyonla yetinirler. Ortamdan bağımsız düşünme biçemine sahip kültürlerin üyeleri bütünü oluşturan her bir parçayı bütünden ayrı olarak ele alır sonra da bunların birbirleriyle ilişkisini anlamaya çalışırlar. Bu düşünme biçemi, bireyin ortamı oluşturan her bir bileşen için çok miktarda enformasyon toplamasını gerektirir.

Ortama bağımlı düşünme biçimine sahip kültürlerin üyeleri elde ettikleri verilerle bulundukları ortamı bütün olarak kavramaya çalışırlar ve tek tek parçalar üzerinde düşünmezler. Parçaların bütün içindeki yerini saptamaya çalışır ve bütünün nasıl işlediğini, onun tamamını görerek anlamak isterler.

Sözel kanal bir taraftan bireylerin kendilerini göstermeleri ve grup içinde yer edinmelerini sağlarken diğer taraftan da grup içi ilişkilerin sağlamlaşması ve “biz” kavramının yerleşmesine katkıda bulunur. Böylece ortaklaşça davranışçı kültürler kendi sürekliliklerini sağlamış olurlar. Bu kültürlerin sözlü edebiyatı daha çok gelişir ve zenginleşir. Söz söyleme sanatına dayalı olarak deyimler, atasözleri ve özlü sözlerin sayısı ve kullanım oranı artar.

Söylediği sözlerin içeriğinden çok konuşmalarındaki akıcılık, sözler arasındaki uyum ve tonlamayla sözel kanala yatkın olan kültürlerin üyelerinin dikkatini çeke-bilen hatipler toplumların kanaat önderliğini üstlenir ve toplumun yönlendirilme-sinde önemli rol oynayabilirler. Sözel kanal, özellikle ortaklaşa davranışçı kültürlerde küçük gruplarda iletişimin yaygın olarak gerçekleşmesini sağlar. Aile toplantıları, kahvehane sohbetleri, gruplar halinde geziler ve mümkün olan her durumda insanların bir araya toplanması sonucunda, iletişim küçük gruplarda sözel ka-nallar aracılığıyla gerçekleşmiş olur.

Görsel kanal hem sözel hem de yazılı kültürlerde kullanılmakla birlikte, kullanım biçemleri farklıdır. Sözel kültürler görsel kanalı yazılı kültürlerden daha yaygın kullanırlar. Söz gelimi radyo dinleme ve televizyon izlenme oranları açısından bakıldığında sözel kültür mensuplarının televizyon izlemeye okumaktan ve radyo dinlemekten daha çok zaman ayırdıkları gözlenir. Birçok izleyici araştırmasında, günün hangi saatlerinde televizyon izlediği sorulan kaynak kişilerin çoğunun izlemeseler bile sadece “ses olsun” diye televizyonlarını sabahtan uyuyuncaya kadar açık tuttukları saptanmıştır. Bu, günün her saatinde biriyle konuşma ihtiyacı duyan ortaklaşa davranışçı kültürlerin yaygın davranışlarından biridir. Kuzey Amerika da dâhil olmak üzere, Batı kültürlerinin çoğunda toplumun orta ve alt tabakalarında, hâlâ ortaklaşa davranışçı niteliklerini koruyan gruplarda, görsel kanal yazılı kanaldan daha yaygın olarak kullanılır.

Sözlü kültür geleneğine sahip toplumlarda sözel kanalın kullanımı yaşamın bütün alanlarında diğerlerinden üstün tutulur. Bu toplumlarda söz, hem yaşamın gereklerinden biri olarak hem de sanatsal anlamda önem verilen bir değer olarak kabul edilir. Bireylerin sözel ifade yetenekleri toplumda kabul görmeleri ve yer edinebilmeleri açısından gerekli ve önemlidir. Hitabet denilen söz söyleme sanatı, siyaset başta olmak üzere birçok alanda bireylerin statü kazanmalarına katkıda bulunur.

İletişim sürecinde duyu organlarını kullanarak yapılan şey algılamadır. Algılamadığımız hiçbir şeyden anlam çıkaramayız.

Kod, işaretlerin bir araya gelerek oluşturduğu anlamlı bütündür.

İlk çocukluk yılları düşünme kalıplarının ortaya çıktığı zamandır. Öğrenilen her şey daha sonra karşılaşılan durumları değerlendirmek için zihinde bir yere konur. Bilişsel yapı ya da “zihnî yapı” bu bilgi, ses, görüntü ve öğrendiğimiz diğer şeylerin kalıplarını, şablonlarını sakladığımız, muhafaza ettiğimiz yerdir.

Bireylerin düşünme şekilleri kültüre göre biçimlenmektedir.

Aile içinde, gündelik yaşamın birçok alanında anne-baba, anne-çocuk, baba-çocuk ve çocuk-çocuk etkileşimleri kurulabilir. Aile içerisinde çocuk-arkadaş etkileşimi kurulmaz.

Utanma kültürü başkalarının algılarına önem vermektedir.

Bireyci ve ortaklaşa kültürlerde ilişkiler işlevsellik ve süreklilik üzerine kurulur.

Sanayi toplumlarında kentsel ve kırsal alt kültürler bulunmaktadır.

İletişim kanalları sözel, görsel ve yazılı kanallar olarak sıralanır.

Yazılı iletişim beraberinde yazılı edebiyatın ve dilin gelişimini getirecektir. Yazılı ürünler aktarılarak bu alan bir zenginlik yaratılabilir.

Algının en önemli özelliklerinden biri öznel olmasıdır. Algı öznel olduğu için, birey aynı enformasyondan farklı anlamlar çıkarabilmektedir.

Sesli işaretlerle oluşturulmuş kodlara sözel kod denilmektedir. Konuşulan dilin kendisi, farklı sözcüklerin bir kombinasyonu olarak, çok sayıda farklı anlam oluşturma potansiyeline sahip başlı başına bir koddur. Ancak dili oluşturan sözcükler de çeşitli işaretlerin birleştirmesiyle oluşturulmuş ve belirli anlamlar taşıyan kodlardır.

Algı süzgecindeki bilişsel yapı eğitim ile sistematik hale getirilir.

Ortamdan bağımsız düşünme biçemine sahip kültürlerin üyeleri bütünü oluşturan her bir parçayı bütünden ayrı olarak ele alır sonra da bunların birbirleriyle ilişkisini anlamaya çalışırlar. Bu düşünme biçemi, bireyin ortamı oluşturan her bir bileşen için çok miktarda enformasyon toplamasını gerektirir.